Vikan - 27.09.1979, Blaðsíða 34

STJÖRNUSPÁ
llrúltirinn 2l.nnirs 20.jifiril
Skipuleggdu tímann eins
vel og þú getur þvi
mikið annriki er fram
undan. Allt er í sóman-
um heim.i við, skapið
með besta móti og því
æturðu að njóta lil'sms
áhyggjulaust.
ViuliA 2l.-ipril 2i.niiii
Hroki og kæruleysi er
ekki besta aðferðin til
að afla nýrra vina.
Reyndu nú að vera eins
og þu átt að þór, og
fyrir alla muni gleymdu
ekki að taka tillit til
annarra.
Ttibunirnir 22.m;»í 21.júni
Rólegir tímar fara i
hönd og þú nýtur lífsins
í rikum mæli. Reyndar
hefur þú átt við nokkra
erfiðleika að striða
undanfarið og átt því
hvíldina fullkomlega
skilið.
kn'.bltinn 22. juui J.Vjúlí
Vikan verður mjög
viðburðarik og
dugnaður þinn og áhugi
er ódrepandi. Flest
gengur sinn vanagang
bæði heima fyrir og á
vinnustað, en miklar
likur cru á einhverju
óvæntu um helgina.
Eitthvað sem þú hafðir
undirbúið fer á annan
veg en ætlað var. En
taktu það ekki nærri þér
því vandinn leysist með
timanum á óvæntan
máta.
Hafðu vakandi augu
rneð öllu, sem gerist í
kringum þig. Auknar
líkur eru á þvi að þig
hendi óvæntur gleði-
atburður, sem gerir flest
léttara en það hefði
orðið.
Varastu að gera þér of
háar hugmyndir um
vináttu og ást, þvi það
gæti valdið þér sárum
vonbrigðum seinna
nieir. Um helgina skaltu
njóta úliveru.
Mikill lifsleiði hefur
hrjáð þig undanfarið og
hefur það haft slæm
áhrif á framkomu þina
gagnvart öðrum.
Hresstu þig við og láttu
Ijós þitt skina.
Vinur þinn gerir þér
ómetanlegan greiða.
Virtu það við hann, því
I raun og veru áttir þú
þetta ekki skilið, þvi
framkoma þin gagnvart
honum hefur verið
ámælisverð.
Hvar sem þú ferð
muntu vekja athygli og
aðdáun fyrir dugnað og
skemmtilega framkomu.
Berðu höfuðið hátt þótt
einhvern rógburð beri
að eyrum þér, undir
rótin er bara öfund.
Vikan ntun byrja miður
skemmtilega. Láttu það
ekki á þig fá, þvi að
seinni hluli vikunnar
mun verða mjög
ánægjulegur og
hamingjusólin verður
hátt á lofti.
Undanfarið hefur þú
haldið þig I einveru
heima við með eigin
hugsanir og heilabrot.
Hresstu þig við og farðu
út að skemmta þér, það
gæti leitt af sér óvænta
en ánægjulega atburði.
Munið þið eftir því þegar
rafmagnið fór af New York fyrir
nokkrum árum og stórborgar-
búarnir komust að því hversu
háðir þeir i raun og veru voru
rafmagninu? Eða getur það
verið að atburður þessi sé sem
betur fer gleymdur? Douggie
McGregor frá Aberdeen gleym-
ir honum aldrei — það er vist.
Hann var staddur í stórborg-
inni í viðskiptaerindum þegar
5 straumurinn fór af og sagan sem
hann kann að segja af þvi er alls
;; ekki leiðinleg enda er hann
■ óspar á að segja hana hverjum
j’ sem heyra vill á uppáhalds-
kránni sinni, Ye Olde Hen. En
látum hann um frásögnina.
— Well, yes, gals and pals,
ekki veit ég hvort þið hafið
nokkru sinni búið á Hilton
hóteli en slík hótel geta verið
mjög stór og þar sem við Sandy
McLeod og Hector McTavis
bjuggum voru hvorki meira né
■ minna en hundrað og tvær
hæðir. Við deildum eins manns
herbergi á 88. hæð með góðu
útsýni yfir Brooklynbrúna.
Kvöldið sem hér verður til frá-
I sagnar var líkt öðrum kvöldum,
við vorum staddir á barnum í
anddyri hótelsins og vorum ný-
búnir að panta okkur viskí með
þrem sogrörum og yfir þessu
glasi ætluðum við að hanga það
sem eftir lifði kvölds vegna þess
að lífsins vatn er svo óheyrilega
dýrt á þessum slóðum. Svo kom
að því að barnum var lokað og
við gengum í átt til lyftunnar og
ætluðum upp á herbergið okkar.
Við vorum ekki fyrr komnir inn
í lyftuna en allt i einu .. . búms .
. . öll ljós slokknuðu. Lyftudreng-
urinn var snöggur að verða sér
úti um kerti og maðurinn í mót-
Itökunni fræddi okkur á því að
rafmagnið hefði farið af
hótelinu, og ekki nóg með það,
rafmagnið hafði farið af allri
borginni — að sjálfsögðu var
lyftan ekki undanskilin þessu
rafmagnsleysi.
— Hver djöfu . . . umlaði
Hector, hvernig komumst við þá
uppá 88. hæð?
— Notið tröppurnar herrar
mínir!
Við fengum allir lítinn kertis-
stúf í hendur og gengum í átt að
tröppunum.
— Við slítum okkur upp að
herðablöðum áður en við
komumst hálfa leið, sagði
Sandy.
— Og hvað með skósólana?
hvein í Hectori, sólning er dýr í
dag.
Við tylltum okkur niður í
myrkrinu, fórum úr skóm og
sokkum til þess að slita þeim
ekki að óþörfu og snerum okkur
síðan að því að klífa hótelið. Við
hvíldum okkur í fyrsta sinn
þegar við vorum komnir á 5.
hæð og blésum duglega.
— Ég kemst aldrei alla leið,
stundi Hector, — 83 hæðir í
viðbót.
— Snúum við og fáum að sofa
í anddyrinu á sófanum sem er
þar, stakk ég upp á.
— En hvað með herbergið
sem við erum þegar búnir að
borga fyrir, það er dýrt að nota
það ekki, skaut Sandy inn í. —
Við verðum að nota það, annað
væri bruðl og þá gætum við eins
hent peningunum út um
gluggann.
Hann fékk gæsahúð við
tilhugsunina þannig að ég kom
með nýja uppástungu.
— Sjáið nú til félagar, sagði
ég, við verðum bara að einbeita
okkur að því að hugsa um
eitthvað annað en þessar
bölvuðu tröppur. Við verðum
að sameinast um einhverjar
aðrar hugsanir og þá verðum við
komnir upp á 88. hæð áður en
við vitum af. Ég sting upp á að
við segjum hvorir öðrum sögur á
leiðinni upp. Hector, þú ert
ágætur í prakkarasögum þannig
að þú segir okkur þær þangað til
við erum komnir upp á 30. hæð.
Þá tekur Sandy við og segir
skotabrandara upp á 60. hæð en
þar get ég tekið við með
hryllingssögurnar mínar þar til
takmarkinu er náð.
Þetta féll í góðan jarðveg,
Hector byrjaði strax á prakkara-
34 Vikan 39. tbl.