Vikan - 09.07.1981, Qupperneq 15

Framhaldssaga
að hún missti jafnvægið og féli illa niður
á gólf. Logi brá við leifturhratt og tókst
að verja hana versta fallinu. En þrátt
fyrir það fékk hún vont höfuðhögg og
rak bakið fast i skrifborðsbrúnina. Hún
féll um stund í öngvit en kom til sjálfrar
sín á ný þegar Logi var að lyfta henni
upp með mikilli gætni. Hún fann mikið
til, einkum í bakinu, og var svo utan við
sig að hún véitti því enga athygli í fyrstu
að Steinar var kominn inn í loftskeyta-
klefann. Logi hélt ennþá á henni i fang
inu meðan hann kallaði hátt til Steinars
til að yfirgnæfa óveðursgnýinn og skýrði
honum frá þvi hvað gerst hafði. Þá fyrst
varð Vanja vör við hann og reyndi að
brosa til þess að hann yrði ekki hræddur.
En Steinar var hvorki hræddur né sýndi
minnsta vott um meðaumkun. Svipur
hans varð ekki misskilinn — augu hans
báru augljósan vott um tortryggni.
Þegar Vönju varð þetta Ijóst fór hún
að hágráta. Hugsa sér að hann skyldi
geta verið svona andstyggilegur! Jafnvel
undir svona erfiðum kringumstæðum
gat hann ætlað henni allt það versta!
Steinar var þarna aðeins stutta stund,
stjarfur og þögull. Þvi næst sneri hann
sér við og fór út úr klefanum án þess að
segja neitt.
„Taktu þetta ekki nærri þér, Vanja,”
sagði Logi hughreystandi. „Steinar er á
margan hátt góður náungi en hann er
sjúklega afbrýðisamur og það er best ég
segi þér þaðstrax af þessu tilefni.”
„Hvernig hefurðu komist að því — ég
á við án tillits til þess sem nú gerðist?”
Vanja reyndi að standa ein en studdi sig
við skrifborðið.
„Við höfum siglt saman i tvö ár.
Hann var líka með annarri þernunni i
fyrri ferðinni.”
Þetta voru nýjar fregnir en í rauninni
ekkert undarlegar. Steinar var þritugur
að aldri og hafði vafalaust lent í ein-
hverjum ævintýrum en henni hafði
aldrei dottið í hug að Steinar hefði verið
með annarri stúlku. Og svona afbrýði-
semi var hreint og beint sjúkleg. Hún
mundi aldrei geta unað slíku.
Nokkru seinna varð Logi að hjálpa
Vönju niður í klefa hennar. Þrautirnar í
bakinu uxu og urðu sárari svo að hún
gat alls ekki klöngrast niður stigana
hjálparlaust i slikum öldugangi.
DAGINN EFTIR varð Vanja að
halda kyrru fyrir í kojunni. Þrautirnar
voru nokkru minni og væntu allir að það
væri vottur þess að hún hefði ekki hlotið
alvarleg meiðsl. Yfirstýrimaðurinn kom
með kvalastillandi töflur, Gunnhildur
færði henni ljúffenga rétti og Logi kom
alltaf öðru hverju og sagði þá ætíð eitt-
hvað í léttum tón henni til ánægju og
hughreystingar.
Steinar lét líka sjá sig um stund.
Vanja hafði beðið þess með eftirvænt-
ingu að hann kæmi og hafði undir niðri
búist við að hann hefði vonda samvisku
og mundi biðja hana afsökunar á franv
komu sinni. Hún hafði kviðið fyrir þvi
að reyna að láta sem hún skildi hvers
vegna hann kom fram eins og hann
gerði. Henni var að vísu Ijóst að afbrýði
semi var þarna að verki en sú ástæða var
svo vanhugsuð og sjúkleg að hún gat
ekki kennt í brjósti um hann. Og þegar
hann loksins kom var hann allt öðruvísi
en hún hafði hugsað sér. Hann var hjá
henni aðeins stutta stund, gaf henni
súkkulaðipakka og þótti leitt að hún
skyldi hafa orðið fyrir þessu óhappi.
Hann var kurteis og framkoman slétt og
felld en hann vék ekki nánar að því sem
STÚLKAN
FRÁ
MADA GASKAR
gerðist í gær og afsakaði ekki framkomu
sína á nokkurn hátt.
Daginn eftir var hún mun betri og
ákveðin í að fara á fætur. Engu að síður
fann hún samt enn svo mikið til i bakinu
að hún gat ekki gengið upprétt en hún
herti sig upp og beit á jaxlinn. Steinar
skyldi ekki þurfa að segja að hún lægi að
ástæðulausu í kojunni, en vafalaust taldi
hann svo vera.
Raunar hefðu þau átt að koma
síðdegis til Fort Dauphin, sern er hafnar
bær á Madagaskar, en óveðrið og sá
mikli mótbyr sem skipið hafði fengið
seinkaði þvi um næstum heilan sólar-
hring.
Vanja þráði nú mjög að komast sem
fyrst til Nossí Be, sem var hið mikla
takmark ferðar hennar, og varð því
stundum fremur ör I framkomu og ólik
því sem hún var vcnjulega. Henni fannst
tíminn aldrei ætla að liða og heill sólar
hringur á hafinu í viðbót væri næstum
óbærilegur. Sárindin i bakinu og hinn

IIÁLTI
IIANDÍN
OPNAR
AFTUR
Höfum opnaö aftur eftir nokkrar litlar,
en skemmtilegar breytingar. Það fer nú betur
um gestina, umhverfið er notalegra og viö
höfum ekki gleymt yngstu gestunum — þeir hafa
leikstofu út af fyrír sig meó fiskabúri,
krítartöflum á veggjum, liti, pappír og kubba.
Nú geta foreldrarnir notið máltíðarinnar
í næöi meöan fullt fjör er í leikstofunni
hjá smáfólkinu.
Og maturinn?—Halti haninn býöur fjölbreyttan
grillmatseöil meó daglegum ,,uppákomum“ sem viö
köllum rétti dagsins — og vió höfum alfariö
dottiö í pepsíiö, höllum okkur aö Pepsi Cola.
Hversvegna ekki aö kíkja inn?
HALTI
imirn
LAUGAVEG1178 SIMI 34780
28. tbl. Vlkan If