Vikan


Vikan - 17.06.1982, Blaðsíða 39

Vikan - 17.06.1982, Blaðsíða 39
Framhaldssaga William horföi á mig án þess aö skilja hvað ég meinti. „Hvemig á ég aö vita þaö? Það hlýtur þó aö hafa verið eftir klukk- an hálfþrjú.” Hann steinþagnaöi eins og hann hefði sagt of mikið og röddin var hás af æsingi. „Hvernig veistu það?” „Ég fann fremur en sá augnatil- lit Susan. „Hvers vegna spyrðu?” sagði hún og var greinilega brugð- iö. William vissi viö hvað ég átti. „Þú þarft að gera eitthvað til þess að ná stjórn á ímyndunarafli þínu,” sagði hann með jafnaðar- geði. „Þaðeralltof fjörugt.” „Þú hefur ekki svarað spurn- ingu minni,” sagði ég. Hann kveikti sér í sígarettu og í gegnum reykinn leit hann hugs- andi á myndina af Ross. „Ég veit það vegna þess að ég talaði við hana klukkan hálfþrjú í gær. Hún beið eftir mér við vegamótin.” „Og?”spurði égæst. „Og hvaö?” sagði hann óþolin- móður. „Við töluöum saman í svo sem fimm mínútur. Svo ók hún sína leið og ég gekk heim meðfram ánni. Þú veist hvað gerðist eftir það.” „Llm hvað voruð þið að tala?” hélt ég áfram og lét mig ekki. „Það er mitt mál,” sagði hann snöggt og reis á fætur. Hann leit afsakandi á mig. „Mér þykir þetta leiðinlegt, Kristy, en þetta er að byrja að fara í taugarnar á mér.” „Þú ert ekki einn um það.” Susan stundi og reis líka á fætur. „Ég held að við séum öll að verða eitthvað skrýtin.” Susan var komin í reiðbuxur og skyrtu- blússu og var með fléttað hárið. Hún leit út eins og hún væri tólf ára gömul. „Er ekkert að frétta af Brent?” spurði ég og hún neitaði því. „Ég veit ekki hvað af þessu er verst: Ross, mamma eða Brent. En allt til samans er það meira en hægt er að þola. Röddin hækkaði og i reiði sinni þrýsti hún höndun- um niöur í buxnavasana. „Nú ætla ég niður til hestanna. Hvers vegna ferðu ekki út með Rristy, Willi- am? Hún þarf greinilega á því að halda að komast héðan í burtu smástund.” „Ég þarf reyndar aö fara inn til Stratford í ýmsum erindagerö- um,” sagði hann hikandi. ■H' G HAF'ÐI ENGA löngun til þess að fara með honum en það var þó betra heldur en aö verða ein eftir. William kveikti á bOútvarpinu og ljúfir tónar strokkvintettsins urðu til þess að við fórum að tala um tónlist. Síðan fórum við að ræða um bækur og ferðalög og loks list- ir. Við töluðum um allt annað en þetta óskiljanlega og óþægilega sem var á seyði í kringum okkur og þoldi ekki að um þaö væri rætt. Ég vissi að fyrr eða síöar yröi ég aö taka afstöðu en ég skaut upp- gjörinu stöðugt á frest. Bara að Ross fyndist, bara að hann væri hjá mér, þá myndi ég aftur sjá hlutina í réttu ljósi. Þaö var hann sem ég elskaði og það var hringur- inn hans sem ég bar á fingrinum... „Ef Brent lætur ekki heyra frá sér fyrir morgundaginn fer ég aft- ur til Frakklands,” sagði ég allt í einu. „Og þaðein.” „Ég get að sjálfsögðu ekki hindrað þig í að fara,” svaraði William og ég horföi undrandi á hann. Fyrir tveimur dögum hafði hann ekki viljað að ég færi þangað ein en nú leit helst út fyrir aö hon- um stæði nákvæmlega á sama. Ég skildi ekkert í honum. Ég skildi ekki orðið neitt í því sem var að gerast í kringum mig. Nú þráði ég allt í einu Ross svo óendanlega heitt. Ég lokaði augunum og reyndi að kalla fram mynd hans í huganum, hlæjandi augun, brosið, en þaö eina sem ég sá var þjáningarsvipurinn eins og hann var á myndunum á Waynewater. „Hver hefur málað þessar asna- legu myndir af Ross?” sagði ég svo og vildi reyna að losna undan áhrifavaldi þeirra með því að fá að vita þetta. „Það geröi Ross sjálfur,” sagði William rétt eins og það lægi í aug- um uppi. Ég starði á hann furðu lostin. „Vissir þú ekki heldur að hann málaði,” sagði hann og enn var augljóst að hann hafði mikla með- aumkun meö mér. Ég reyndi að verjast meðaumkun hans. „Ég vissi ekki að hann málaði einungis sjálfsmyndir,” svaraði ég þess vegna um hæl. William brosti svolítið. „Er ekki í lagi að gera það? Ég hélt að allir listamenn notuðu sjálfa sig sem fyrirmynd, svona af og til að minnsta kosti.” Hann haföi aö vissu leyti rétt Garðsláttuvélar Garðtætarar Kostir: lágvær (hljóðdeyfð) öryggissláttuteinar stór hjól amerískur 3,5 ha. mótor sjálfstæðar hæðastillingar á hjólum Þessi fjölvirki „traktor" er hentugur fyrir hvers konar garðvinnu, t.d. plægingu kálgarða. Fyrir garðyrkjumanninn og heimilið. í tKrö fo Verð kr. 5.021,- Verð kr. 10.980,- Globusn Lágmúla 5 Sími 81555. 24. tbl. Vlkan 39
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.