Vikan - 24.07.1975, Blaðsíða 27

er nánast aukastarf hjá Vilhelm, bvf að hann er hárskeri að aðalstarfi.
Kollusvörðurinn er á að sjá sem hver annar hársvöröur.
inn væri horfinn, en allir myndu
sjá gleraugun og skeggið. Ég tók
þetta nú ekki alveg bókstaflega
og reyndi á engan hátt að leyna
þvi, að ég var kominn með hár-
topp. Ég held það sé alger nauð-
syn, að menn, sem þurfa á hár
toppi að halda, taki honum eins og
sjálfsögðum hlut, því að ef hann
verður þeim eitthvert feimnis-
mál, getur hann orðið bagalegur.
Mér sjálfum finnst enginn munur
á þvi að nota hártoppinn og fölsku
tennurnar minar.
— Ég man eftir einum náunga,
sem var alls ófeiminn við hár-
toppinn sinn, skýtur Vilhelm inn i.
— Hann fór hinn ánægðasti að
skemmta sér með hártoppinn, og
þar sem hann sat á Borginni með
glasið sitt, tók hann eftir þvi, að
við næsta borð sat eldri kona, sem
enginn dansaði við. Þetta var
gæðakarl og þótti leiðinlegt að
konan skyldi sitja þarna allt
kvöldið, án þess að dansa, svo að
hann tók sig til og bauð henni upp.
Hún þvertók fyrir að dansa við
hann og sagði, að allir myndu
hlæja að henni gamalli konunni
að vera að dansa við svona ungan
mann. Þegar næsta syrpa byrj-
aði, fór minn aftur að boröinu,
reif af sér toppinn og sagði: Ef
þér finnst ég ekki nógu gamall
núna, tek ég út úr mér tennurnar
lika. Ekki hefur konunni líklega
litist á það, þvi að út á gólfið fóru
þau og dönsuðu alla syrpuna. En
þegar þau komu aftur að borðinu,
var hártoppurinn mannsins horf-
inn, og hann hefur ekki notið góðs
af honum siðan. Tról.

Viihelm við vinnu slna
30. TBL. VIKAN 27