Vikan - 09.08.1973, Blaðsíða 31

björgun er auðvelt að falla aftur.
— Það eru bara asnar, sem falla i
„Bitra hafið” segir maöur. En
það er ekki rétt.
Brigöljós.
Við erum enn i Walled City.
Trúboöinn gengur á undan. Hann
gengur hratt. Hann þekkir völ-
undarhúsin eins og innfæddur eft-
ir margra ára göngu eftir skolp-
rennunum. Svo snýr hann til
hægri og hleypur við fót upp þrep.
Það er ár siðan hann kom hér i
fyrsta skipti. Hann varð undrandi
yfir að sjá allt i einu háhýsi teygja
sig mót sólu. Fyrsta hæð var þeg-
ar i notkun. Ópiumhola. önnur
hæð. Nokkur svört tákn skrifuð á
rauðan bleðil, sem klistrað var á
hurðina gáfu til kynna, hvað var
innandyra. „Ilmandi kjöt” þýöir
kannske bara „hundakjöt”. Ljúf-
fengur réttur, að áliti margra frá
Suöur-Kina. Þeir ferðast langt út
á landsbyggðina i dagrenningu,
áður en bærinn vaknar. Þeir hafa
meðferðis stóra sekki. . . Það
lika. Okkur leið illa i fyrsta skipti,
sem við heyröum um slönguvin.
Þetta var verra. . Mikið verra.
En hæðin fyrir fyrir ofan var
ekki i notkun. Hann gekk alla leið
upp. Og hvað gaf á að lita? Ljós!
Sólskin! Það kom friskur vindur
inn um gluggana! Þá hugsar trú-
boðinn með sér, hvort ekki væri
hægt að kaupa þessar hæðir.—
Kannske var hægt að veita þeim
smá sólarljós nokkra tima á dag!
Það var ekki auövelt. Fast-
eignasali i Hong Kong gat ekki
annast sölu á húsnæði i Walled
City. Og til hvers átti aö snúa sér?
Trúboðinn leysti verkefnið. En
hann vill ekki segja hvern-
ig. . . Svo var það verðið. Það var
hátt. Svo hátt, aö hann var að þvi
kominn að gefast upp. En — það
tókst. Norðmenn borguðu. Enn á
ný kom sönnun um velvild
Strömme, prests i Kristjáns-
sandi, enn á ný sönnun um hæfi-
leika og vilja Norðmanna til að
hjálpa, þegar hjálpar er þörf.
Við erum staddir i skólastofu og
gegnum gluggana glittir á þök
húsanna i hverfinu. Ljós kemur i
gegnum gluggana og við getum
varla trúað, aö það sé satt. Við er-
um i Sai Shing Road númer 10, i
Sia Shing byggingunni 6—8/Fl,
Kowloon Walled City, Kowloon.
Við erum enn i stjórnleysisbæn-
um. Og við hugsum með okkur:
Guö hlýtur að vera hérna lika.
— Við höfum eitt stórt vanda-
mál hér, segir Espegren, — það
er að fá börnin til að fara heim til
sin eftir skólann. Þau vilja vera i
ljósinu, sem þau vissu ekki áður
að væri til!
— Ég hef séö foreldra gráta,
þegar þau koma hingaö méð
börnum sinum!
Þess vegna er hann viöur-
kenndur. Þess vegna geng ég ör-
uggur meö honum i Walled City.
Og 'ég hugsa: Þetta eru mann-
eskjur. Manneskjur, sem borga
svo hátt gjald fyrir frelsiö og
þurfa að berjast hvern dag til að
lifa af. Ég veit, að þeir hljóta að
viröa lög. Þau lög, sem ekki eru
okkar. En lög samt. Hörð lög.
Þegar þú virðir þau, hatar þú lög-
regluna. Ég talaði við sjúkling á
eiturlyfjasjúkrahúsi. — Lögregl-
an er engill og djöfull, sagði hann
stutt og laggott. — Engili i þinum
augum, djöfull i minuih.
340 nemendur stunda nám viö
norska skólann i Walled City. Þau
hafa 9 kennara. Hin nýja kynslóö
hefur fengið að upplifa ljósiö.
Þetta er trúboð!
HEILAGUR STAÐUR.
Við verðum að ganga i gegnum
þröng göng, hvar vatn rennur um
fætur okkar og þú veröur renn-
votur, ef þú vilt fara þar um, á
leið út úr bænum. Þú lokar augum
og hættir að hugsa, þegar þú
ferð þar framhjá. Svo staðnæm-
ist trúboðinn og opnar tvöfaldar
trédyr. Þar er heldur ekki snerill.
Hof. Þrisvar sinnum þrir metrar.
Fúlt. Reykelsisangan. Bliðlegur
prestur á stól i horninu. Afdrep.
Fririki. Heilagur staöur. Ég loka
hurðipni að baki okkar, en prest-
urinn gefur bendingu og opnar
aftur. Hann segir eitthvað á kin-
versku. Huröin á að vera opin
meöan við erum þar inni.
Við höldum áfram um völund-
arhúsin. Þrýstu þér upp að veggj-
unum, ef þú mætir einhverjum.
Horfðu ekki i augu hans. Haltu
hendinni fyrir myndarvélina.
Haltu þér fast upp viö trúboðann.
Ekki dragast aftur út. Svo
skyndilega, smá ljósglæta langt
yfir okkur. Fimmtán þrepum of-
ar. Þar sem lögin gilda. Þar sem
fólk er réttir eigendur gatna,
bygginga og hluta.
Þú verður að kipra augun, þeg-
ar þú kemur út. Þó er þungskýj-
aö. En ljósiö verkar svo sterkt.
Þú horfir niður. Skórnir eru þakt-
ir skit. Þú' strýkur hendinni yfir
enni þér og sérð, aö hún er vot. Og
trúboðinn horfir á þig og brosir.
Hann veit, hvað þú hugsar. Að
enginn muni trúa þér, þegar þú
kemur heim og segir frá fundi
þinum i Walled City — bænum án
laga. (lauslegaþýttúrnorsku)
32. TBL. VIKAN 31