Vikan - 01.02.1979, Blaðsíða 20

Eftir Laird Koenig.
Þýð.: Auður Harakls.
ÚTDRÁTTUR:
Rynn var óvenju vel geBn, las ljóð, orti
en átti enga vini. Hún átti sér lika
leyndarmál, sem hún vildi ógjarnan að
kæmist 1 hámæli. Heimsóknir frú
Hallet og sonar hennar, sem er
einkennilegur fullorðinn maður með
mikinn áhuga á litlum stúlkum, eru
henni þvi ekkert gleðiefni. Einn
góðan veðurdag hvarf svo frú Hallet.
Það veit það enginn nema Rynn litla að
þann dag var hún einmitt i eftirlitsferð í
húsinu, sem Rynn og faðir hennar hafa
á leigu. Reyndar var erindi frú Hallet
þangað að kvelja og hóta Rynn litlu
svo Rynn, sem ekki lét fullorðna
nokkru sinni ráða yfir sér, notaði
tækifærið og hrinti frú Hallet niður í
kjallarann. Hljóðin neðan úr kjaUar-
anum taka að lokum enda og þá er
bara að losna við Bentleyinn hennar frú
Hallet. Hún hringir eftir aðstoð og
kynnist þá hinum sérkennilega, fatlaða
töframanni — drengnum Mario. Hann
aðstoðar hana gegn þvi skilyrði að hún
segi honum allan sannleikann. Það sem
Rynn segir siðan Mario fær hárin til
að rísa á höfði hans. Hún trúir honum
Rynn dró úlpuna upp að eyrum og
með hendurnar djúpt í vösunúm hljóp
hún niður götuna í átt til hafsins.
Laufdrífurnar undir fótum hennar
gerðu fæturna fjaðurmagnaðri, og hún
hljóp án þess að stansa til að draga
andann niður alla götuna, þó svo kalt
loftið fengi höfuð hennar til að verkja.
Hún kom að trjágöngunum. Tröll-
auknir bolir álmtrjánna stóðu vörð
kolsvartir, súlur í gotneskri dómkirkju,
bylgjandi berar greinar þeirra snertust
yfir höfði hennar eins og rimlar í graf-
hvelfingu sem opnast upp í heiðan
næturhimin.
Þegar hún hafði séð trjágöngin í
fyrsta sinn voru þau full sumarbirtu,
mynstruðum skuggum, logandi litskrúði
blóma í garðinum, suðandi skordýr,
hundur sem gelti.
Lauf fuku fram hjá henni i myrkrinu.
Fyrir ofan hana skullu greinarnar
saman.
Nóttin, lifandi nærvera, var á
stöðugri hreyfingu, hófst og hneig,
stundi, andaði. Hún velti fyrir sér hvort
nóttin gæti verið að reyna að ylja sér.
Hún þvingaði sig til að hlaupa fram
hjá húsi nágranna sinna, fólksins sem
hafði farið til vetursetu í Florida. Húsið
var myrkt, það glitti kuldalega á glugga-
rúðurnar eins og ís í nóttunni.
Litla stúlkan
við endann á
trjágöngunum
Myrkrið gleypti húsið. Aðeins tjöldin fyrir
glugganum á framhliðinni endurvörpuðu
útiljósinu og skinu dauft. Skuggi hreyfðist
yfir gluggatjöldin. Útiljósið slokknaði.
fyrir því að faðir hennar sé ekki lengur
i lifenda tölu og þvi búi hún ein i
húsinu og enginn fullorðinn hafi
vitneskju um það. Reyndar frétti móðir
hennar af þvi og kom frá Evrópu til að
stjórna Rynn, sem gaf henni te „með
möndlubragði” og kom siðan likinu
fyrir i kjallaranum. Mario aðstoðar
hana við að grafa Ukin i garðinum.
Hann er skelfingu lostinn, en aðstoðar
þrátt fyrir allt og samband þeirra
verður sifellt nánara. Þar til einn
daginn að Mario kemur ekki til hennar
Hún kemst að því að Mariö hefur verið
fluttur á spitala með lungnabólgu og
skelfist það, sem hann ef til vill gæti
sagt I óráðinu.
ae Vlkan s. tbl.