Vikan - 04.10.1979, Blaðsíða 17

Það fyrsta sem þú tekur eftir
við Robert Grange er að hann er
í rauninni miklu laglegri en hann
virðist vera sem Victor, forstjóri
uppboðsfyrirtækisins í List-
munahúsinu, maðurinn sem
svífst einskis til að koma ár
sinni fyrir borð.
Hann er hár, íþróttamanns-
lega vaxinn og ljóshærður.
Hann er mjög aðlaðandi og
hæfði vel i rómantísk elskhuga-
hlutverk. En sjálfur kveðst
hann fremur kjósa alvarlegri og
bitastæðari hlutverk.
Það var tilviljun sem réð því
að hann gerðist leikari.
Hann fæddist í suðaustur
Englandi. Móður sína missti
hann fjögurra ára. Faðir hans var
íri og hann ólst því bæði upp á
Norður-írlandi og í Lundúnum
en þaðan var stjúpmóðir hans.
Hann hafði óstjórnlegan
áhuga á fótbolta sem barn og
hefur hann raunar enn.
— Ég stóð mig aldrei sérlega
vel í skólanum, segir hann. —
Ég var ekki góður í neinu nema
leiklist.
Faðir hans sagði oft við hann
í dýpstu örvæntingu:
— Þú ert algjör draum-
óramaður, sonur minn.
Og það voru orð að sönnu.
Robert eyddi mestu af tíma
sínum aleinn við lestur bóka eða
við dagdrauma.
Þess vegna virtist fyrsta
atvinnan sem hann kaus sér í
algjörri mótsögn við skapgerð
hans. Hann lét skrá sig í hinn
harðgera Konunglega flota.
— Ég ætlaði að vera þar í níu
ár, segir hann. — En eftir sjö
mánuði uppgötvaðist að ég
hafði berkla og því var ég
afskráður sem óhæfur.
— Ég fór á sjúkrahús og þar
hafði ég nægan tíma til að hugsa
um framtíðina. Mig langaði til
að leggja fyrir mig leiklist. Þegar
mér batnaði gerðist ég meðlimur
í félagi áhugamanna, The Wind-
sor Theatre Guild, og var
hvattur til að sækja um skólavist
í Central School of Speach and
Drama, einum besta leikskóla
Lundúna.
Hann fékk skólavist og
stundaði þar nám i þrjú ár. Eftir
það vann hann í hálft ár við
leikhús á suðurströnd Englands
og lék síðan i tvö ár með the
Royal Shakespeare Company.
Hann kom meðal annars fram í
raumora-
maðurinn
Hann fékk hlutverk í The Game
of Kings með farandleikflokki.
Gæfan tók að brosa við
honum á ný og hann hreppti
hlutverk Victors i Listmuna-
húsinu.
— Þangað til hafði ég alltaf
litið á mig sem sviðsleikara, segir
hann. — Ég leit alltaf á
sjónvarpið sem fjölmiðil fyrir
tæknimenn. En mér fannst
óskaplega gaman að kljást við
þetta hlutverk. Þetta er stærsta
hlutverk mitt til þessa og leik-
stjórinn, Marc Miller, hefur
veitt mér ómetanlega hjálp.
— Saga og gamlir munir hafa
alltaf heillað mig en þó held ég
að hlutverkin í Listmunahúsinu
hafi ýtt undir áhuga okkar
leikaranna á listmunum og
uppboðum.
Áður en Robert Grange tók
við uppboðshamrinum í
Listmunahúsinu fór hann á
námskeið í uppboðshaldi hjá
Sotheby og Christie, hinum
frægu fyrirtækjum í London.
Robert Grange
hinu fræga Royal Court leikhúsi
og The Mermaid í London.
Hann fékk fyrsta sjónvarps-
hlutverkið sitt 1967 og hefur
síðan leikið í sjónvarpsþáttum
eins og Softly, Softly, Callan og
Robin’s Nest.
Fyrir fjórum árum var hann
að hugsa um að hætta við
leiklistina.
— Flestir okkar leikara
upplifa sin mögru ár, segir hann.
— Þetta voru mögur ár hjá mér
og mér fannst það ekki lengur
þess virði að berjast áfram í
þessu.
En þá fékk hann atvinnu-
tilboð frá Skotlandi og hætti við
að hætta.
Hann aðstoðaði við að koma
á fót nýju leikfélagi — the Tie-
up Community Theatre Group.
— Ég skoðaði líka alla
uppboðsstaði og atvinnumenn
aðstoðuðu við tökuna á
uppboðssenunum. Auðvitað átti
ég í ýmsum erfiðleikum til að
byrja með.
l Listmunahúsið hefur breytt
áhuga Roberts hvað bókalestur
og innkaup snertir.
— Núna kaupi ég gömul blöð
Framh. á bls. 19.
40. tbl, Vikan 17