Vikan - 05.01.1984, Síða 18

M. moucmw „„
UACARDICORPí
. SANJUAN, RR 4
k sopaaof Æ
TO BACAKDI*l
tttVÍSlON Of BACAti&fM
Rewt Chaney skjögraöi inn í
Loudon Falls einn drungalegan
dag þegar hvítfextar öldurnar risu
í höfninni, haglið dundi yfir og
flestir bæjarbúar höföu leitað
skjóls innan dyra og búiö sig undir
fyrsta norðaustanáhlaup vetrar-
ins. Þess í stað kom Rewt. Blautur
ruslahaugur í mannsmynd. Hárið
hékk í gráleitum flókatægjum.
Andardrátturinn einkennilega
stækur. Það hafði birt til og
himinninn var baðaður skærum
bláma og hélst þannig í heilan
mánuð.
Þennan örlagaríka dag fór fólk-
ið að taka eftir sérkennilegri lykt
sem lá í loftinu. Lyktin var af
Rewt. Það var óttalegt að finna
óþefinn af honum. Sápa og vatn
virtust svarnir óvinir hans. Ein-
hverjir sögðu að hann heföi heitið
því að koma aldrei nokkurn tíma
nálægt því arna.
En gamli maðurinn stóð ekki
bara kyrr og gaf frá sér ólyktina.
Bæjarbúar hefðu getað afborið það.
Nei, hann gerði verra en svo. Hann
söng. Það má orða það þannig að
hann hafi sungið til að hafa ofan
af fyrir sér. Sérgrein hans var
morðkvæði, kvæðabálkar um
morö og sagnir af blóðugum dauð-
dögum, hörmulegum verksmiðju-
slysum, litlum stúlkum sem höföu
frosið í hel, fornlegum kviðristum,
sjálfsmorðssamsærum, hvernig
menn höföu troðist undir nautgrip-
um og frægum járnbrautarslys-
um. Stöku sinnum laumaði hann
lagi um falskar ástir og örlagarík-
ar afleiðingar:
Af lyktinni hann skjótt þá ráða
kunni/að Janet Bailey var á hvolfi
niðrí brunni.
Hann söng um allan bæ. Röddin
var eins og klór í skelfdum krák-
um.
Um hádegisbilið birtist karlinn
á tröppum Noröurlandsbankans.
Þá var hann til að mynda að
syngja sorgarsöguna af hinni
ungu Pearl Bryan og kærastanum
hennar, skógarhöggsmanninum
Joey Dale. „Komið og hlustið á
harmsöguna, þið ungir og gamlir.
Hún fær blóðiö til aö frjósa í æðum
ykkar.” Athygli viðskiptavina
bankans var vakin á ótryggð
Pearl en þeir létu þaö ekki eins á
sig fá og að heyra hvernig Joey
rak tein í gegnum hana og hjó því
næst af henni höfuöið meö Hudson
18 Vlkan l.tbl.