Vikan - 17.06.1982, Blaðsíða 26

Oskaprinsessa bresku þjóðarinnar
gefin að láta á sér bera og þegar
samband hennar og Karls kvisað-
ist út var hún kölluð „Shy Di” eöa
feimna Dí. Breska konungsfjöl-
skyldan er almenningseign og
þegar nýr og spennandi meðlimur
bættist í hópinn vakti það ómælda
hrifningu landa hennar sem voru
orðnir langeygir eftir henni. Þótt
ýmislegt megi finna stjörnudýrk-
un þessari til foráttu er því ekki að
neita að Bretar sjálfir úr öllum
stéttum líta á konungsfjölskyld-
una sem sameiningartákn og því
næstum heilaga. Díana hressti
upp á fólkið með alþýðlegri fram-
komu sinni og ekki síst útliti sínu
og klæðnaði. Hún varð fljótt ákaf-
lega sviðsvön en stundum þótti
henni nóg um áganginn. Þannig
má segja að öskubuskusagan hafi
ræst því engum dettur í hug að
kalla þessa sjálfsöruggu konu sem
hvarvetna stelur senunni
„feimna”.
Prinsessan er eign þjóðarinnar
en samt sem áður þekkja þegn-
arnir hana ósköp lítið nema af út-
liti og framkomu. Hún er elskuleg
og kann sig á mannamótum og
það er allt og sumt sem hún þarf.
Hún er lítið menntuð og illar tung-
ur segja að hún reiöi ekki vitið í
þverpokum. En hún hefur sýnt að
hún hefur það sem meö þarf til
þess að standa sig í stöðu sinni.
Klæðnaður prinsessunnar svo
og hárgreiðsla og snyrting vekur
jafnan óhemju athygli og hefur
haft mikil áhrif á tískuna í Bret-
landi. Hún þykir sýna dirfsku í
klæðaburði en klæða sig jafnframt
í fullu samræmi við stöðu sína.
Mörgum þykir hún klæöa sig
kerlingalega og ekki er víst að
margar jafnöldrur hennar hér á
Islandi vildu fara í fötin hennar.
En miðað við tengdafólkið sitt vel
flest er hún hreinasta hátíð. Hatt-
ar og skræpóttir, sniðlausir kjólar
og dragtir voru fyrst áberandi, en
nú á hún það líka til að klæöa sig
glæsilega og smekklega. Sagt er
að hún hafi mjög ákveðinn fata-
smekk en hafi í byrjun verið dálít-
ið óörugg í sambandi viö hinn
„konunglega klæðnað”. En smám
saman fór hún að átta sig á því
hvaö hún vildi innan hinna
„konunglegu takmarka”.
Belville og Sassoon heita tísku-
hönnuðirnir sem prinsessan leitar
mest til. Þeir hönnuðu trúlofunar-
dragtina og matrósakjólinn sem
Díana prinsessa af Wales er
örugglega vinsælasta manneskja í
Bretlandi. Myndir og fréttir af
henni við öll hugsanleg tilefni birt-
ast í blöðum og tímaritum þar í
landi og um allan heim reyndar.
Nokkrar útgáfur af ævisögu prins-
essunnar eru komnar á markaö-
inn, að sjálfsögðu prýddar fjölda
mynda allt frá því að Díana var
kornabarn í vagni. Ein þessara
bóka heitir einfaldlega Prinsessan
af Wales og er eftir Susan Maxell,
sérfræöing í málefnum kónga-
fólksins, en ljósmyndirnar eftir
Anwar Hussein.
Margt hefur breyst á tæpum
tveimur árum í lífi Díönu Spencer.
Þegar hún kynntist Karli prinsi
var hún eins og kunnugt er starfs-
stúlka á dagheimili og bjó með
nokkrum vinkonum sínum. Marg-
ir vildu líkja sögu Díönu við ösku-
buskuævintýrið en sú líking á ekki
við nema að litlu leyti. Lafði Dí-
ana Spencer lá ekki í öskustó í
neinum skilningi. Barnaheimilið
sem hún vann á er rekið af einka-
aöilum og þar eru einungis börn
heldra fólks vistuð. íbúðina átti
Díana sjálf og leigði vinkonum
sínum. Ibúöin er í auðmanna-
hverfi í South Kensington.
Hún lifði eins og ung og auðug
bresk aðalsstúlka getur leyft sér.
Hins vegar var hún lítið fyrir það
fékk Karl fimmtíu prósenta kaup-
hækkun og er hann þó einn hæst
launaöi og ríkasti maöur Bret-
lands. Ástæðan var aukinn rekstr-
arkostnaður við heimilishaldið.
Karl lýsti því eitt sinn yfir með
stolti að hann eyddi aðeins um tíu
til tuttugu prósentum af launum
sínum. Nú er öldin önnur og vegur
fatakostnaður Díönu einna
þyngst, enda er sagt að hún eyði
um þúsund pundum, eöa um
tuttugu þúsund krónum, í föt á
viku. Breskir launþegar, sem hafa
orðið að sætta sig viö um fjögur
prósent kauphækkun á ári, voru
að vonum illir en það var eins og
bros Díönu lægði mótmælaöldurn-
ar og fljótlega fóru menn aö tala
um að 375 þúsund pund væru bara
sanngjörn árslaun (um 7,5
milljónir króna).
Þegar erfinginn kemur til sög-
unnar þyngist enn heimilið. Talið
er aö tækifærisfötin hennar Díönu
fái ekki aö hanga lengi ónotuð inni
í skáp því hún hefur marglýst því
yfir að hún vilji eiga mörg börn.
Bretar spá mikið í barniö og í
blaði einu var mynd af barninu
með nákvæmum útlistunum á því
hvernig þaö komi til með að líta út
þegar það stækkar. Það verður
hávaxið, skolhært, bláeygt, með
stórt nef og útstæð eyru.
Díana og Karl hafa fengið ráð-
leggingar frá óteljandi breskum
konum varðandi þungunina,
barnsburðinn og umönnun barns-
ins, allt frá forsætisráðherranum,
ljósmóðurinni sem tók á móti
Díönu („þú skalt hafa barnið á
brjósti”) til umhyggjusamra
húsmæðra sem ráðlögðu Karli
að færa frúnni tebolla og kex í
rúmið við morgunógleðinni. Þótt
landar hennar væru að vonum
glaðir yfir að krónprinshjónunum
fæddist senn erfingi fannst sum-
um eins og að rómantík tilhugalífs
og hveitibrauðsdaga viki of
snemma fyrir alvöru barneigna
og því sem þeim fylgir. Talið er að
þungun Díönu verði til þess að
það komist í tísku að eiga barn
strax á fyrsta ári hjúskapar, svo
mikil eru áhrif hennar. Breskar
stúlkur hafa í þúsundatali látið
skera hár sitt að hætti Díönu og
keypt ódýrar fjöldaframleiddar
eftirlíkingar af trúlofunardragt-
inni og fleiri Díönu-kjólum. Bresk-
ar mæður og ömmur eru glaðar í
bragði yfir því að dætur og barna-
dætur skuli nú klæðast smekkleg- •
um fötum, „elegant og fix”, máli
sig lítt áberandi og séu kvenlegar
og prúðar í framkomu.
Tískusérfræðingar blaðanna
segja að Díana sé eins og sam-
nefnari fyrir nútímastúlkur
Vesturlanda, hávaxin, grönn og
hraustleg. Hún stundar göngu-
ferðir, steppar, boröar heilsusam-
legt fæði og reykir ekki. Hvort
sem hún er í glæsidragt, þröngum
gallabuxum eöa víðum pokabux-
um fer allt saman jafnvel á henni.
Það má með sanni segja að
Bretar séu hrifnir af krónprinsess-
unni sinni. Ef við snúum því upp á
Bretann má segja að hún sé óska-
barn þjóðarinnar, fósturlandsins
freyja, móðir, kona, meyja —
eftirlætispersóna í uppáhalds-
ævintýrasögu bresku þjóöarinnar.
hún klæddist þegar drottningin
lagði blessun sína yfir sambandið.
Tækifærisklæðnaðurinn hennar er
hins vegar að mestu hannaöur af
Jasper Conran og ekkert til hans
sparað. Díana blessunin þurfti
ekki aö láta sér nægja eina óléttu-
kápu og tvær mussur til skiptanna
— og fá afganginn lánaöan eins og
flestar konur þekkja.
Díana lítur þó meira á þennan
opinbera klæðnað eins og ein-
kennisbúning og klæðist því ann-
a^s konar fötum heima við og í
leyfum. Það sést enn til hennar í
síðbuxum og bol á heimaslóðum —
enda segir hún að hún væri eins og
hjúkrunarkona í hvítum slopp í af-
mælisveislu ef hún birtist í einka-
partíum með hatt og hanska og
allt tilheyrandi.
Þegar Karl og Díana giftu sig