Vikan - 19.07.1979, Blaðsíða 29

BJÖRN
baðherbergisgluggann og leit sigrihrós-
andi niður til hennar.
— Nú stekk ég niður og opna fyrir
þér.
Yfir baðkerinu héngu sokkabuxur til
þerris og þarna hékk eplagræni sloppur-
inn hennar. Ilmur hennar lá í loftinu,
það var bæði yndislegt og truflandi. I
eldhúsinu sá hann kaffibollann hennar
og i stofunni stóð vasi með túlípönum —
og þarna hékk fallegi, grái pelsinn
hennar i forstofunni. Honum hafði hún
klæðst þegar hann hitti hana fyrst.
Hjartað sló ört í brjósti hans, hann
opnaði forstofuhurðina og hrópaði
niður: — Núkem ég!
Og vissulega gerði hann það. Á
efsta þrepi skrikaði honum fótur og
sentist niður tröppurnar næstum beint á
hausinn.
— Björn! Björn! — hvað er að gerast
þarna? Svaraðu, i guðs bænum drengur,
svaraðu!
Eins og úr öðrum heimi heyrði hann
högg hennar dynja á útihurðinni. Hann
langaði til að fá hana til að hætta
þessum þarsmíðum, höfuðið var að
klofna og hræðilegar kvalir heltóku
hann. En hann gat ekki staðið upp,
fæturnir neituðu að hlýða.
— Geturðu ekki reynt að opna,
Björn?
Hann vissi aldrei hvernig honum
tókst að skríða að hurðinni og opna,
hann vissi ekki af sér aftur fyrr en hann
lá með höfuðið í skauti hennar.
— Heldurðu að þú sért brotinn? Ó, að
ég skyldi gleyma lyklunum. Þetta er allt
mér aðkenna.
Hún laut yfir hann og kyssti hann létt
á vangann. Svo létt að hann fann það
varla, en samt hvarf nú allur sársauki
eins og dögg fyrir sólu.
Þvílik endalok fyrir hetju! Hann hefði
glaður látið lífið fyrir hana. En það leið
bara yfir hann.
Hann vissi ekki mikið af sér
næstu klukkustundirnar, ýmist fannst
honum hann vera I fanginu á Lisu eða i
sófanum hjá frú Anderson. En þegar
hann kom fyllilega til sjálfs sín lá hann í
sófanum heima í dagstofunni þeirra og
pabbi stóð álútur yfir honum. En hann
fann ilminn hennar Lísu. Hún var þá
þarna hjá honum.
Hann heyrði ógreinilega raddir þeirra,
ýmist langt frá eða nærri, háværar eins
og þau héldu að hann væri heyrnarlaus.
Ó, mig auman, hugsaði hann.
— Ég held að hann sé óbrotinn, sagði
rödd hennar.
— Þetta er bara vægur heilahristing-
ur, sagði rödd föður hans...
— „Bara” — jú, takk. Þetta gat hann
sagt, ekki vissi hann hvílíkar þjáningar
hann leið...
— Hann þarf bara að hvíla sig, þá
jafnar hann sig strax.
— Þetta var eingöngu mér að kenna,
sagði rödd hennar og strauk létt um
vanga hans.
— Ég held að hann sofi, sagði faðir
hans. Nú hita ég kaffi. Honum fannst
kólna í kringum sig þegar fótatak þeirra
fjarlægðist. Hann var ekki sofandi, en
gat samt ekki opnað augun til að horfa á
eftir henni. Svo heyrði hann bollaglamur
framan úr eldhúsi og rödd hennar: —
Leyfðu mér að gera þetta, eigum við
ekki að fara með bakkann inn í stofu,
svo að við getum verið hjá Birni þegar
hann vaknar?
Svó gat hann ekki heyrt orðaskil,
regnið streymdi niður fyrir utan
cluseann oe kaffivélin suðaöi, líklega
hafði hann sofnað, því nú var rokkið í
stofunni. Hann glaðvaknaði, þegar hann
heyrði raddir þeirra rétt hjá sér.
Eaðir hans sagði: — Það er eins og
þessi stóll hafi beðið eftir því að einmitt
þú kæmir og settist i hann.
Og hún sagði: — Ég var búin að
hugsa mér þetta heimili alveg eins og
það er, það sést aðeins inn í stofuna úr
eldhúsglugganum mínum — einu sinni
gleymdir þú að slökkva á lampanum og
það logaði ljós alla nóttina.
Hann langaði ekki til að heyra meira.
Hann lá hér eins og illa gerður hlutur —
fölur og fár og algjörlega varnarlaus.
Hann, sem var orðinn fullorðinn, nú
voru þau að klæða hann aftur úr
hamnum — nú var hann bara þessi sami
gamli strákgepill, sem hann hafði þurft
að dragnast með síðustu fimmtán árin
og sjö mánuðina. Það var þá bara pabbi,
sem skipti hana Lisu einhverju máli...
— Mér sýndist hann vera að vakna,
sagði Lísa. Hann vill kannski fá eitthvað
að borða.
Og rödd föður hans sagði: — Hafðu
engar áhyggjur, ef hann Björn er
svangur lætur hann svo sannarlega i sér
heyra. Strákar á hans aldri éta eins og
hross get ég sagt þér og þeir þegja ekki ef
þá langar í bita.
Björn kreisti augun fast aftur, hann
fann hvernig tárin leituðu fram í augna-
krókana. Hann ætlaði ekki að láta þau
sjá sig gráta, menn á hans aldri grétu
ekki.
Lítið við hjá
Vifía Þór
HÁRSNYRTING VILLA ÞÓRS
ARMULA 26 - REVKJAVIK
PANTIÐ TIMA I SÍMA 34678
29. tbl. Vlkan 29