Vikan - 09.08.1973, Blaðsíða 41

átti upptökiii á þessu, sigj
Walter. — Hvaö skefti svo, þegar
þiB komuö niöur aö tjörninni?
Ég horföi ósjálfrátt á Ernest
Hann stóö steinrunninn, ekki einn
einasti vöövi hreyföist á ásjónu
hans.
— Hvaö skeöi viö tjörnina?
spuröi Walter aftur. Var einhver
þar?
— Ég veit þaö ekki, — ég veit
þaö ekki! Sandy var nú faiinn aö
gráta.
— Þú veizt þaö vist, sigö'
Frances, — og nú skaltu s 'gja
okkur allan sannleikann!
Ég sá, hverr.ig Amy beit saman
tönnunum, en hún hvislaöi aö
Sandy: — Segöu okkur þaö allt,
elskan. Vertu ekki hræddur!
Og hann sagöi frá, án þess aö
snúa sér viö, eins og hann vildi
útiloka okkur öll, aö móöur sinni
undanskilinni.
— Viö sáum ekki vökina. Götin
voru þar ekki fyrr um daginn,
þegar viö vorum meö ykkur á isn-
um. Og svo var ég næstum dottiras
i eitt gatiö og ég kallaöi til Peters.
og baö hann aö vara sig, er hanr.
kom ekki auga á þetta gat og fór
beintiþaöogég heyröi skvampiö
og ég heyröi, aö hann kallaöi á
hjálp. Ég flýtti mér til hans og ég
náöi i hann og reyndi aö halda
honum upp úr, en svo.... svo....
var hann ekki þar lengur, en húf-
an hans lá á isnum.
— Hvers vegna flýttir þú þér
ekki heim til aö "k.alla á hjálp?
spuröi Walter.
— Ég þoröi þaö ekki. Ég hljóp
heim og lagöist I rtímiö mitt. Ég
þoröi ekki aö segja frá þvi.
— Og þú yfirgafst þa.'na þinn
bezta vin og lézt hann örukkna'
öskraöi Frances.
— Mamma, mamma! hljóöaöi
hann. Hann hljóöaöi, svo aö þaö
var eins og veriö væri að sarga i
hjarta mitt. Hann hljóöaöi, þegar
Amy bar hann út úr stofunni
VIÖ sátum öll hljóö, en þaö var
Walter, sem rauf þögnina.
— Hvenær voru þessar vakir
sagaöar i isinn?
— Ertu viss um aö þær hafi
ekki veriö þar, þegar viö vorum á
skautum? Frances horföi
spyrjandi á hann.
— Já, ég er alveg viss um þaö.
Þú sást þaö lika, Ernest.
Ernest kinkaöi kolli.
— Ég held, aö hver sem er gæti
hafa sagaö þessar vakir i isinn.
Einhver, sem hefur viljaö fá sér
friskt loft eftir kvöldmatinn. Þaö
er ekki lengi gert aö saga þessar
vakir. Þaö getur veriö, aö sá eöa
þeir, sem geröu þaö, hafi komiö
rétt eftir aö viö fórum heim og
haföi þá haft drjúgan tima til
veiöa, þangaö til drengirnir komu
þangaö aftur.
Ég leit ekki á Ernest, en
hugsaöi til þess, aö hann heföi
fariö einn út kvöldiö áöur og
gengiö i áttina aö tjörninni... Nei,
þaö gat ekki veriö. Þótt undarlegt
megi viröast, þá fannst mér
jafnvel sennilegra, aö hann væri
moröingi heldur en lygari.
Klukkan var oröin tiu um
kvöldiö, þegar Joan og Charles
komu heim. Joan lá i rúminu og
var ósköp litil og vesældarleg,
þegar ég kom inn til hennar.
— Segöu mér nú allt sem skeö
hefur, sagöi hún.
Þaö þýddi ekki neitt, aö leyna
hana einhverju, svo ég sagöi
henni allt, sem ég vissi.
— Þú mátt ekki kenna þér um
neitt, Anne, sagöi hún, þegar ég
haföi lokiö sögu minni. — Þetta
heföi getaö hent hvern sem var.
Þaö var ekki þér aö kenna.
NÝR 1IVÍ LD ARSTÓLL
Á SNONINGSFÆTI
MEÐ RUGGU.
B l! JS L Mr 0 Ð
HOSGAGNAVERZLUN
24. sept. —
23. okt.
Vikan ætti aö veröa
frábær fyrir þá, sem
láta lltiö á sér bera,
en fara sinu fram.
Helgin veröur einnig
mjög vel heppnuö, —
ef ekki hendir eitthvaö
óvænt, — sem þó eru
litlar likur til. Haltu
friö viö guö og menn.
24. okt. —
23. nóv.
Frekar er útlitiö
slæmt fyrir vikuna.
Timafrekt vandamál
biöur úrlausnar og
sambandiö ekki sem
bezt viö einhvern, sem
áriöandi er aö hafa
gott samband viö.
23. nóv. —
21. des.
Vikan veröur mjög
óvenjuleg og sérstak-
lega hvaö varöar
ástarmálin. Þú heldur
þér heimavið og átt
náöuga daga i faömi
fjölskyldunnar, aö
minnsta kosti fram aö
helgi,
Geitar-
merkið
22. des. —
20. jan.
Rangar upplýsingar
gætu gert þér lifið
mjög leitt. Reyndu aö
taka vel eftir öllu, sem
fram fer I kringum þig
og veittu þeim málum
sérstaka sthygli, sem
geta á einhvern hátt
snert þig.
21. jan. —
19. febr.
Þú dvelur’ á staö, sem
þú hefur ekki komiö á
áöur og kynnist fólki,
sem þér hafði áöur
virzt lttiö áhugavert.
Láttu samt ekki hið
nýja glepja þig, en
reyndu eftir fremsta
mætti aö skemmta
þér vel,
20. febr. —
20. marz
Vikan verður fremur
hversdagsleg og
ánægjuleg og á ekki
eftir að veröa . þér
minnisstæö, nema þú
geýir eitthvert glappa-
skot, sem litlar likur
eru ab vlsu til. Allt
viröist benda til, aö þú
munir ekki kvika frá
þinum beztu venjum.
32. TBL. VIKAN 41