Vikan - 22.12.1977, Blaðsíða 20

okkar. Það hefi ég alltaf sagt og
stend við það. Og hefði eitthvað
svipað hent þig og kom fyrir mig....
Ösjálfrátt fórnaði Ebba höndum,
og Júlía hló hæðnislega.
— Þama sérðu. Þú mátt ekki
einu sinni til þess hugsa. En ef það
hefði skeð — þá hefði Mats gamli
annað hvort framið sjálfsmorð eða
keypt handa þér eiginmann, svo að
þú yrðir virt sem ærukær eigin-
kona. Þér hefði ekki verið kastað í
svaðið, ekki holað niður hjá galdra-
kerlingu!
Ebba svaraði ekki. Hún hafði
aldrei hugsað neitt i þessa áttina.
Júlia hafði vissulega mikið til sins
máls — en hvaða máli skipti það í
þessu sambandi? Nú skipti bamið
öllu máli. Sonur hennar.
— Hvað viltu svo? sagði hún að
lítilli stundu liðinni.
— Fyrst og fremst vil ég reyna að
fá þig til að skilja, svaraði Júlia, og
rödd hennar var bitur. — Þú segir,
að ég hafi viljað, að einhver önnur
tæki hann að sér. Þú ert hneyksluð
— nei, þú segir það ekki, en innst
inni finnst þér ég ekki haga mér,
eins og móður ber. Að ég sé ekki
þess verðug að eignast bam.
— Júlia, hvaða tilgangi þjónar
þetta? Hvers vegna eigum við að
ræða þetta? Það er ekki þetta, sem
máli skiptir?
— Það má vera. En ég get ekki
ráðið við tilfinningar minar, þetta
rifjast allt upp, þegar ég sé þig. Þú
veist ekki, hvaða raunir menn geta
ratað í... Þú hefur aldrei reynt neitt.
— Ég gekk líka með barn, sagði
Ebba lágt. — Ég fæddi það, og það
dó.
Það varð þögn um stund. Svo
sagði Júlía eilítið mildari rómi:
Það er satt. Það er að segja, ég
frétti, að þú hefðir fætt fyrir
tímann, samt óttir þú frískan og
fallegan dreng. Ég lagði saman tvo
og tvo og fékk út fjóra. Hvert
hefði barnið mitt getað farið annað
sömu nótt og það fæddist? Það vom
aðeins við tvær, sem væntum okkar
í sveitinni um þessar mundir. Og
ekki hafði ég spumir af neinum
öðram, sem tekið höfðu að sér bam
um þetta leyti. Ég hefi á réttu að
standa, er ekki svo?
Ebba kinkaði hægt kolli til
svars. Hún gat ekki logið. Það
hefndi sín að reyna að breyta öllu
eftir eigin vilja.
— Elsbeth er nom, sagði Júlía
hörkulega. — Heldurðu að ég hafi
fengið stakt orð út úr henni? Ekki
til að tala um. Ég spurði, og hún
sagði bara: Honum liður vel. Betur
en þú átt skilið.
— Hvers vegna vildurðu ekki
halda honum?
— Guð hjólpi þér, Ebba. Veistu
ekki, hvemig þeim famast, sem
eignast lausaleiksböm? Hvemig
maður er hafðuK að háði og spotti,
hvemig allir þykjast geta gagnrýnt
mann og baktalað og kannski með
réttu. Maður getur ekki fengið sér
vinnu, — að minnsta kosti ekki svo
vel launaða, að hægt væri að
framfleyta tveimur. Og bamið
myndi líða á ýmsa lund. Talaðu
ekki um það, sem þú skilur ekki.
— En hann á þó föður?
— Já, það á hann, svaraði Júlia,
það fóra viprar um munninn. — Þú
veist, að ég fór til Stokkhólms til að
læra við tónlistarskóla. Hann var
þar af sömu ástæðum, en var þó
kominn lengra en ég og hafði einnig
meiri hæfileika. Svo fékk hann
styrk, svo háan, að hann gat farið
til framhaldsnáms i Róm. Við
héldum honum mikla veislu í
kveðjuskyni — ogþað var þó.... Ég
var ástfangin af honum og leyfði
honum að koma heim með mér. Ég
skrifaði honum, þegar mér varð
ljóst, hvað gerst hafði, en ég hefi
ekki fengið svar, og aðrir kunningj-
ar okkar hafa ekkert samband haft
Þangað
leita viðskiptin,
semúniaGð
ermest.
Smáauglýsingar
BIABSINS
Þverholtill sími 2 70 22
Opið til kl.10 í kvöld
20 VIKAN 51.TBL.