Vikan - 15.06.1972, Blaðsíða 7

MIG DREYMDI
FULLRIALVÖRU
BROTIN DEMANTSNÆLA
Kæri draumráðandi!
Mér fannst ég vera í herbergi með krökkum sem ég þekki
mjög lítið. Fannst mér við sitja í hring á gólfinu og vorum
við að hlusta á rólega blues-tónlist. Mér fannst ég horfa í
kringum mig og tók ég þá eftir því að herbergið var allt
gulmálað. Svo fannst mér A standa á fætur og segja við B:
„Ætlar þú að láta hana (mig) hafa trúlofunarhringinn?"
„Nei,“ svaraði B, „ég ætla að láta hana hafa þessa dem-
antsnælu.“ Síðan rétti hann mér næluna, en í sömu svifum
stendur ein stelpan upp og þrífur af mér næluna. Síðan
hljóp hún í burtu og ég á eftir henni. Við hlupum niður
þröngan og dimman stiga. Þar hrasaði stelpan og datt kylli-
flöt á gólfið fyrir neðan. Mér fannst ég þrífa í hana og skipa
henni að afhenda mér næluna. Hún rétti mér hana í tveim-
ur bútum og sagði: „Sérðu! Nú er hún brotin í tvo parta.
Á öðrum helmingnum eru þrír rauðir steinar, en á hinum
er einn blár. Þú skalt halda þessum bláa, en henda þessum
rauðu, því þeir eru ekki ekta.“
Ég leit á bútana og varð að orði: „Ég hef þessa rauðu í
vasanum til vonar og vara.“
Síðan gekk ég upp stigann aftur og settist á ný. Ekki varð
draúmurinn lengri, en ég vona að þú getir eitthvað lesið úr
honum.
Kærar þakkir fyrirfram.
Sigurbjörg Óskarsdóttir, Hamri v/Suðurlandsbraut,
Reykjavík.
Það líður ekki langf þangað til að þú verður fyrir ein-
hverju happi sem margir koma til með að öfunda þig af.
Veldur það þér töluverðu hugarangri, en helzt ættir þú að
gæta þín á ákveðnum pilti sem kemur töluvert við sögu er
þar að kemur.
SVAR TIL E.S.
í þessum draumi eru tveir andstæðir pólar, annar er merki
um það að þú munt innan skamms leggjast í lítilvægileg
veikindi en hinn boðar þér velgengni um alla framtíð. Þó
er ekki úr vegi að benda þér á, að hver er sinnar gæfu
smiður . , .
SKÓLATASKAN MÁLUÐ
Kæri draumráðandi!
Ég vona að þú viljir ráða eftirfarandi draum fyrir mig.
Mér fannst ég lána vinkonu minni töskuna mína, en nafn-
ið mitt er á henni. Vinkona mín kom síðan með töskuna í
skólann og var þá búin að mála hana að nokkru leyti rauð-
brúna. Ég varð svo reið, að ég skipaði henni að borga hana,
en hún neitaði. Þá fór ég heim til hennar og sagði mömmu
hennar að gjöra svo vel og borga töskuna, en hún sló mig
utan undir. Ég ætlaði að slá hana aftur en hætti við það og
sagði í staðinn: „Sá vægir sem vitið hefur meira.“ Síðan
hljóp ég út og skellti á eftir mér.
Verna.
Það er víst hverju orði sannara, að sá vægir sem vitið
hefur meira. Er þessi draumur þér ábending um það — þó
það komi ekkert þessu skólatöskumáli við — en hann boð-
ar þér þó fyrst og fremst að fara varlega í hverju því sem
þú tekur þér fyrir hendur á næstunni.
EITURHERNAÐUR í VIETNAM
Fréttir um stríðið í Vietnam voru orðnar svo
hversdagslegar, að þær fóru inn um annað eyrað
og v'it um hitt, þar lil Norður-Vietnamar gerðu inn-
rás sína á dögunum. Þá vaknaði athyglin óneitan-
lega á ný, og menn fóru að velta fyrir sér, hvað
væri nú að gerast. Fjallað hefur verið um Vietnam-
stríðið í umræðuþáttum, bæði í útvarpi og sjón-
varpi. En því miður fékkst engin mynd af styrj-
aldarrekstrinum í þessum þáttum; menn voru al-
veg jafnnær um meginkjarna málsins eftir að hafa
hlustað á þá. Astæðan er vafalaust sú, að erfitt er
að afla sér haldgóðra upplýsinga i öllu því mold-
viðri áróðurs, sem þvrlað hefur verið upp í sam-
handi við Vietnam. Til eru þó vissulega heimildir,
sem erfitt er að véfengja.
Sameinuðu þjóðirnar sendu lil dæmis frá sér
fréttabréf á síðasla ári, þar sem eftirfarandi var
upplýst:
í styrjöldum þjóða á milli mun eiturgasi aldrei
hafa verið beitt nema i síðustu vikum fyrri heims-
styrjaldar. Um það gegnir svipuðu máli og um
kjarnorkuvopn, að enginn hernaðaraðili þorir að
nota það af ótta við þær ógnir, sem af þeim mundi
leiða. I Vietnam hafa hins vegar verið teknar upp
nýjar bardagaaðferðir, í fyrsta sinn í hinni ófögru
sögu hernaðar, fólgnar i þvi að dreifa eiturefnum
yfir skógarflæmi, þar sem óvinirnir eru taldir hafa
liækistöðvar og fylgsni. Eiturefnunum er dreift úr
flugvélum, með sprengjum eða á annan hátt, og
tilgangurinn er að eyða öllu laufi af trjánum, þann-
ig að óvinurinn standi herskjaldaður eða geti ekki
leitað athvarfs þangað. Að sjálfsögðu fælir þetta
hur' öll dýr eða evðir þeim, hæði smáum og stór-
um. En þar með er sagan ekki öll. Eitursprengj-
urnar hafa stundum lent á byggðum svæðum eða
i námunda við þau, orðið íbúum þar að bana, eitr-
að vatnsból og gróður, þannig að stórhætta er á
ferðum.
Og eftir bandaríska stórblaðinu The New York
Times er þetta liaft:
„Með vélum, sprengjum og eiturefnum hafa heilu
landflæmin verið lögð i auðn, þar sem ætlað var
að Vietkong hefði felustaði. A mörgum þessum
stöðum hefur öllu lifi verið gjörevtt . . . Á Klie
Sanh hefur verið varpað milljónum tonna af
sprengjum, sem hafa hreytt 'iðjagrænum hæðum í
sviðna jörð og gíga, sem minna á landslag á tungl-
inu.“
Maður saknaði þess úr umræðuþáttunum, sér-
staklega i sjónvarpinu, að ekki skyldi fjallað um
fullyrðingar eins og þessar. í Vietnam geysar ekki
aðeins stríð, heldur virðist vera beitt þar svo óhugn-
anlegum aðferðum, að furðu gegnir.
G. Gr.