Vikan - 17.06.1982, Blaðsíða 47

Hundaögun
óumbreytanleg staðreynd en samt
gott að hafa það í huga. Uppeldi
hundsins krefst þess að fólk fylgi
skipunum og reglum eftir af festu.
Ekki má leyfa eitt í dag og annað
á morgun. Þetta er svipað og með
börnin. Öllum reglum þarf að
fylgja fast eftir. En litlir hvolpar
verða aö fá að vera hvolpar og fá
að „slíta barnsskónum”. Hundur
sem alinn er upp í jafnvægi og ró
veröur ekki vandræðahundur.”
„Sumir hundar standa við
matar- og kaffiborðið og snikja. Má
losna við þennan ieiða sið?"
„Já, til dæmis með því að gefa
hundi aldrei við borðið. Hvolpur
þarf að fá að borða 4 sinnum á dag
þegar hann kemur til nýja eigand-
ans, tveggja mánaða gamall.
Síðan fer máltíðunum smá-
fækkandi og þegar hann er árs-
gamall nægir að gefa honum eina
góða máltíð á dag. Hreint og gott
vatn verður hann alltaf að geta
náð sér í. Rétt er að gefa
hundinum á sama tíma á hverjum
degi og best er að hann fái matinn
sinn áöur en fjölskyldan sest við
matborðið. Þá er hundurinn
saddur þegar heimilisfólkið
byrjar að borða og ekki er mikil
hætta á að hann komi og sníki sér
bita. En hundar eru fljótir að finna
sér fórnardýr ef gesti ber að garði
og þeir halla sér að þeim sem þeir
eiga von á að fá eitthvað hjá. Það
er alkunna.”
Hér höfum við drepið á nokkur
helstu atriðin í undirstöðuuppeldi
hundsins og hvemig bregðast á
við þegar hann kemur í sín nýju
heimkynni. En það þarf fleira til
ef hundur á að vera vel upp alinn,
jafnvel þótt honum sé ekki ætlað
að verða sýningarhundur. Fljót-
lega þarf að venja hann við að hafa
hálsól af því að hundur á aldrei að
ganga laus utan dyra heldur vera í
fylgd með einhverjum sem heldur
í tauminn. Það þarf aö kenna
honum að ganga við taum, svo
hann togi ekki endalaust í og dragi
eigandann á eftir sér. Hvort
tveggja kemur fljótt ef það er æft
nokkrum sinnum.
Sjálfsagt er líka að kenna
hundinum að setjast og leggjast
niður eftir skipun og einnig að
liggja kyrrum ef eigandanum
býður svo við að horfa. Og þegar
þessu er lokið er hægt að halda á-
fram í þjálfuninni, en þá er
trúlega rétt aö leita til þjálfara
sem kenna fólki að þjálfa hunda
sína.
Hundurinn þarf líka að læra að
leyfa að við hann sé sýslað. Hann
getur þurft að fara til læknis og þá
er gott að hann mótmæli því ekki
að skoðað sé í eyrun eða tennurnar
athugaðar. Allt þetta á góður eig-
andi að venja hundinn við smátt
og smátt heima fyrir. Hundar eru
mikil reglu- og venjudýr. Þaö sem
þeim hefur lærst kunna þeir og
eftir því fara þeir og á þaö jafnt
við um siði sem ósiði.
„Finnst þér, Guðrún, fólk
almennt vera nógu vel undir það
búið að fá sér hund, og efekki erþá
ekki eitthvað hægt að gera til úr-
bóta?"
„Nei, fólk er ekki nógu vel
undir þetta búið svona almennt
og Hundaræktarfélag Islands
ætlar einmitt að efna til nám-
skeiöa fyrir væntanlega og nýja
hundaeigendur þar sem þeir geta
aflað sér þekkingar varðandi það
sem nauðsynlegt er að kunna ef
fólk vill eiga hund. Félagið er með
skrifstofu að Dugguvogi 1 og þar
verður á næstunni fastur símatími
í síma 31529. Þangað á fólk að geta
leitað til þess að afla sér þeirra
upplýsinga sem það vanhagar
um, eða í síma 44984 milli 10—12
næstu daga. En það er ástæða til
þess að hugleiða að þjóðfélagið
krefst þess af okkur að við
höfum skírteini, til dæmis til þess
að geta ekið bíl eða mótorhjóli, en
engum dettur í hug að undir-
búning og fræöslu þurfi áður en
við verðum okkur úti um lifandi dýr
með tilfinningar og þarfir. Hægt
er að fá keypt og gefins alls konar
gæludýr, sem oft á tíðum eru leik-
föng ungra barna — eða full-
orðinna. Þessum dýrum er „mis-
þyrmt” ógurlega undir yfirskini
væntumþykju og uppeldislegs
gildis fyrir bömin. Það er
sannkallað menningarleysi að
haga sér svona! Engum ætti að
leyfast að vera með dýr án
þekkingar á eðli þess og þörfum
og þá kröfu verður að gera til allra
sem selja (eða gefa) dýr að þeir
veiti nauðsynlega fræðslu um
meðferð dýranna og að þeir sem
taka við dýrunum geri sér grein
fyrir þeirri ábyrgö sem því fylgir
að vera með lifandi dýr á
heimilinu.” j^l
24. tbl. Vikan 47