Vikan - 24.04.1975, Blaðsíða 20

Áfratn aO þjarma
Hreppstjóri Mosfellinga skilaöi
Þóröi heim i betrunarhúsiö. Hann
var ekki haföur i járnum, fremur
en endranær. Þetta var islenskur
sakamaöur og þurfti þvi eingar
stroffur. Aöeins útlendir menn og
geöbilaöir voru settir i járn á
tslandi og svo fullir menn meö
hávaða, svo og aðrir sem ekki
skildu mælt mál.
Jón prestur og ekkjan höfðu
dregiö likiö austur.
Um þetta leyti var bæjarfóget-
inn búinn aö gera upp viö sig af-
greiðsluna til stjórnarráðsins.
Hann stefndi aö ákæru á hendur
Eliasi og Þórþi, hvorum um sig.
Hann setti þvi upp tvo morðingja,
ef annar hvor þeirra skyldi ganga
honum úr greipum siöar. Hann
hafði alla lykla að framhaldinu.
Elias kom á undan fyrir rétt.
Prófin voru ekki lengur handa-
hófskennd og þaö var ekki neitt
fát á hlutunum, eins og veriö
hafði hjá setudómaranum.
Bókanir höföu framgang, eins og
veriö væri að rista torf i sléttri
mýri. Þaö var unniö markvisst i
aukaréttinum.
Bæjarfógetinn var þá búinn aö
knýja landlækni og manninn, sem
veriö haföi háskólakennari 1
læknisfræöi til aö viöurkenna, að
sprungan I höfuöbeininu kynni aö
vera áverki eftir högg.
Hvaö sem basis kranl leiö og
öllu innvolsi i likinu og þess bein-
um, komst landlæknir ekki upp
meö neina latinu aö þessu sinni til
aö gera málið flókiö. Upp hófust
nú svæsnar yfirheyrslur yfir
Eliasi, sem gengu látlaust eins og
uppskipun úr trollara og stóö
á höndum að bóka. öll færi voru
úti. Þegar bæjarfógetinn þurfti að
bregða sér frá, i þingiö, eða út af
ööru, þá gengu pólitiin I skrokk á
Eliasi og þá bættust heimskuleg-
ar spurningar ofan á óþægilegar,
sem fyrir voru, þó teljast
mættu ærinn kross fyrir.
Elias sem vissi um barn-
faðernisbókina — aö þaö var þrátt
fyrir allt á fimmtudegi, sem
bæjarfógetinn hélt aö væri á
föstudegi, hélt sig við fyrri
framburð sinn og lét annað sem
vind um eyrun þjóta.
í fyrstu haföi hann reynt að
svara i bpinberum stil og hægu
máli. svo skrifarinn gæti klóraö
svörhans upp eftir honum, en svo
byrjaöi hann aö auka hraöann
eins ogaörir og æpa lika og hljóöa
Elias var á vatni og brauði milB
prófa.
Bæjarfógetinn hélt þannig
áfram aö þjarma aö Eliasi dag
eftir dag, þvi i raun og veru var
framburöur hans allur hinn
fáránlegasti. Sum sé minnisleysi
á öllum sviöum, þar sem réttvlsin
taldi sig komna á sporiö.
Loks stóöst bæjarfógetinn ekki
mátiö og lýsti yfir þvi,aö ef hann
ekki félli frá þessum framburöi
og viöurkenndi föstudaginn, þá
yröi hætt aö tala um þaö mál og
ályktanir dregnar um
framhaldiö, sem gæti oröiö meö
skuggalegra móti. Þaö væri
sannað mál, meö þrem Sigriöum,
þar af einni mjög vitri sængur-
konu, sem fæddi barn þennan
Þórður hugsaði minna um sjálfan sig i fangelsinu, en þeim mun meira um fé sitt og fjölskyldu.
Morömál
K
Agústar
Jónssonar
Ný skáldsaga eftir Jónas Guðmundsson
föstudag, að þeir Elias, Þóröur og
Ágúst dauði, heföu setiö aö
sumbli viö sæng hennar þennan
margumtalaöa föstudag. Sleit
bæjarfógetinn svo aukaþinginu og
fór. Elias fór i vatniö og brauðið
meö þaö.
Þaö sem geröi margar yfir-
heyrslur i einum rykk, meö lævis-
um spurningum og heimsku-
legum spurningum á vlxl,
bærilegar, var þaö aö i
fangelsinu gekk Eliasi allt betur i
haginn. Fangelsishjónin háttuöu
yfirleitt snemma Sem áðursgði og
hann haföi, ásamt samföngunum
húsiö fyrir sig sjálfan. Vegna
eldhættu voru fangelsin opin alla
nóttina. Abeins þeir sem áttu
vanda til aö fyrirfara sér og
geðbilaðir menn, voru hafði undir
lás og slá og geymdu hinir
fanganir lyklana að klefum
þeirra um nætur.
Konan svaf ofast hjá Eliasi.
Hún færöi honum mat I klút og
kaffi I sokki og þá sagöi hún
honum allt af létta um bæjar-
slúðrið. Þaö sem rætt er viö
fiskiþvott og saltburö, er allt við
kjarna málsins. Þaö er of kalt til
aö ljúga og fyrir málalengingar.
Hún sagði honum til aö mynda,
aö búiö væri aö draga beina-
grindina austur. Jón prestur
hefði viljað skipta likinu I
tvennt og reiöa sitt hvoru meg-
in upp á hrossi. Hann var
praktiskur og séöur meö öll
verk. Svo mætti skeyta saman
fyrir kistulagninguna, sagöi
hann. Ekkjan hugsaöi sig um
lengi en vildi svo láta draga likiö
á freranum austur i einu lagi.
Lika sagöi hún Eliasi, aö sprunga
væri I hausnum á likinu, sem talin
væri eftir karlmann. Svo fóru þau
aö fá sér i nefið og kvöldið leiö i
ljúfum trega i fangelsinu.
Þórður sagöi ekkert viö menn,
fremur en steinarnir i veggjun-
um. Hann lá tómur i bálknum þar
sem steinarnir grétu i frostum, en
voru þurrir viðkomu á hlýviöris-
dögum. Þefur var súr og þrung-
inn votum húsaviö.
Maökurinn dafnaöi.
Þóröur hugsaði meir um fé sitt
en sjálfan sig. Hann hugsaöi um
þaö hvernig konunni myndi reiða
af um þetta leyti. Hafandi vetur
yfir húsum sinum og hjarta undir
fjalli. Ekki myndi hún geta áttaö
sig ein á storminum, þegar hann
geröi stóri sunnan upp úr þurru
og brast þá á eins og hendi væri
veifað. Ekki heldur i fjárfellis-
byljum, sem komu á sumar
jaröir en aörar ekki, og stundum
aöra hverja jörð I hreppnum.
Heimilið þurfti i rauninni á öllu
20 VIKAN 17. TBL.