Vikan - 07.08.1980, Blaðsíða 19

var ekki svo slæmt." Því reyndar hafði
þetta verið mjög gaman!
En lan jafnaði sig sjálfur.
„Sjáðu nú til,” sagði Itann. „Við
getum aldrei þakkað þér nógsamlega en
það hlýtur að vera eitthvað sem við
getum gert."
„Ég hugsa að Alison myndi þiggja
bilferð heim. lan." sagði hr. Smith.
„Hún kom alveg úr hinum enda bæjar-
ins til þess að skila kjólnum hennar
ömmu þinnar."
Alison fannst þetta ágæt hugmynd —
þar til hún sá bildrusluna.
„Kannski ég ætti bara að fara i
strætisvagninum.” sagði hún. „Ég vildi
helst komast heim i einu lagi.”
lan klappaði bilnuni sinuni alúðlega.
„Kemur mér hvert sem er.” sagði
hann stoltur. „Jafnvel I læknaskólann.
sem er tvær heilar götulengdir I burtu!
Hver veit nema við komumst I hinn
hluta borgarinnar! Við skulum taka
áhættuna — maður á alltaf að freista
gæfunnar.”
Alison hló. Henni líkaði vel við hann:
henni líkaði einnig vel við afa hans og
ömmu.
Þau eru bara venjulegt og gott fóik.
hugsaði hún þegar hún kvaddi þau.
Þetta var eins og léltir eftir niikla stór-
viðburði, að finna kjólinn og allar
ímyndanirnar sem því fylgdu. Allt i einu
var hún mjög hamingjusöm.
Ferðin tók mjög langan tíma. Það var
vegna þess að lan sagði að bíllinn sinn
væri ekki vanur að fara lengra en sjö
kilómetra i einu og þyrfti þvi að hvíla sig
viðog við.
Þau stönsuðu fyrir utan kaffihús þar
sem skærlitar sólhlífar mynduðu litlar
eyjar i ilmandi blómagarði og þar fengu
þau sér að drekka. Þau stönsuðu einnig
á hæð þar sem þau horfðu á hálfmánann
fljóta yfir þunnum hvitum skýjum.
Þegar þau komu svo heim til hennar var
kviknaðá öllum stjörnum.
Alison varð að lofa að hitta hann
daginn eftir og þar á eftir og eftir daginn
þar á eftir og eftir. . .
„Ég lofa þvi!” Hún hló. „Ég lofa þvi
svosannarlega!”
Hún veifaði glaðlega til hans i kveðju-
skyni. Þetta hafði verið dásamlegur
dagur. Hún hafði fundið Kjólinn og þó
hann hefði ekki fært henni auðkýfing i
Rolls Roycc þá hafði hún notið hverrar
minútu.
Og þar sem Alison stóð nú undir
stjörnubjörtum himni fékk hún skyndi
lega hina einkennilegustu tilfinningu.
Það var eins og hún fyndi silki sveiflast
um ökkla sér og eitthvað létt hanga um
háls sinn. Aðeins eina sekúndu og svo
var það horfið.
En þetta gerði hana hamingjusamari
en hún Itafði nokkurn tima áður verið.
Hún sneri sér við og hljóp inn i húsið.
„Mamma!" hrópaði hún. „ó. mamma!
Gettu hvaðégfann!" FNnm
3 sekúndur eru síðan fyrsti maðurinn steig fœti sinum á tunglið.
Tíminn og jörðin
I ilvera mannsins spannar aðeins ör-
litinn hluta af sögu jarðarinnar sem
talin er 5 billjón ára gömul.
Ef við imyndum okkur að þessi
langa saga væri tekin og þjappað
saman i eina öld — 100 ár — og hlut-
föll öll látin halda sér kæmi ýmislegt
athyglisvert i Ijós:
Elsti klettur sem vitað er um mót-
aðist árla árið 15 og frumstæðasta líf
kviknaði árið 26. Fram til ársins 80
þróaðist lífið hægt. meginlöndin rak
um höfin og það var ekki fyrr en fyrir
8 árum að fyrsta lagardýrið skreið á
land. Risaeðlur riktu á jörðinni fyrir
aðeins 3 árum og dóu út ári siðar!
Fyrir 3 vikum reis fyrsti maðurinn
upp á afturfæturna i Afriku með tól í
hendi. Síðustu ísöld lauk fyrir 2 timum
og 2 minútur eru siðan iðnbyltingin
mikla hófst. 3 sekúndur eru siðan
fyrsti maðurinn steig fæti sínum á
tunglið. Og hvað ætli sé langt siðan þú
fórst siðast á ball? E.J.
32. tbl. ViKan 19