Vikan - 31.08.1978, Blaðsíða 20

sagði ekki orð, Joe tók eftir þessu og
sgði: „Um hvað eruð þér að hugsa,
Valdini? Hefur eitthvað slegist upp á
vinskapinn milli ykkar greifaynjunnar?"
„Þér eruð alltaf að hæðast að mér.
Wesson,” svaraði litli Sikileyjarbúinn
önuglega.
„Þér lituð út fyrir að vera mjög
Skíðaskálinn
í Ölpunum.
áhyggjufullur, eftir að hún hafði hringt í
yðurígær,” sagði Joe.
„Hvenær var það?” spurði ég.
„O, þegar þú varst loksins kominn í
rúmið,” svaraði Joe.
Þótt þú búir úti á landi getur þú samtsem
áður notfært þér smáauglýsingar
Dagblaðsins. Smáauglýsingaþjón-
usta blaðsins svarar í símann
fyrir þig og sendir þér öll tilboð
sem berast, með næsta pósti,
eða les þau upp í simann.
Öll þessi þjónusta er þér að kostnaðarlausu,
utan venjulegs birtingarverðs auglýsingarinnar.
Svo að hún hafði hringt I hann, eftir
að Engles hafði hringt í mig. Ég hefði
viljað gefa mikið fyrir að vita, hvað hún
hafði sagt. Það var enginn vafi á því, að
það var eitthvað út af Engles.
Og Keramikos. Hann var alltaf þögull
og ómannblendinn. En í dag virtist hann
hafa augun hjá sér. Hann horfði
einkennilega á morgunverðarborðið.
Hann virtist eitthvað taugaóstyrkur.
Seinna skildi ég, að hann hafði ástæðu
til þess að vera taugaáostyrkur. En mér
fannst það einkennilegt þá, þvi að venju-
lega var hann svo sjálfsöruggur.
Joe talaði við mig dálitla stund um
kvikmyndina. Hann kvaðst þurfa á
stuðningi mínum að halda. Hann vildi fá
mig til þess að segja honum eitthvað um
kvikmyndahandritið, sem ég hafði átt að
semja. Hvernig áttu sviðin að vera? En,
þegar hann fann, að ég vildi ekki segja
honum neitt, þagnaði hann líka. Að
lokum sagði hann við mig, að það lægi
eitthvað I loftinu. „Það er eins og þessi
snjór hafi sömu áhrif á fólk og misseris-
vindarnir og sirocco vindarnir. Hvað
ætli það verði svona lengi, Mayne?”
„Líklegast svona tvo daga,” svaraði
Mayne.
„Guð minn góður!” sagði Joe.
„Eigum við að sitja hérna eins og hálf-
dauðar uglur í nokkra daga? í guðanna
bænum, Mayne, spilið þér eitthvað
upplífgandi á þetta píanó þarna. Þó get
ég ekki sagt, að mér sé vel við, það,
þegar þér eruð að hamra á það á
morgnana. En það er allt skárra en að
við sitjum hérna allir og glápum á
arininnþannarna.”
En Mayne kvaðst ekki vera upplagð-
ur. Og enginn tók undir ósk Joes.
Loks stóð hann upp og náði sér í bók. En
þótt hann væri meðeinn af sínum ágætu
kúrekareyfurum, þá virtist hann ekki
geta einbeitt sér að efninu. Valdini sat
og stangaði úr tönnunum með eldspýtu.
Mayne og Keramikos virtust niður-
sokknir í hugsanir sinar.
Dagblaðið,smáauglýsingasími 91-27022.
IÐ biðum. Loksins klukkan hálfiell-
efu heyrðist drynja í vélinni, sem dró
sleðann upp. Enginn hreyfði sig. En það
leyndi sér ekki, að allir biðu með eftir-
væntingu. Ég stóð upp og gekk að glugg-
anum, sem sneri út að sleðabrautinni.
„Hver er að koma upp — leikstjórinn?”
spurði Mayne.
„Sé það ekki enn,” sagði ég við hann.
Það var lélegt skyggni. Sleðabrautin
hvarf í fallandi snjóhaf.
Framhald í nœsta blaöi.
20VIKAN 35. TBL.