Vikan - 24.02.1972, Blaðsíða 10

NICKY HOPKINS
Sjötti meðlimur Rolling Stones sem varð næst-
um fimmti meSlimur Who, en er nú í Plastic
Ono Band Lennons, sem er að leggja upp í
hnattferð. Nicky á afmæli í dag.
Á plötum, sérstaklega svo-
kölluðum „sólóplötum" höfum
við áreiðanlega öll tekið eftir
því, að það eru mikið til sömu
mennirnir sem leika með, það
eru þessir svokölluðu „session-
menn“. Flestir þessara manna
eru frábærir hljóðfæraleikarar
og færit um að spila hvað sem
er undir sólu. Það er óþarfi að
vera að nefna plötuna okkar og
lesa á hana, einn sá virtasti í
þessum hópi er píanóleikarinn
Nicky Hopkins.
Hopkins er brezkur þegn, sem
býr nú í Bandaríkjunum, nán-
ar tiltekið í San Franciseo, þar
sem hann forðast kaldan vetur-
inn í London. Á sumrin býr
Nicky aftur á móti í Bretlandi
og hefur meira en nóg að gera.
í fyrrasumar vann hann til
dæmis með The Who, John
Lennon, Rolling Stones, George
Harrison og mörgum fleiri af
svipuðu tagi. Nicky vinnur að-
eins með þeim beztu. Who vildu
fá hann til að ganga í hljóm-
sveitina fyrir fullt og allt, en
eftir að hann hafði hugsað sig
um í dágóðan tíma, afþakkaði
hann boðið. Lennon hefur boð-
ið honum að verða meðlimur í
Plastic Ono Band, sem fer
í hnattferð á þessu ári og allir
vita að Nicky Hopkins er sjötti
maðurinn í Rolling Stones, en
hann hefur komið fram á hljóm-
leikum með hljómsveitinni und-
anfarið, auk þess að vinna í
stúdíóinu.
Nicky hefur unnið með Who
í mörg herrans ár, eða allt frá
því að „Anyway, Anyhow, Any-
where“ kom út. „Ég var mikið
með þeim í kringum 1965,“ segir
hann. „Til dæmis var ég með
þeim á „My Generation“-al-
búminu. Eftir það gerðum við
saman 2 eða 3 litlar plötur, en
síðan vann ég ekkert fyrir þá
fyrr en þeir helltu sér í „Who’s
Next“. Þar spila ég til dæmis
á píanóið í „Song is over“ og
„Getting in tune“. Þeir eru stór-
kostlegir og ótrúlega gott
að vinna með þeim; þeir hafa
ákveðnar og réttar hugmyndir
um hlutina og eru ekki að gera
rellu út af neinu sem ekki skipt-
ir máli. Efnið sem þeir eru
með er mjög sterkt'og gott, en
ég ræð eiginlega sjálfur hvað
ég spila. Pete (Townshend)
kemur með „demos“ í stúdíóið
og spilar fyrir okkur og síðan
vinnum við út frá því. Sumar
„demo“-plöturnar hans eru ó-
trúlega góðar — nærri því betri
en fullunnin varan úr verk-
smiðjunni eftir að við erum
búnir að vera við upptöku í
marga daga!“
Það var snemma á síðasta ári
að Pete Townshend stakk upp
á því við Hopkins að hann hætti
„session“-mennsku og gengi í
hljómsveit. „Helzt the Who“,
sagði Pete.
„Mér fannst tilboðið freist-
andi,“ segir Nicky, „emég átti
bágt með að taka ákvörðun og
á endanum rann þetta út í sand-
inn.“
Á sama tíma í fyrra hófst
hljómleikaferðalag Rolling
Stones um Bretland og þá kom
Nicky heim frá Bandaríkjunum
að beiðni Jaggers. Strax að
lokinn hljómleikaferðinni var
hafist handa við að ljúka við
„Sticky Fingers" og síðan efni
á næstu plötu Rolling Stones,
þannig að Hopkins hefur haft
nóg að gera í „session“-vinnu
síðan.
„Hljómleikaferðalagið mpð
Stones,“ segir Nicky, „gekk
mjög fljótt fyrir sig. Við æfðum
í 6 daga áður en við héldum af
stað. Það var í fyrsta skipti sem
ég kom fram með þeim á sviði
og þrátt fyrir ýmsa árekstra,
gekk þetta sæmilega og var
gaman þegar á allt er litið.“
Eftir þetta var Nicky önnum
kafinn við session-vinnu og má
til dæmis nefna að hann vann
með Jim Price við sólóplötu
hans í húsi Jaggers og var not-
aður upptökubíll Rollinganna
við þá upptöku. Meðal annarra
sem léku þar má nefna Ringo
Starr, Klaus Voorman, Jim
Keltner og fleiri. Síðan var það
plata með McGuinness Flint og
að því loknu plata með Bobby
Keyes, en þar voru einnig með
menn af skárra taginu: George
Harrison, Jim Gordon, Dave
Mason, Felix Pappalardi, Leslie
West, Jack Bruce og fleiri og
fleiri.
„Síðan var það „Imagine"
Lennons,“ segir Hopkins. „Það
tók aðeins viku. John er fljót-
virkur. Eitthverju var bætt við
í New York, til dæmis strengj-
um, en allt hitt var gert heima
hjá honum. John veit nákvæm-
lega hvað hann vill og maður
finnur aldrei til neinnar óvissu
í kringum hann. Hann vill ekki
eyða miklum tíma í upptökur og
því gengur allt eins og í sögu.
Ég spilaði á rafmagnspíanó í
„Imagine" og aðalpíanóið í
„Jealous Guy“, þótt mín sé ekki
getið á kreditlistanum fyrir það
vegna einhverra mistaka. Ég
spilaði líka í „Crippled Inside“,
„Oh Yoko“ og „Soldier“.
George var með okkur í þessu
einnig Klaus Voorman, Jim
Keltner og tveir úr Badfinger.
Eftir að plata Lennons var bú-
in, spilaði ég á nýju plötunni
með Badfinger, sem George
pródúséraði.“
Þar næst kom að „Who’s
Next“ og að því loknu hélt
Hopkins til Suður-Frakklands,
þar sem Rolling Stones unnu að
næstu plötu sinni. Þar var Nicky
frá því í júlí og þar til í nóvem-
ber. „Við tókum upp í kjallar-
anum heima hjá Keith með bíl-
inn fyrir utan en okkur miðaði
heldur lítið áfram, þar sem við
unnum aðeins fjögur kvöld í
viku. Svo datt alltaf ein og ein
vika úr vegna einhverra örðug-
leika. Við hættum til dæmis í
fjórar vikur einu sinni vegna
þess að Mick þurfti að fara til 11
Parísar til að vera hjá Biöncu
út af barninu sem var að fæð-
ast. Þá fór ég til San Francisco j
og spilaði með óþekktri söng-
konu, Pam Polland. Hún syng-
ur og spilar á píanó en vildi fá
mig til að spila eitthvað með
sér.“
Allt í allt voru tekin upp 20
lög með Stones á þessum tíma
og þrátt fyrir fullyrðingar um
hið gagnstæða, voru það ekki
allt lög eftir Keith Richard.
„Þegar Mick var í burtu tókum
við upp töluvert af lögum
Keith’s, en þegar hann kom aft-
10 VIKAN 8. TBL.