Vikan - 06.09.1973, Síða 20

Þaö er ekki fjörugt mannlif i
Reykjavik klukkan fjögur að
morgni miðvikudags i miðjum
ágúst. Flestir sofandi svefni
hinna réttlátu, og örfáir bilar á
ferð. Jafnvel siðbúnir danshúsa-
gestir létu ekki sjá sig, enda
kannske ekki von, þvi á undan
fimmtudegi er miðvikudagur og
miðvikudagar eru jú þurrir
dagar, alveg tilvaldir fyrir nátt-
hrafna borgarinnar til að hvila
sig fyrir átök fimmtudagsins,
þegar barirnir opna, og helgina
fram undan.
En það eru ekki allir, sem sofa.
Nokkrar stéjtir þjóðfélagsins
hafa störfum að gegna ánóttunni.
Þeirra á meðal eru lögreglu-
þjónar, slökkviliðsmenn, vakta-
vinnufólk, vélgæzlumenn og —
bakarar.
Við Bjarnleifur tókum daginn
snemma þennan dag, þvi
morgunstund gefur gull i mund,
og fórum i heimsókn i fjögur
bakari stór-Reykjavikur (bakari
heitir reyndar brauðgerðarhús i
sima^kránni).
Frá aldaöðli hafa bakarar verið
árrisulasta stétt bæjanna. Að visu
er bakaraiðngreinin ekki svo ýkja
gömul hérlendis. Fyrsta „full-
komna” brauðgerðarhúsið reisti
Knudtzon nokkur um 1834 á lóð
þeirri, er nú myndar nyrzta hluta
Bernhöftstorfunnar. Skömmu
eftir aldamótin 1800 byggði O.P.
Chr. Möller litið bökunarhús á
lóö, þar sem nú er Hressingar-
skálinn. En sú starfsemi varði
stútt og var ekki „fullkomin”.
Fyrsti bakarinn i brauðgerðar-
húsi Knudtzon var Daniel T
Bernhöft, sem keypti svo ,,for-
retninguna” 1845 og var bakarið
kallað Bernhöftsbakari upp frá
þvi. Dregur torfan nafn sitt af
þessum ágæta Bernhöft sem
bakaöi brauð ofan i ibúa þorpsins,
sem seinna varð borg, — Reykja-
vik.
En nú er ekki lengur bakað i
torfunni og þær aðferðir, sem þar
voru viðhafðar, eru fæstar
notaðar lengur. Þaö þekkist varla
nú orðið, að nokkurt deig sé
hnoðað i höndunum og vélar eru
að leysa kökukeflin af hólmi.
Baka alla nóttina.
Eitt þessara nýtizku brauð-
gerðarhúsa er Brauð hf. i Kópa-
vogi, sem framleiðir meðal
annars Safa, niðurskorin fransk-
brauð. Þar voru fimm menn
önnum k-afnir við að laga og baka
brauð borgaranna.
Þar voru þeir búnir að vinna frá
þvi klukkan átta kvöldið áður og
Það er ekki á Sigurði að sjá, að
hann sé kominn á sjötugs-
aldurinn. Hann iyftir 50 kílóa
hveitisekk eins og ekkert sé i
stóra hrærivél.
Klukkan fjögur að nóttu voru þeir að búa til pyslubrauð. í baksýn eru voldugar vélasamstæður sem
leysa mannshöndina af hólmi. Þór Árnason fyrir miðju og llalldór Bcnediktsson til hægri.
AMORCNHNa
voru, þegar okkur bar að garði,
að búa til pylsubrauð. Þeir röðuðu
sér við vél, sem rúllar út pylsu-
brauðum. Inn i vélina fer deig-
bútur og út kemur sama deig út-
rúllað, tilbúið að leggjast á plötu.
Þeir létu heimsókn okkar
ekkert á sig fá, heiaur héldu
áfram vinnu sinni eins og ekkert
hefði i skorizt. En með að standa
aðbaki þeirra og spyrja komst ég
að raun um, að þeir voru ekkert
óhressir yfir að vinna á nótunni.
Einn þeirra, Halldór
Benediktsson frá Vestmannaeyj-
um, var búinn að vinna við
bakstur i 25 ár og sagðist aldrei
hafa unnið við annað og kunna
bara vel við sig i bakstrinum.
Þór Arnason lauk námi i
bakaraiðn fyrir 6 árum og var
búinn að vinna i Brauö i tvö ár.
Hann er af bakaraætt: pabbi hans
og bróðir hafa báðir fengizt við
bakstur. Hann sagði, að þeir
hefðu byrjað á þvi i gærkvöldi að
taka seyddu rúgbrauðin út úr
ofninum, en það tekur 12 tima að
seyða rúgbrauð. Siðan hefðu þeir
farið i að laga brauðin og væru að
setja siðustu formbrauð
næturinnar I ofninn.
Sigurjón Kristmannsson
sagðist vera aðstoðarmaður
20 VIKAN 36. TBL.