Vikan - 24.04.1975, Blaðsíða 23

manneskjan I honum sjálfum féll
meö einhverjum hætti inn. Hann
sagöi ekkert meir, og þeir fengu
sig ekki til aö snerta hann, og
bæjarfógetinn frestaöi réttar-
höldunum til aö ná undirtökunum
á aukaréttinum aftur.
Bæjarfógetinn taldi sér trú um
aö hann heföi frestaö réttarhald
inu vegna fangans, en þó vissi
hann vel aö þaö var ekki meö öllu
rétt. Hann var aö jafna sig og ná
aftur reisn sinni og stfl.
Menn, sem nær daglega
umgangast veöskjöl og bréf er
einkum varöa fjárhag manna og
landamerki, veröa fljótt svo til
ónæmir fyrir hinu persónulega,
orsökum og afleiöingu. Skjöl
grétu aö minnsta kosti ekki.
Embættisfærslan sjálf og emb-
ættisreglan sat ávallt i fyrirrúmi,
eins og múrning á föstum botni.
Þar varö engu breytt. Menn meö
holdi og blóöi uröu aö gulum
pergamentsskjölum, meö vatns-
merki konungs og skjaldarmerki
og blekiö þornaöi og varö grátt
meö tlmanum.
Aldrei haföi neinn maöur grátiö
I bæjarfógetakontórnum og höföu
þó margir menn misst miklar
eignir og fé sitt allt.
Menn grétu ekki á alþingi
heldur, þvl þeir gáfu aöeins
takmarkaö svæöi af miötauga-
kerfinu I þingstörfin, svipaö og
brýst fram innan góörar tónlist-
ar. Menn hlógu hvorki né grétu
þar heldur.
Um þaö leyti, sem Ellas var
búinn aö gráta, haföi bæjarfóget-
inn jafnaö sig eftir þetta auka-
réttarlega skakkafall. Hann setti
réttinn á ný meö hamri.
Elias haföi nú fengiö röddina og
jafnvægiö og var byrjaöur aö
holdgast inn I fatnaöinum aftur.
Hann ræskti sig og leitaöi aö
oröum. Hann kvaöst ekki vita
neitt meira um mann-
hvarfsmáliö. Vel gæti þó veriö aö
eitt og annaö heföi skolast til.
Minni sinu væru tekiö aö lökra.
Þó vildi hann nú bæta einu viö
fyrri framburö sinn,aö nefndan
fimmtdag, er hann heföi hitt
Ágúst berhenta, heföi hann veriö
aö koma rakleitt frá lögreglukon-
tórnun, en þar heföi hann veriö aö
sverja fyrir barn.
Aö vlsu heföi hann haft I hyggju
aö fá mann til aö fletta þessu upp
fyrirsig i barnfaöernisbókinni, en
þá heföi veriö hávaöi viö
straffhúsiö og svo mikill ófriöúr,
aö föngum var ekki sinnt neitt
inni I fangaklefunum. Mætti nú fá
dagsetninguna þar I bókum. Sum
sé var nú hægt aö sanna hvort
fimmtudagurinn heföi veriö á
föstudag, eöa ekki.
Bæjarfógetinn frestaöi nú próf-
inu og sendi Elias I vatniö og
brauöiö.
Hann vildi ráöfæra sig viö
dómabókina.
Framhald I næsta blaöi
17. TBL. VIKAN 23