Vikan - 27.09.1979, Blaðsíða 44

„Allir geta gert það,” sagði Betty.
Henni fannst framkoma hans tilfinn-
ingalaus, þó hann hefði enga samúð með
Kate gæti hann að minnsta kosti vor-
kennt manninum sem hún var með.
„Nei, það geta ekki allir. Sumir sem
við höfum greitt laun fyrir það hafa gert
of mikið — tekið upp of margar jurtir og
raskað rótum þeirra sem eftir urðu, svo
maður minnist nú ekki á þegar þeir hafa
gengið á þvi öllu saman,” sagði Jack.
„Hún á eftir að koma nokkuð oft ef
þau hafa verið gripin,” sagði Betty.
„Hann á eftir að yfirgefa hana — bíddu
bara — hann reynir að bjarga hjóna-
bandi sínu."
„Heldur þú það?”
„Auðvitað. Hann veit að Kate getur
ekki farið frá móður sinni núna. Auk
þess getur ekki verið að hann vilji kvæn-
ast henni, hann hefði þá verið búinn að
því áðuren frú Wilson varðsvona ósjálf-
bjarga. Þó að hún hafi alltaf verið það
þá er hún verri núna því nú hefur raun-
verulegur sjúkleiki bæst ofan á allan
leikaraskapinn. Nei, viðhaldið hennar
Kate hefur það gott,” sagði Betty.
„Hann hefur brauðsneiðina smurða á
báðum hliðum. Ég vissi að hún færi illa
út úr þessu i lokin, vesalings Kate. Hver
ætli hann sé annars?”
Gary athugaði fjárhag sinn. Hann
hafði eytt miklum peningum í eldsneyti
síðustu daga en þó notað lánskortið sitt
til að greiða nokkuð af því. Hann gæti
falsað útgjöld sín til að vinna upp mest
af því á næstu vikum. Hann átti ennþá
milligreiðsluna siðan hann seldi Escort-
inn. Hana hafði hann fengið i reiðufé en
jekki i ávísun, skynsamle^ ráðstöfun því
reiðufé var ekkert vandanfál. Hann gæti
greitt fyðr'herbergi á Svarta svaninum.
Hann kom þangað siðdegis og meðan
hann skrifaði í gestabókina fékk hann
tækifæri til að lesa nafnið sem var
nokkrum linum ofar. Hann hafði ekki
mislesið neitt. Frú K. Havant, Hæðabýl-
ið, Chodbury St. Mary, Glos., stóð þar
skrifað með fínlegri rithönd.
Hann yrði að greiða tíu eða tólf pund
fyrir herbergi, algjörlega að óþörfu, en
var of ringlaður til þess að fara að afsaka
sig eitthvað. Hann skráði sig, tók við
lyklinum að herbergi nr. 32 og bar
skjalatöskuna sína þangað upp. Þegar
hann kom inn reif hann af sér bindið og
fleygði sér á rúmið. Úrvinda féll hann í
mjög djúpan svefn og vaknaði ekki fyrr
en konan, sem bjó um rúmin, bankaði á
dyrnar. Þar sem hún fékk ekkert svar
við banki sinu, kom hún inn en sneri við
um leið og hún sá Gary liggjandi á rúm-
teppinu.
„Afsakið herra,” sagði hún sjálfkrafa.
Það væri búið um rúm gestanna ef ein-
hver gisti herbergið. Ef hún hefði hitt
illa á þætti henni það leitt.
„Nei — það er allt i lagi.” Gary reyndi
að komast úr djúpi meðvitundarleysisins
sem hann hafði fallið i. Hótelið var ekki
stórt, það gæti verjð að þessi herbegis-
44 Vlfcan 39. tbl.