Vikan - 25.01.1979, Síða 39

Þriðja átrúnaðargoðið úr sömu fjölskyldu?
Skoðið þessa mynd vel, því
það er ekki ólíklegt, að við
eigum eftir að heyra meira frá
honum þessum. Hann hefur að
visu ekki enn sungið inn á neina
plötu, en hann hefur margt sér
til ágætis og þ. á m. nafnið:
Patrick Cassidy. Já, það hefur
tognað úr litla bróður þeirra
Shaun og Davids Cassidy, og nú
þegar er hann umsetinn af
kvenfólki. Patrick er ekki í
neinum vafa um, hvaða starf
hann ætlar að leggja fyrir sig,
hann ætlar að verða stjarna eins
og bræður hans!
David varð hundleiður á
frægðinni, Shaun nýtur hennar
enn, og Patrick vonar að hún
bíði hans. Mörg hljómplötufyrir-
tæki hafa boðið honum samning
Rod Stewart safnar ekki
kvennærbuxum aðeins vegna
þess að þær hafa hlaðist upp hjá
honum eftir kvennaför liðinna
ára, heldur kaupir hann þær
einnig í verslunum, og það sem
meira er, hann hefur verið
staðinn að því að stela þeim úr
skápum vinkvenna sinna.
Ástæðan, sem hann sjálfur
gefur fyrir þessari ástríðu sinni,
er að honum liki svo vel við
lögun kvennærbuxna.
Önnur ástríða, sem heltekið
hefur þennan kraftmikla tón-
listarmann, er skoska landsliðið í
knattspyrnu. Hann telur það
ekki eftir sér að þeytast um
— án þess að hafa nokkurn tíma
heyrt hann syngja! — Þú hefur
útlitið og nafnið, við sjáum um
afganginn, er honum sagt. Og
poppstjörnuspáin segir okkur,
að ekki líði á löngu, þar til hann
slær til. — Eigum við að segja,
að hann verði á toppnum 1980?
heiminn þveran og endilangan
til þess eins að sjá það keppa.
Það væri e.t.v. athugandi fýrir
íslensk yfirvöld að bjóða skoska
landsliðinu hingað til lands til
þess eins að íslensk ungmenni
mættu berja poppgoðið augum.
Það er akirei að vita nema
kappinn myndi taka lagið í
leiðinni.
Rod Stewart hefur lifað
tímana tvenna. Fyrir nokkrum
árum var hann svo fátækur, að
hann þurfti að gista úti undir
berum himni á tónleikaferða-
lögum sínum. En nú er tiðin
önnur. Þó svo að eiginkona hans
fyrrverandi, Britt Ekland hin
Rod Stewart, kvennær-
buxur og peningar
sænska hafi reynt að rýja hann
inn að skyrtunni við skilnað
þeirra, þá voru auðæfi Rods það
mikil, að ekki sá högg á vatni
þótt hann hefði þurft að punga
út nokkrum milljónum dollara
til hennar. Hann þarf ekki að
hafa áhyggjur af peningum, því
þeir streyma inn á hverjum degi
vegna plötusölu, hljómleika og
annarrar starfsemi, sem skapast
hefur i kringum kappann.
Hver veit nema einn daginn
geti VIKAN birt mynd af
honum leikandi knattspyrnu í
kvennærbuxum einum fata. En
þangað til verðum við að notast
við þessa.
— Jæja, Milton var ósköp
venjulegur maður, að flestu
leyti, en hann var nískari en
nokkur önnur manneskja, sem
ég hef fyrir hitt. Það hefur áreið-
anlega verið það, sem við rif-
umst mest um. Ég meina, Milt-
on var svo niskur, að hann hafði
ekki keypt sér skó síðastliðin sex
ár, og jakkafötin, sem ég kem til
með að jarða hann í, eru minnst
níu ára gömul. Langar ykkur til
að sjá nokkuð virkilega brjál-
æðislegt? Þá kíkið þið aðeins
niður i kjallarann en þar hefur
Milton safnað saman þeirri
stærstu kúlu af silfurpappír sem
þið nokkurn tíma hafið séð.
Hann hefur lika safnað saman
heilum kössum fullum af segl-
garni og töppum af ölflöskum.
Spyrjið mig ekki hvers vegna,
kannski hafði hann hugsað sér
að klæða þakið með þvi ein-
hvern tíma. Aldrei í öllu lífi hef
ég hitt neinn jafnsparsaman.
— Nú, en við höfum sem
sagt rifist um peninga í áraraðir.
Ég reyndi að fá þessi ræfilslegu
laun hans til að endast eins vel
og mögulegt var, ég er áreiðan-
lega heimsmeistari í að nýta af-
ganga. En einstaka sinnum
neyddist ég þó til að nota pen-
inga fyrir sjálfa mig. Ég á við,
kvenfólk verður að fá sér eitt-
hvað nýtt, kjól eða hatt eða eitt-
hvað slíkt. Annars er maður
einskis virði. Jæja, en það varð
allt vitlaust nú fyrir skömmu
síðan. Við rifumst um peninga,
svo að neistarnir flugu. Og hann
varð nískari og niskari með
hverjum deginum sem leið. Einu
sinni, þegar við höfðum rifist
óvenju hressilega um peninga,
fór ég út og kom til baka með
sex eða sjö pakka frá einu vöru-
húsinu. Ég hef áreiðanlega eytt
svona fimmtíu dollurum, bara til
að ergja hann, og hann varð svo
reiður að hann froðufelldi.
Hann dauðlangaði til að fleygja
einhverju á eftir mér, en tímdi
ekki að eyðileggja neitt.
— Ég býst við að rifrildið í
gær hafi verið dropinn sem fyllti
bikarinn. Ég hef aldrei getað
staðist góð tilboð, og í gær kom
ryksugusali til okkar. Hann var
góður í að nota talandann, og
áður en ég eiginlega vissi af,
hafði ég skrifað undir samning
um kaup á þeirri nýjustu og
fínustu ryksugu sem maður
getur fengið. Reikningurinn var
upp á svona hundrað og sextíu
dollara, og þegar ég sagði Milton
frá því, horfði hann einkenni-
lega á mig og sagði ekki eitt ein-
asta orð. Ekki eitt einasta.
Ég hefði svo sem átt að geta skii-
ið að eitthvað alvarlegt væri að
gerast, og verða óróleg, en ég
hugsaði alls ekki um það. Og
sjáið þið bara hvað gerðist.
— Jæja, sagði lögreglumað-
urinn. — En ég vildi gjarnan fá
að vita hvaða grein það var, sem
eiginmaður yðar reif úr dagblað-
inu? Greinin, sem gerði hann
svo æstan?
— Ég hef ekki hugmynd um
það, svaraði frú Hanley, ég náði
ekki að lesa blaðið. En það
hlýtur að hafa verið eitthvað
merkilegt.
— Er dagblaðið ennþá í hús-
inu?
— Já, enhannreifþaðjú.
— Harry, sagði lögreglumað-
urinn og sneri sér að vinnufélaga
sinum, finndu það og kauptu
annað af sama upplagi. Athug-
aðu hvað það var sem hr.
Hanley reif út.
— Skal gert, svaraði hinn.
Andartaki seinna höfðu þeir
fengið blaðið.
— Hvað stendur þar, spurði
frú Hanley spennt.
— Það er auglýsing, svaraði
lögreglan — auglýsing frá
sportvöruverslun.
Þar stóð:
Útsala á skammbyssum, áður
$18,95, nu$11,95.

4* tbl. Vikan 39