Vikan - 24.07.1975, Blaðsíða 28

— Nei, nei, þaB liggur ekkert á.
Ég fann einhvem þrótt streyma
um likama minn, en sá þróttur
var ekki eingöngu hinni nærandi
súpu a& þakka. — Mér þykir fyrir
þvi, ef ég hefi gert mikiB ónæBi.
— Alls ekkert ónæBi, ungfrú.
ViB vorum bara meB áhyggjur af
yBur. Þér voruB bæBi hungruB og
uppgefin. Þér náiB y&ur fljótt
núna. Frú Darwen er mjög góB
hjúkrunarkona. Hún bjargaöi
bókstaflega lifi herra Aylwards
fyrireinu eöa tveimur árum, þeg-
ar hann fékk blóötappa viö lung-
un. ÞaB var hreint kraftaverk.
SÍBar um daginn kom frú Dar-
wen inn til mln. Hún var hraust-
leg kona um fertugt og háriö var
svolitiö fariö aö grána. Ég sagöi
henni allt um lát fööur mins, veik-
indi systur minnar og brottför
vina okkar.
— Þú hefur veriö of þreytt,
bókstaflega veik af ofþreytu. Var
enginn, sem þú gast snúiö þér til?
T> r
ixosa
Viö höfBum heyrt.... herra Mark
hefur stundum talaö viö okkur um
þig... talaöi eitthvaö um trúlofun
þina og herra Southern.
— 0, nei, það var aldrei nein
trúlofun. Hvernig má það vera,
aö hann hafi heyrt eitthvað i þá
veru?
En svo vaknaði hjá mér á-
nægjan yfir þvi aö hann haföi tal-
OG AUÐVITAÐ FRÁ
Ballingslöv
hentugur 'k
pottaskápur
Ballingslöv
ER
FALLEG W
flöskurnar í röö og reglu hver hlutur* á sínum staö faliö straubretti * **
/yQ-
jH t=,K3
Ballingslöv ER •}« HENTUG Ballingslöv * ER * , ENDINGARGOÐ Ballingslöv ER ** FYRIR YKKUR
Þoö eru smóatrióin sem skapa gœóin. Út fró þessum
oróum hefur BALLINGSLÖV hannaó hió fullkomna eld-
hús. Lítió inn og sannfœrist.
OKKAR BOÐ - YKKAR STOÐ
innrétlíngaval hf.
Sundaborg - Reykjavík - Sími 84660
aö um mig og mig langaði til að
heyra það aftur. — Talaöi hann
um mig i raun og veru?
— Hann talaði mikið um þig,
þangaö til hann frétti þetta með
trúlofunina.
— Þaö var svolitiö, sem ég
þurfti aö spyrja hann um. Ég
vissi aö hann gat hjálpaö mér.
— Það gerir hann lika ábyggi-
lega. En ég hélt að þú ættir stjúp-
móður.
—• Hún fór i burtu.
Frú Darwen sá að ég varð
vandræðaleg, hún sneri sér sem
snöggvast undan og kom svo með
klút, vættan með kölnarvatni,
sem hún lagði á ennið á mér.
— Þú hefur sannarlega lent á
réttum stað, sagöi hún svo. — Þú
getur talað við herra Aylward I
fyllsta trúnaöi og sömuleiöis viö
herra Mark. Við skulum nú sjá
hvort þú verður ekki nógu hress,
til aö klæöa þig á morgun.
Daginn eftir hjálpaöi Kate, en
þaö var þjónustustúlkan, mér að
klæöa mig og svo kom hún mér
þægilega fyrir i stól við gluggann
á næsta herbergi. Þaö leiö ekki a
löngu þar til drepið var á dyr og
Mark stóð brosandi i gættinni.
Hann hafði verið svo lengi i huga
mér, aö hann kom mér ekki ó-
kunnuglega fyrir.
— Þau vildu ekki leyfa mér aö
tala við þig fyrr, sagði hann.
— En ég kom hingað til að tala
við þig, aö minnsta kosti geröi ég
tilraun til þess.
Hann stikaöi inn i herbergið, en
hörfaði svo aftur á bak.
— Ég óska þess framar öllu
öðru, að tala viö þig alla ævi, ef
þú lofar mér þvi aö láta þér batna
vel og fljótt.
Ég varö bókstaflega máttlaus
af hamingju viö aö heyra þessi
orö, svo ég lokaöi augunum.
Þegar ég opnaði þau aftur, var
hann horfinn.
En næsta dag, þegar ég sat á
sama stað, kom hann aftur.
— Ellen! Hannhallaöi sér fram
og tók um hönd mina. — Mig er
lengi búiö aö dreyma um aö sjá
þig hér á þessum staö, en ég hélt
aö þaö gæti aldrei oröiö nema I
draumi. Eftir aö ég hitti þig i
Stanesfield, var mér ljóst aö ég
myndi aldrei elska neina aöra
konu en þig, en ég var nú samt
búinn aö finna til þess áöur. Ég
hlakkaöi alltaf til malhátiöar-
innar, þvi aö þá gat ég horft á þig.
Ég fór þá venjul. á fætur fyrir
dögun, til aö geta fariö gangandi,
i þeirri veiku von, aö ske kynni aö
ég hitti þig á Plum Lane og gæti
þá kannski orðið þér samferöa
spottakorn. En ég haföi aldrei
uppburð i mér, til aö fara þess á
leit viö þig. Stundum varstu þar
ekki og þá þurfti ég að biöa I heilt
ár, þangað til ég hitti þig aftur.
Ég fór i siöustu viku llka, en stóö
ekki lengi viö, vegna þess aö ég
haföi gefiö upp alla von, þegar ég
heyröi að þú værir trúlofuö herra
Southern. Þaö var svo sem mátu-
legt á mig, fyrir það aö hlusta á
slúðursögur. Eftir daginn sæla i
Stanesfield, var ég ákveöinn I þvi
aö finna upp eitthvert erindi, til
að heimsækja þig. En svo heyrði
ég að þú ætlaðir aö giftast herra-
Southern innan skamms. Þaö var
ekki svo óliklegt.
— Hann er... já, hann er mjög
góður maöur. Það var ekki erfitt
að segja þetta, ég virti hann
manna mest, sérstaklega þegar
hann var svo fjarlægur og mér
SÖgUr
íok
var ljóst hve vel hann hafði komið
fram gagnvart okkur systrunum.
En ég gleymdi honum alger-
lega, þegar Mark sagði: — Ég var
bjáni, að hlusta á þessar slúöur-
sögur, einmitt þegar ég heföi
getað oröiö ykkur systrunum að
liði. Reyndar hefi ég oft riöið yfir
til Saxelby, en ekki haft kjark til
að fara lengra en að vegamót-
unum, vegna þess aö mér fannst
það alveg vonlaust.
— Það vissi ég ekki.
— Fyrir nokkrum vikum fór ég
reyndar alveg að brúnni og stóö
þar um stund, aumastur allra, aö
þvi er mér fannst. Það var allt
svo hljótt, að ég hélt aö þiö væruð
farnar i burtu. Það var ekkert
sem bar vott um mannaferðir. En
þetta er dásamlegur staður,
finnst þér það ekki?
— Jú, sagði ég og fann fyrir
kökk i hálsinum.
Hann hafði sleppt hönd minni,
en nú hallað hann sér aö mér, tók
hana á ný i hlýjan lófa sinn og
sagði: — Hvaö skeði, Ellen, hvaö
fór úrskeiðis?
— Hún.... hún kom i staöinn
fyrir Rósu frænku.
Svo sagöi ég honum alla
söguna. Hann hlustaöi á mig,
hugsandi á svip, eins og hann
haföi gert áöur, en þaö var meiri
ákafi i svip hans nú. Úr augum
hans skein ástúö og ást. En ég
haföi ekki búist viö þeim viö-
brögöum, sem saga min haföi á
hann. Hann virtist næstum dá-
leiddur.
— Hvenær var þaö sem stjúp-
móöir þin kom til ykkar? Var þaö
fyrir tveim árum?
— Það var maidaginn, sem þú
gafst mér lukkusteininn. Þaö er
vonlaust aö biöa eftir Rósu
frænku nú. Helduröu þaö ekki?
28 VIKAN 30. TBL.