Vikan - 24.02.1972, Blaðsíða 44

f
átti að vera eðlilegt, sérstak-
lega þar sem konan hafði verið
svo einmana í tvö ár.
David Ashton er vandræða-
barn þáttanna og þegar Colin
Campbell svarar spurningum,
þá kemur í ljós að hann á margt
sameiginlegt með David. Hann
skilur sig frá hinum leikurun-
um 1 klæðaburði. Hann virðist
vera nokkuð eirðarlaus, segist
helzt ekki svara spurningum
um einkalíf sitt og segir líka að
hann lesi aldrei leikdóma um
sig í blöðunum. Hann býr í
Manchester, lifir þar pipar-
sveinslífi alla vikuna, fer ekki,
eins og meðleikarar hans, heim
til fjölskyldunnar um helgar.
En Colin er líka búinn að missa
heimili sitt. Hann er skilinn við
konuna og annar maður gengur
þrem börnum hans í föðurstað.
Colin segist hafa mestan
áhuga á veðhlaupum, hundum
og eldri konum.
Leslie Nunnery — Margaret Ashton
— með soninn Toby, sem varð til
þess að breyta varð handritinu.
Colin spyr hver af Ashton
fjölskyldunni sé vinsælastur í
Svíþjóð.
— Sheila, held ég, segir
blaðamaðurinn.
Þá verður Colin hneykslaður.
— Sheila, segir hann. —
Sheila! Hún sem aldrei þorir
neinu og fylgist ekki með neinu,
en gengur upp í nöldri sínu.
Annars gerði ég sömu vitleys-
una og David, ég kvæntist allt-
of ungur. Þegar ég gat ekki séð
fyrir fjölskyldunni, þá gekk ég
í herinn og það tók mig fjögur
andstyggileg ár að losna þaðan
aftur. Ég og konan mín hefðum
aldrei gift okkur, ef við hefð-
um ekki neyðst til þess, það vit-
um við nú, bæði tvö. Ég varð
fórnardýr minnar eigin heimsku
alveg eins og David Ashton.
— Þegar ég losnaði úr hern-
um, var mér sama hvað ég
gerði og ég stundaði allskonar
verksmiðjuvinnu. Ég var barna-
leikari og ég lék á Old Vic í
eitt ár. Mig langaði alltaf til
að verða leikari og mér leið
illa þangað til ég hóf leikstarf-
semi á ný!
Meðan ég stundaði allskonar
vinnu, fékk ég hlutverk í kvik-
mynd (Leðurjakkarnir) og
Rita Tushingham var mótleik-
ari minn; það var hún sem lék
aðalhlutverkið í „Hunangsilm-
ur“.
John Porter kemur aft-
ur við sögu, þegar hans hafði
verið saknað í tvö ár í stríðinu
og fjölskyldan vissi ekki hvort
hann var lifandi eða dauður.
Colin Campbell segist ekki hafa
neitt á móti því að detta úr sög-
unni, þ.e.a.s. að deyja eins og
t.d. móðirin, Jean Ashton.
— Það var út af tæknimanna-
verkfalli, segir Shelagh Fraser,
þegar blaðamaðurinn heimsótti
hana á heimili hennar í Chel-
sea í London. Hún er ógift og
býr ein með hundinum sínum.
— Við áttum að ljúka við
þættina í ágúst, en þar sem
tæknimenn hjá Granada hófu
verkfall, varð að framlengja
samningana fram í nóvember.
Ég gat ekki framlengt, vegna
þess að ég var ráðin til að leika
í kvikmynd og var bundin
samningi. Eina lausnin var að
láta móðurina deyja.
— Ég var ánægð með þá
lausn. Ég var samt ánægð með
hlutverk Jean Ashton, hún var
innilokuð sál og þegar hún deyr,
er það hjarta hennar sem brest-
ur. Það var mjög gaman að
leika hana. En þegar ég hefi
lokið við eitthvert hlutverk, þá
er það búið og ég hugsa ekki
um það meir.
— Ég hef nú reynt að hressa
svolítið upp á Sheilu, segir Cor-
al Atkins, sem hefir setið þögul
og brosandi, meðan blaðamað-
urinn talaði við Colin. Colin og
Coral eru góðir vinir í einkalíf-
ir.u. Coral er, eins og David,
fráskilin og býr ein. Hún er
rúmlega þrítug.
— Ég reyndi að hafa áhrif á
höfundinn og bað hann að leyfa
Sheilu að taka sér elskhuga,
segir Coral. — En það var ekki
við það komandi! Sheila átti að
vera eins og Margaret, með ein-
hverja píslarvættishulu í kring-
um sig. Hún á að láta sér það
lynda að vera oftast ein. Þannig
vilja Bretar líklega hafa sjón-
varpshetjurnar sínar.
— Leikkona mótast oft af
hlutverkum sínum, en með mig
og Sheilu er það öðruvísi.
Sheila hefir fengið ýmislegt frá
mér. Hún er ekki umburðar-
lynd og það er ég ekki heldur.
Ég er líka eigingjörn og ég get
nöldrað í marga daga út af
einhverjum smámunum.
— En hlutverkið hefir verið
mér mjög hagstætt, til dæmis
hefir það skapað mér fjárhags-
legt öryggi, segir Coral. — Ann-
ars hefði ég ekki getað lifað
mannsæmandi lífi. Ég er frá-
skilin tvisvar og á þriggja ára
dreng, svo peningarnir frá
Granada koma sér vel.
Mig hefir alltaf dreymt um
að stofna heimili fyrir vangef-
in börn og nú get ég látið verða
af því.
DAGBÖK
REFSIFANGA
Framhald af hls. 9.
ljós í niðurstöðum læknisins,
að fanginn getur hvorki talist
fáviti, geðveikur né geðveill;
hann væri fullkomlega heil-
hrigður maður með marga góða
kosti, en jafnframt galla sem
væru sumir hverjir nokkuð á-
berandi. Ekki væri ástæða til
að ætla annað, en að hann gæti
fullkomlega aðlagast þjóðfélag-
inu á ný, ef rétt væri að mál-
um farið. (Aths. blaSsins.)
15. JÚNÍ
í gær minntist ég á að þeir
Gústi og Geiri hefðu verið tekn-
ir aftur. í þetta skipti voru þeir
teknir fyrir að stela 6000 krón-
um ur íbúð vestur í bæ. Við
handtöku Geira sýndi lögregl-
an mikinn fruntaskap eins og
þann sem einkennir oft störf
hennar, eins og ég get sjálfur
vitnað um. Þeir voru teknir
sömu nóttina og þá stórmeiddu
lögregluþjónarnir hann. Hann
er með tvö djúp sár, annað 6
cm langt og 2 cm breitt og 5
cm langt og 1 % cm breitt á öxl-
inni og utanverðum hálsinum
og hægra megin er ljótt og djúpt
sár, um það bil 3x3 cm. Einnig
er hann allur lemstraður og
marinn eftir spörk lögreglu-
þjónanna. Þegar komið var með
hann hingað bað hann um lækni
og lögfræðing en var neitað um
það. Reiddist hann þá en fanga-
verðirnir sögðu honum að hann
yrði hengdur ef hann ekki væri
góður. — Ætlið þið að drepa
mig? spurði hann. Þeir svöruðu
því til að hægt væri að svæfa
menn án þess að þeir væru
hengdir. Varla verður þessi
framkoma við 17 ára pilt til
þess að auka kærleika hans í
garð laganna og fulltrúa þeirra.
16. JÚNÍ, KL. 17.00
Ég hef verið að spila bridge
við fanga í klefa 1 og hefur
mér gengið vel, er annar í röð-
inni.
Jói var látinn laus í dag og
annar strákur með honum. Þetta
kom þeim mjög á óvart og voru
þeir svo ánægðir að þeir skulfu
af geðshræringu. Ég samgladd-
ist þeim yfir að vera að fara en
gat ekki annað en öfundað þá
líka, því það er í einu orði sagt
ömurlegt að vera fangi.
17. JÚNÍ KL. 23.30
Ég er einmana. Ég heyri í
fólkinu sem er að skemmta sér
á götunum. Ég hugsa mikið um
Dísu. Hvar skyldi hún vera
núna? Er hún að skemmta sér
með öðrum manni? Er hún ham-
ingjusöm? Ég get ekki annað
en óskað henni alls góðs en ég
á heldur enga ósk heitari en
að hún eigi eftir að verða mín
á ný'. Þó efast ég um það, enda
þótt hún hafi ekki viljað skilja
við mig þrátt fyrir afbrot mitt.
En ég vissi ekki hversu langan
dóm ég fengi og gat ekki hugs-
að mér að binda hana við mig
ef til vill í nokkur ár. Þess-
vegna sagði ég henni að ég elsk-
aði aðra. Af hverju gátu þeir
ekki dæmt mig strax? Þá hefði
ég aldrei sagt þetta við hana.
Þá hafði ég vitað að ég þyrfti
bara að vera inni í nokkra mán-
uði en fulltrúinn var búinn að
segja mér að búast við 6 árum.
Guð...
ÚR BRÉFI:
Á æskuárum mínum var sam-
band mitt við foreldra mína
mjög gott, en eftir að pabbi fór
að byggja, þegar ég var á 13.
árinu, minnkaði samband mitt
við þau og breyttist stórlega
eftir að ég hætti í skólanum.
Um sama leyti byrjaði ég að
drekka og átti sú drykkja eftir
að hafa veruleg áhrif á líf mitt,
enda stundaði ég sjómennsku.
Ég byrjaði sem messi, en þegar
ég var 14 ára fór ég sem háseti
á togara. Ég var einnig mjög
ástfanginn um þetta leyti. Það
var mín æskuást; ég kynntist
henni þegar ég var 12 ára og
þótti mjög vænt um hana.
Raunar sá ég alls ekki sólina
fyrir henni en hrifning mín var
endurgoldin en því miður end-
aði það heldur leiðinlega er við
vorum í þann mund að trúlofa
okkur. Þá heimsótti ég hana á
Þorláksmessu og ætluðum við
saman í bæninn til að kaupa
jólagjafir. Þegar ég kom heim
44 VIKAN 8.TBL.