Vikan - 09.08.1973, Blaðsíða 25

Það lltur ekki út fyrir annað
þessa dagana, en nokkur hreyfing
sé að komast á poppheim
Mörlandans. Fyrir nokkru kom á
markað ný 2ja laga plata frá
Jóhanni G. Jóhannssyni, ekta-
poppara. Er ekki annað hægt að
segja, en þar sé komin einhver sú
bezta 2ja laga plata, sem út hefur
komið á Islandi. Hljóðfæraleikur
og sánd á plötunni ber ekki hinn
minnsta keim af tslandi eða
íslendingum. Og i tilefni
dagsins I dag, sem i sjálfu sér er
ekkert merkilegri heldur en
dagurinn i gær, var ákveðið að
hafa viðtal við Jóhann. Við sátum
saman eina kvöldstund á bekk
heima I stofu hjá honum og
reyndum að vera gáfaðir, a.m.k.
að segja aðeins það, sem enginn
minnsti vafi lék á, að allir skildu.
— Og heldur bærilega fór’ann af
stað...
,,Ja, ég er eiginlega einn af
þessum mönnum, sem.geta ekki
talað, nema viðmælandinn hafi
einhver inspfrandi áhrif á mig”,
var það fyrsta, sem okkur fór á
milli og þar með var lögð hin ægi-
legasta byrði á hepðar við-
mælandans. Það var ekki upi
annað að ræða, en að bjarga þvi
sem bjargað varð, og láta þessa
fyrstu athugasemd sem vind um
eyru þjóta. En þetta átti að verða
töluvert alvarlegt viðtal og ég
tjáði hug minr. i þeim efnum og
svarið sem ég fékk var... „Það
þarf töluverðan kraft til að reyna
að vera gáfaður”. Nú var mér öll-
um lokið og það sem eftir var af
kvöldinu fór i spjall um alla
heima og geima. Hvor talaði
meira, verður að liggja á milli
hluta. Ég prenta hvort eð er,
aðeins það sem Jóhann sagði.
Jóhann fór til Englands
snemma i vor og var ætlunin að
hljóðrita fjögur lög, sem áttu að
fara á tvær 2ja laga plötur. — „Ég
fór út til London og það var ekki
ætlunin að vera lengur en 10 daga.
en þegar yfir lauk, var ég búinr
að vera 7 vikur. Ætlunin var af
gera fjögur lög. Svo illa vildi til
að fyrsta upptakan fór gjörsam-
lega I vaskinn, svo það var ekki
um annað að ræða en að vera
lengur. Svo fór ég að komast i
samband við mannskapinn,
maður fór að kynnast Bretunum.
Nú, svo leit ég svolitið á lifið, ekki
svo að segja, að ég hafi ekki haft
einhverja nasasjón af þvi áður, —
en þetta fór svona i það að reyna
að finna eigin status. Ég var
skltnervös, svona til að byrja
með, en þetta kom allt.”
Sú vinna, sem liggur að baki
hverri upptöku i stúdiói erlendis,
er geipimikil. En, hvernig gekk
þetta fyrir sig hjá Jóhanni. Strax i
vetur átti hann á lager töluvert
mörg lög, öll hrá að visu, en hug-
myndir að lögum. „A 2. i jólum
hafði Derek haft svo mikiö að
gera, að hann hafði tæplega haft
tima til að hlusta á teipið, hvað þá
meir. Svo ég varð aö taka til
höndunum og reyna að drifa þetta
i gegn, en engu aö siður, þetta
hefði aldrei verið hægt, nema
fyrir tilstilli Dereks. Hann sá um,
að útvega öll hljóðfæri, aðstoðar-
hljóðfæraleikara og allar út-
setningar, sem komust á pappir
voru hans verk.”
Derek þessi Wadsworth er
maður á þritugsaldrinum og
hefur svo um , múnar tekið til
höhdunum I poppfnu. Hann var
m.a. hljómsveitarstjffri i Hárinu
allan þann tíma, sem þaö var sýnt
i London, auk þess sem hann
hefur sjálfur leikið meö Rolling
Stones, Georg Harrison og
Emerson, Lake og Palmer við
hljómplötuupptökur, svo ein-
hverjir séu nefndir. Svo og hefur
hann stjórnað flestum upptökum
þeirra George Fame, Dusty
Springfield og Shandy Shaw.
Við upptökuna voru um það bil
15-20 hljóðfæraleikarar, allt
enskir session menn. A þeim
tlma, sem Jóhann dvaldi i
London, auðnaðist honum að
komast I færi við einhverja þá al-
færustu ibransanumog meö hjálp
Dereks, fá þá til samstarfs. Og
skýringin á þvi, hvernig það
geröist var...„blessaður, þetta
var allt saman klika”., og þar
með^var ekki þörf á að ræða þaö
mál neitt frekar. En árangurinn
lét ekki á sér standa. Þegar menn
Og Ami
borgaði
s.l. vetur, var ég i ofsa stuði til að
semja. Það var eitthvert fólk
hérna heima, það var góður
húmor yfir öllum. Ég held ég hafi
samið ein 8 lög á klukkutima þá.
Það var að visu aðeins hug-
■myndir, laglinur, sem ég tók
siðan á teip. Siðan var ég að smá-
Votiltt éf mttt SlOf
sem ég siglí
m<5i. hægðuiii og h
á tife mins hafi
veHingurjnn su lé
óT för mmm ræþu
feu þrá m.in er Mi
þar sem sjótihti S
vinna það bezta úr þessu fram
eftir vetri og fram á vor og
endanlega sendi ég út nokkur lög
á segulbandi, til Derek Wads-
worth, sem er okkar aðalkontakt
þarna úti. Þetta voru lög, sem
orðið höfðu til frá jólum og fram á
vor. En þegar ég kom svo út,
Litfu hlutlrnir segja $vo margi
éía» og bló-mÍH s.ém gróá
geftlH þeim gaum
og þö muttl vttur vorða
.KjátiH - hvernig íiuga fiýgut
fÍHHdn — vindjnn þvlsía
hemíur stvertast
efsn tóhh - etft bros
getur sagt þér ailt
ef þú. aðvins hfustar,
höfðu kynnzt, spjallað saman og
jafnvel fariö á einn eða tvo klúbba
saman, fóru hjólin að snúast. Það
efni, sem Jóhann hafði fariö með
út, var algjörlega hrátt og ef
fyrsta upptakan, sem mistókst,
hefði heppnazt, hefði liklega
aldrei orðið til sú tónlist, sem nú
verður geymd á hljómplötum,
framtiðinni til „isperkúleringar”
En það er eins og Jóhann segir:
„Það tekur sinn tima fyrir mann
aö öðlast þroska i músik. Tima-
bilin taka' við eitt af öðru, allt
veitir þetta manni vissa reynslu.
Jákvæð reynsla gerir það að
verkum, að maður verður
öruggari, þvi sú jákvæða reynsla
leiðir af sér aukna viðsýni. Með
aukinni reynslu fæst meira út úr
lifinu, möguleikarnir verða
fleiri”.
Þegar allt kom til alls* voru
tekin upp i það heila sex lög úti i
London. Eins og áður sagði, var
ekki ætlunin að taka nema f jögur
lög upp i fyrstu. Þessi fyrsta
tveggja laga plata, sem nú er
komin á markað er með lögunum
Don’t try to foöl me óg 5th floor.
Bæði eru lögin svokölluð A-lög, >
þ.e.a.s. það er engin B-hlið á
plötunni bæði lögin giída jafnt, ef
svo mætti að orði komast. En
hvað með Don’t try tol fool me?
„Ja, Bretinn hafði gaman af
Framhald á bls. 36
32. TBL. VIKAN 25