Vikan - 27.09.1979, Blaðsíða 47

„Þú hittir allar manngeröir við
bensíndælurnar?” skaut Firth að.
„Það er satt," samsinnti Clark. Hann
hafði rekið þessa stöð sína í tíu ár með
hjálp fjölda pilta og konunnar sinnar.
„Stundum undarlegar.”
„Einhverjar lauslátar?”
„Ö, já. Það er að segja ef maður getur
dæmt eftir útlitinu. Flestar eru að flýta
sér en sumar eru til í tuskið.”
„Þetta er ekki rétti staðurinn til þess,
er það?"
„Nei.”
„En þessi stúlka var ekki svoleiðis?
Daðurgjöm?” spurði Firth.
„Mjög viðkunnanleg stúlka. Heiðvirð
stúlka,” sagði Clark ákveðinn. „Vel
klædd en ekkert áberandi.”
Hann var ekki ungur maður. Umsögn
hans var líklega rétt, hugsaði Firth.
„Gaf mér meira að segja þjórfé fyrir
að líta á hjólbarðana. Tuttugu pence,”
sagði Clark. „Flestir eru ekki að hafa
fyrir því.”
„Eg er viss um að þú lætur flesta um
að gera það sjálfa, er það ekki?” sagði
Firth.
„Jú, reyndar,” sagði Clark, hann var
að jafna sig eftir heimsóknina í líkhúsið
og tókst að þvinga fram bros. „Ekki þó
hinar fallegu.”
Firth gladdist yfir þvi að Fiatbifreið
Söndru King var þegar komin í rann-
sókn, hann myndi láta þá athuga vara-
dekkið og lyftuna sérstaklega vel.
Vanalega leit Kate á blaðið meðan
hún át hádegisverð sinn i flýti inni í eld-
húsinu. En á þriðjudaginn kom hún ekki
heim eftir að hafa verslað fyrir móður
sina og sá það ekki fyrr en um kvöldið. 1
fyrstu gat hún alls ekki skilið hvers
vegna stúlkan á myndinni virtist kunn-
ugleg.
„Lítil, blá Fiatbifreið hinnar látnu
stóð fyrir utan fjölbýlishúsið alla helgina
meðan lík lá ófundið,” las hún.
Blár Fiat. Stúlkan með sprungna hjól-
barðann.
Bjalla frú Wilson hringdi en Kate hélt
áfram að lesa, í annað sinn, fréttina og
áskorunina á hvern þann sem hefði séð
stúlkuna að gefa sig fram.
„Talið er að henni hafi verið kyn-
ferðislega misboðið,” stóð í blaðinu.
Eins skýrt og myndin í blaðinu stóð
nú andlit mannsins, sem hafði stansað til
að hjálpa stúlkunni, fyrir hugskotssjón-
um Kate. Brún augun sem var fremur
stutt á milli, þykkt jarpt hárið og sjálf-
umglatt brosið.
Ef hún hefði ekki skilið þau ein eftir
þá hefði þetta ekki gerst. Hún gat heyrt
sinn eigin hjartslátt. Hann hlaut að hafa
farið heim með henni og — en — nei,
það gat'ekki verið. Jarphærði maðurinn
hafði hjálpað henni að skipta um hjól,
annað var það ekki. Hún hlaut að hafa
hitt einhvern siðar. Maðurinn sem hjálp-
aði henni myndi gefa sig fram þegar
hann læsi hvað gerst hafði. Það var
aðeins hræðileg tilviljun að Kate hafði
séð stúlkuna og þennan mann með
henni, það var allt.
Móðir hennar hringdi aftur og Kate
fór upp til þess að vera skömmuð fyrir
seinagang.
„Hvað er eiginlega að þér? Ert þú
veik?” sagði frú Wilson, jafnvel hún tók
eftir þvi hvað Kate var föl. „Ég er búin
að hringja og hringja,” skrökvaði hún
svo þvi hún hafði aðeins hringt tvisvar.
„Mér liður dálítið illa,” sagði Kate,
eins og satt var.
Móður hennar langaði ekki til að
heyra neitt um það. Það var kominn
tími til að Kate hjálpaði henni að hátta
og i náttkjólinn svo hún gæti farið í
rúmið hvenær sem hún vildi þegar hún
væri búin að snæða kvöldverð og horfa
á sjónvarpið.
Gamla konan gekk í átt að baðher-
berginu meðan Kate fletti sundur gamal-
dags legghlífunum og þykku sokkunum
og hengdi upp hlýja hneppta kjólinn sem
var svo auðvelt að bregða sér í. Síðan fór
hún niður til að útbúa kvöldverðinn:
Eggjaköku, spínat og kartöflur i kvöld
ásamt perum í sýrópi í eftirmat. Sandra
King fór ekki úr huga hennar meðan
hún útbjó kvöldverðinn. Hún, Kate Wil-
son, hafði séð látnu stúlkuna ásamt jarp-
hærða manninum og það var skylda
hennar að tilkynna það. Maðurinn var
ekki morðinginn en þrátt fyrir það varð
að segja lögreglunni frá honum ef svo
færi að hann segði ekki til sin sjálfur.
Þeir myndu þá hreinsa hann af öllum
grun. Hann gæti verið tregur til, eins og
hún, að flækja sér í málið og því, þó sak-
laus væri, ekki segja neitt. Reyndar
hljómaði þetta eins og eiginmaðurinn
væri grunaður um að hafa framið glæp-
inn. Hinar fáu staðreyndir sem getið var
um runnu út og inn í huga Kate sam-
timis hugleiðingum um hennar þátt í
málinu.
Hún ætlaði að hitta Richard og segja
honum frá þessu. Hann myndi segja að
þetta væri allt í lagi og hún þyrfti ekkert
að aðhafast, það var það sem hún vildi
heyra. Hún myndi bregða sér til hans
þegar móðir hennar hefði lagt sig. Hún
hafði aldrei komið þangað áður óboðin.
En hvers vegna ætti hún ekki að gera
það? Richard hlaut að vita undir eins að
hún hlaut að hafa mikilvæga ástæðu til
þess að koma og hann myndi finna þeim
tækifæri til að vera ein, án Cynthiu, hún
myndi láta sem hún kæmi vegna gervi-
fótar hans gamla hr. Donkins. Hún
hafði frétt það frá sjúkrahúsinu að þeir
ætluðu að gera honum nýjan I dag. Það
25 LITRA
KÆLIBOX
Póstsendum
Verö
kr.
7.800.-
1
Glœsibœ—Sími 30350
„Geröu þaö sjálfur“ meö Porsa
álkerfinu.
« Hjólaborð, Borð í ófal
geröum og atæröum

• Skrifborð
• Fiskabúr
• Sjónvarpsborð
• Hótalaraborð
• Verslunarinnréttingar
Nýborg i.
ÁRMÚLA 23, SÍMI 82140.
FUNA rafhitunarkatlar
GÓÐ LEIÐ TIL ORKUSPARNADAR
Rafhituna.rkatlar af öllum stærðum
með og án noysluvatnsspírals.
Gott varð og hagkvæm kjör.
Uppfylla kröfur Öryggiseftirlits
og raffangaprófa.na ríkisins.
Eingöngu framleiddir með
fullkomnasta öryggisutbúnaði.
FUNA
OFNAR
HVERAGERÐI
AUSTURMÖRK 9 — SlMI 4454
39. tbl. Vikan 47