Vikan - 01.02.1979, Blaðsíða 62

PÓSTIRIW
Hjálp,
kœri Pósturl
Hæ, Póstur!
Mig langar til þess að bera
undir þig smávandamál.
Einu sinni kom ég heim
klukkan hálfellefu, og þá varð
pabbi alveg fjúkandi vondur.
Ég fór út með einum vini
mínum og vinkonu, og við
ákváðum að fara í heimsókn til
eins stráks til að spila plötur og
kjafta saman.
Þá höfðu pabbi og mamma
hringt út um allt til að leita að
mér, af því að ég á að vera
komin heim klukkan hálftíu.
Yfirleitt geri ég það alltaf, þó
mér þyki leiðinlegt að þurfa
alltaf að fara fyrst, þegar ég er
einhvers staðar með vinum
mínum. Og einu sinni þegar ég
kom heim klukkan tíu, af því
að ég missti af strætó, þá
bönnuðu þau mér nokkrum
dögum seinna að fara í bíó
með vinum mínum, svo ég
mundi læra að hlýða þeim! Ég
þori varla lengur að fara út,
því allir vita þetta og eru að
stríða mér á þessu. Eg er
kölluð „litla pelabarnið hennar
mömmu sinnar" og allt
svoleiðis. Og svo eru allir að
mana mig upp í að hlýða þeim
ekki. En mér þykir vænt um
þau og vil ekki rífast við þau.
En einu sinni reyndi ég að tala
við þau um þetta, og sagði að
allir hinir krakkarnir mættu
vera til hálfellefu og ellefu. En
þá sögðu þau mér bara að
hætta þessu kjaftæði og að það
stæði í reglum að krakkar á
þessum aldri mættu ekki vera
svona lengi úti. Ég er þrettán
ára.
Hafa þau einhvern rétt til að
fara svona með mig? Hvað get
ég eiginlega gert? Þetta fer svo
í taugarnar á mér, að ég er að
springa. Hjálp, kæriPóstur.
Öskubuska.
Að mörgu leyti er Pósturinn
hjartanlega sammála foreldrum
þínum. Þrettán ára unglingar
hafa lítið gott af því að þvælast
| lengi úti á kvöldin en að vísu fer
þetta að miklu leyti eftir árstím-
anum. Þegar klukkan er orðin
tíu að vetri er engin ástæða til að
þú komir ekki heim. Hins vegar
er allt í lagi að sumrinu að vera
ofurlítið lengur, því um
miðnætti á sumrin er oft lang-
fallegast veðrið. Hugsaðu málið
sjálf, án tillits til þess sem félag-
arnir hafa haft um málið að
segja. Þú býrð hér á
höfuðborgarsvæðinu, sem er
sífellt að taka á sig meiri svip
stórborgar, en það er nokkuð,
sem margir foreldrar hafa ekki
gert sér grein fyrir. Þegar fer að
dimma á vetrarkvöldum getur
það reynst unglingum hættulegt
að vera lengi út, enda þekkist
það varla erlendis. Ræddu bara
aftur við foreldrana, hafðu þá í
huga að reyna að skilja
H.P. pía enn á ný
Komdu nú sæll kæri Póstur og gleðilegt nýár.
Ég vona að þú munir eftir mér. Ég skrifaði þér fleiri fleiri
bréf hérna einu sinni. Ég þakka þér ægilega vel fyrir þín góðu
svör þá. Núna er svo komið fyrir mér að ég þoli ekki neitt, og
aðallega ekki sjálfa mig. Ég þoli ekki að vera eins og ég er.
Mig langar svo oft til að standa upp, öskra og grenja eða
brjóta allt, þegar ég sit niðri í stól og held kjafti og kannski
hlæ bara með hinu fólkinu, sem er svo sniðugt. í alvöru talað
annað fólk (yfirleitt) er ekki eins og ég, heldur er það sniðugt
ogskemmtilegt, mín fjölskylda að minnsta kosti. Égeralveg
ógeðslega fúl manneskja, en mig langar ekki að vera það. Ó,
Póstur, þetta er svo erfitt. Ég er líka svo feimin og veistu hvað
ég geri þá? Þá fæ ég mér brennivín að drekka því þá líður mér
betur og tala mikið. En samt líður mér ekki vel og fer oft að
gráta, en get ekki sagt neinum frá, af hverju ég grœt. Enginn
skilur neitt. Það er líka einn strákur til, sem ég elska. Ó, já, ég
elska hann svo heitt. Þegar ég kynntist honum, þá var hann
svo góður við mig og hann er það ennþá, en ég komst að því
að hann væri bara að nota mig. Þá varð ég reið og öskraði á
hann og grét og grét og auðvitað varð hann þá bara vondur.
Ég elska hann alltaf heitar og heitar. Hann heldur áfram að
nota mig við og við, þegar hann vantar mig og ég veit að ég á
aldrei eftir að segja nei. Hvernig gæti ég það, þegar hann
horfir í augu mín, tekur fast utan um mig og kyssir mig? Mér
líður svo vel hjá honum, að mér verður alveg sama um allt
annað. Ég bara elska hann. Og mig langar ekki að vera eins og
ég er. Það er svo leiðinlegt. Ég vil verða söngkona og veit vel
að ég hef hæfileika til þess, lílega eru það einu hæfileikarnir
sem ég hef. En hvernig get ég orðið söngkona? Ég er svo
mikill bjáni! Mig langar líka að læra blaðamennsku. Heldur þú
að ég gæti reynt að breyta mér? Ef ég hefði bara alltaf verið
heima, að skoða myndir af Helga P., þá væri þetta ekki svona.
HANN er alltaf sami sæti strákurinn. Hérna kemur lítið Ijóð:
Þú ert það, sem leita má til
þegar ég er í fýlu.
Eða þetta leiða líf ég alls ekki skil
og mér finnst ég líkjast grýlu.
„Sniff, sniff "Þetta er nú meira leiðindabréfið, sem þú færð
frá mér, en ég œtla ekki að fremja sjálfsmorð, svo einhvern
tíma hlýtur að liggja betur á mér og þá skal ég skrifa þér
gleðibréf. Ég ætla að kveðja þig núna.
Bless, bless!
Þín vinkona H. P. pía
P.s. Bið að heilsa Helga Pé og ritstjóranum á Vikunni (ég vil
nefnilega fá vinnu hjá Vikunni næsta sumar, ha, ha!).
Komdu sæl og blessuð, H.P. pía! Hvernig í ósköpunum gat þér
flogið í hug að Pósturinn væri búin að gleyma þér. Satt að segja
var svo langt liðið frá síðasta bréfinu þínu að Pósturinn var að
hugleiða hvort hann ætti að lýsa eftir þér, svona til að vita
hvernig þér liði. En nú hefur þú sem sagt skrifað — og ert þá
svona ægilega þunglynd. Hvernig getur það annars verið, hvað
er orðið af góða skapinu þínu? Svona, réttu úr kryppunni og
brostu!! Lífið getur ekki verið svona ægilegt. Það er víst nokkuð
augljóst, að ástin getur tekið á sig margar myndir, og þú ert svona
rétt að fá reykinn af réttunum, manneskja. Hver segir svo, að
það sé hann, sem er að nota þig, en ekki þú hann? Hugsaðu málið
vandlega. Þú nýtur þess að vera með honum, svo þá hlýtur þú að
hafa haft einhver not af honum og fyrst hann kemur alltaf aftur
er það sennilega gagnkvæmt. Þú ert líka svo ung ennþá, að þú átt
að njóta lífsins og varast að hugsa um einhvern einn eins og hann
væri eini maðurinn í heiminum. Tíminn líður, þú átt eftir að
eldast og þroskast og líta þá annað fólk allt öðrum augum en þú
gerir núna. Þá getur það orðið þér gersamlega óskiljanlegt, hvað
þú sást við þennan náunga og átt líklega eftir að hlæja hressilega
að gömlu myndunum af Helga Pé. Sértu ákveðin í að læra söng
væri alls ekki fráleitt fyrir þig að sækja um inngöngu í Tónlistar-
skólann og reyna að læra þar með skyldunáminu, því það gæti
orðið þér ómetanleg undirstaða síðar. Skrifaðu Póstinum sem
fyrst aftur og láttu vita, hvort þetta er ekki bara allt gleymt og
grafið — eða svona næstum því.
62 Vikan 5. tbl.