Vikan - 10.05.1979, Blaðsíða 39

hún li mann grfpa um háis móður
•innar. Hún faldi sig f þvottakörfu
og siapp, an hún glaymdi aldrei
andlfti morðingjans ...
veit það núna, að mamma var
vændiskona og að hún veitti
aðeins heldri mönnum þjónustu
sina. En þá hafði ég enga
hugmynd um það, við höfðum
það gott, áttum næga peninga,
og mamma brýndi oft fyrir mér,
að ég mætti aldrei tala um þessar
undarlegu heimsóknir, sem hún
fékk.
Þetta kvöld vaknaði ég við
það, að mamma talaði hátt við
einhvem. Ég læddist að
svefnherbergisdyrunum hennar
og sá, að hjá henni stóð hár
maður. Hún var hálfnakin, og
þau rifust um peninga. Ég sá
andlit hans jafn greinilega og ég
horfi á yður núna. Hann tók fast
utan um háls hennar og sagði:
— Þú skalt aldrei fá að lifa nógu
lengi til að kjafta frá, bölvaður
fjárkúgarinn þinn!
Ég sá, að mamma hneig niður
á gólfið og hann greip um úlnlið
hennar. Hann þreifaði eftir
púlsinum til að vera 'viss um, að
hún væri dáin.
Veronica sagði Moloney frá
því, að hún hefði læðst til baka,
inn í herbergið sitt, en hún skalf
af hræðslu yfir því, sem hún
hafði séð. Einnig var hún hrædd
um, að maðurinn myndi leita í
íbúðinni til að sjá, hvort fleira
fólk væri þar. Þess vegna hljóp
hún út á ganginn og faldi sig i
stórri þvottakörfu, sem stóð þar.
í gegnum smáar rifurnar á
körfunni sá hún, að maðurinn
kikti varlega í kringum sig, um
leið og hann læddist út úr
herberginu. Siðan smeygði hann
sér út um útidyrnar og hraðaði
sér burt. Hann notaði ekki
lyftuna, heldur hljóp niður alla
stigana.
Þá fyrst vogaði barnið að
hreyfa sig, og hún barði á dyrnar
hjá nágrannakonunni, frú Ellen
Veronica Kincaid var sex ára, þegar hún
var vitni að því, að móðir hennar var myrt.
Hún vissi, að hún myndi aldrei geta gleymt
andlitinu á manninum, sem framdi
verknaðinn. Tólf árum seinna sá hún
manninn aftur og hafði samband við
lögregluna ...
Eftirfarandi grein segir frá einstæðri
uppljóstrun í morðmáli.

Griffin, og sagði henni frá því,
sem gerst hafði. Frú Griffin
flýtti sér að hringja í lögregluna,
sem fann Gloriu Kincaid látna.
Dánarorsök var kyrking.
Amma og afi Veronicu tóku
hana að sér, og hún fluttist heim
til þeirra. Afi hennar dó 1951,
og eftir það hafði hún búið ein
með ömmu sinni.
Veronica hafði einmitt lokið
frásögn sinni, þegar síminn
hringdi. Það var lögreglan í
Jacksonville. Þeir höfðu fundið
öll gögn um Kincaid-morðmálið.
Það hafði verið afgreitt sem
„óupplýst”. En það kom í ljós,
að lögreglan hafði fundið greini-
leg fingraför á ölglasi í svefn-
herbergi hinnar myrtu.
Fingraförin____________________
Morðdeildin í Jacksonville
hafði leitað uppi marga af fyrr-
verandi viðskiptavinum hinnar
látnu, en enginn þeirra reyndist
vera sá seki. Enginn þeirra átti
fingraförin, sem höfðu fundist í
svefnherbergi Gloriu, svo það
var augljóst að þan hlutu að
vera fingraför morðingjans. En
nú hafði Moloney tekist að fá
upp nafn og heimilisfang
eiganda hins bláa Oldsmobile.
Hann reyndist vera Maximilian
Willock, 39 ára sölumaður,
giftur og átti tvö börn og bjó í
glæsilegu einbýlishúsi í norður-
hluta borgarinnar. Hann var
hvergi á lögregluskýrslum, svo
hann virtist aldrei hafa gert
neitt, sem braut i bága við lögin.
Veronicu var ekið heim í
lögreglubíl á sama tíma og
Moloney og annar
lögregluþjónn óku heim til
Willocks.
Hin aðlaðandi kona Willocks
kom til dyra og hrópaði siðan á
mann sinn. — Herra Willock,
sagði Moloney. Því miður
höfum við ákæru á hendur yður
þess efnis, að þér hafið ekið um
bæinn og reynt að lokka litlar
telpur upp i bílinn til yðar. Ég er
hræddur um, að þér verðið að
koma til yfirheyrslu niður á
lögreglustöð. Hafið þér nokkuð
á móti því?
Hneykslaður og gramur sór
Willock allt slíkt af sér, en féllst
á að fara með lögreglu-
þjónunum á lögreglustöðina,
þar sem honum var vísað til
sætis fyrir framan skrifborð
Moloneys. Þá fyrst fékk hann
að vita, fyrir hvað hann var
eiginlega ákærður.
— Ég vildi ekki segja neitt í
nærveru konu yðar, sagði
Moloney. — Ef ákæran virðist
byggð á fölskum forsendum,
skal ég fara með yður heim og
útskýra fyrir konu yðar, að
ekkert sé hæft í þeim ásökunum,
að þér hafið reynt að tæla litlar
telpur. Það var einungis sagt til
þess að sleppa við að segja
sannleikann i áheyrn hennar.
En áður en svo verður þurfum
við að fá fingraför yðar. Síðan
skal ég segja yður, af hverju þér
eruð hér.
Moloney, sem hafði feng-
ið afrit af fingraförum
morðingjans, sem fundist höfðu
í svefnherberginu, útskýrði nú
málið fyrir Willock og spurði
hann, hvort hann hefði ein-
hvern tíma þekkt konu að nafni
19. tbl. Vlkan 39