Vikan - 09.08.1973, Blaðsíða 45

og ófu nýjar setúr i alla gömlu
stólana I nágrenninu.
>aö voru engin óþarfaorö töluö
á þessu flækingsheimili. Eftir aö
skipzt haföi veriö á hinum
nauösynlegu oröum til þess aö á-
kveöa, hvort ætti aö fara á milli
húsanna og hvort átti- aö kalla
upp: „Stólaviögeröir” til þess aö
vekja athygli á þeim, settust þau
niöur til þess.aö flétta seturnar,
hvort á móti ööru eöa hliö viö hliö.
Þegar telpan fór of langt i burt
eöa reyndi aö kynnast ein-
hverjum krakka úr þorpunum,
kallaöi faöir hennar á hana meö
reiöilegri rödd: „Komdu hingaö
strax, óþekktarormurinn þinn!”
bregöa ljósi á tilgang og ástæöur
erföaskrárinnar. Ég hef aldrei
heyrt neitt einkennilegra né
átakanlegra.
Faöir hennar bjó til stólsetur og
einnig móöir hennar. Hún haföi
aldrei kynnzt föstu heimili á
þessari jörö. Þegar hún var litil
stúlka, flæktist hún um tötrum
klædd og óhrein. Þau stönzuöu
venjulega á þjóöveginum rétt
fyrir utan bæina, tóku aktygin af
hestinum og slepptu honum á
beit. Hundurinn sofnaöi meö
trýniö á milli framlappanna.
Litla telpan lék sér i grasinu, á
meöan faöir hennar og móöir sátu
i skugga trjánna viö þjóöveginn

fl§jgr* gL&MjLi -
iMMl 1
ISyGyip?*- IHm
IBfifMBMi ' * 1
k >
32. TBL. VIKAN 45