Vikan - 05.01.1984, Síða 60

ÍSp°pp
Endurfæöing tölvupoppsveitar
Sonus Futurae geysist fram á sjónarsviðiö á ný
Hljómsveitin Sonus Futurae vakti töluverða
athygli fyrir jólin 1982 með sex laga plötu sinni
sem í munni almennings fékk nafnið Skyr með
rjóma. Platan varð sæmilega vinsæl en hún
seldist því miður ekki nógu vel. Hljómsveitin
hefur nú endurskipulagt sjálfa sig, er orðin f jög-
urra manna og komin með ný hljóðfæri, nýtt
útlit og að öðru leyti breytt frá því sem áður var.
Ég hitti tvo félaga úr hljómsveitinni, þá tvo
sem urðu eftir úr upphaflega bandinu, Þorstein
og Kristin. Það var Jón Gústafsson sem gekk úr
Ingólfsbrunnur
Við komum okkur vel fyrir í því
indæla veitingahúsi Ingólf sbrunni og
fengum okkur kaffi.
Hefur tónlistin þá breyst?
— Þetta er orðið miklu
alvarlegra nú. Áður gerðum við
tónlist til að skemmta fólki en nú er
meira power í mögnurunum, auk
þess sem við erum búnir að setja
gítar inn í.
Það er Kristinn sem spilar á gítar-
inn og syngur líka, eins og hann
gerði í fjórum lögum á Skyr-plöt-
unni. Ég spyr hann af hverju hann
hafi ekki sungið í öllum lögunum á
plötunni.
— Það kom upp ruglingur í
málinu. Jón söng tvö lög á plötunni,
eiginlega af því að hann vildi það en
ekki við. Okkur greindi á um grund-
vallaratriði í tónlistinni og okkur
fannst betra að fá synthesizera í
staðinn. Ég sé því algjörlega um
sönginn núna og spila líka á gítarinn.
Græjurnar
Hljóðfæraskipan Sonus Futurae er
líklega engu lík hér á landi. Hljóm-
sveitarmenn eiga fjöldann allan af
hljómsveitinni en í stað hans komu þeir Hlynur
Halldórsson og Ólafur Héðinn Friðjónsson.
Kristinn og Þorsteinn upplýstu mig um það, þar
sem við sátum á fremur skuggalegu veitinga-
húsi í miðbænum, að æfingarnar gengju ágæt-
lega en það væri deyfð í bransanum og slöpp
aðsókn að hljómleikum. Við ákváðum því að
færa okkur um set á heilnæmara kaffihús. Á
leiðinni þangað talaði Þorsteinn um að gengið
hef ði vel að fá staði til að spila á en erfitt væri að
losna við Skyr-ímyndina.
synthesizerum og trommuheila sem
þeir kalla Drumalator.
Er ekki erfitt að vinna upp þessa
tækni?
— Jú, það er svolítið mál. Það fer
ekki hver maður út í það að kaupa
sér synthesizer og trommuheila.
Menn verða að kunna að fá sánd út
úr gripunum, sánd sem passar við
laglínuna. Við byrjum til dæmis á
því að taka upp demó eða hljóm-
prufu af lögunum, en flestar aðrar
hljómsveitir byrja á því að æfa
lögin.
Hvað er langt síðan hljómsveitin
varð til?
— Eitt og hálft ár.
Af hver ju byr juðuð þið?
— Við vorum búnir að vera að
þvælast í hinum og þessum grúppum
og ákváðum að gera loks eitthvað af
viti. Éftir plötuna sáum við fram á
að það var ekki hægt að selja hrátt
tölvupopp hér á landi svo að við
ákváðum að fara út í að blanda hefð-
bundnum hljóðfærum eins og gítar
inn í þetta.
Hverjir búa til lögin?
— Við Kristinn búum til lögin,
segir Þorsteinn, ég á gítar og hann á
píanó. Þetta er eiginlega bara
sköpunargleði, við höfum þörf fyrir
að spila músík, ólæknandi músík-
bakteríu.
— Fíkniefni og brennivín á ekki
vel við þegar verið er að spila. Ef
einhver kæmi fullur á æfingar eða
hljómleika þá mundi hann fjúka úr
hljómsveitinni um leið. Við höfum
yfirhöfuð ekki mikil samskipti við
bransann, sem svo er kallaður,
heldur reynum að halda höfði.
Hvort er einfaldara að koma á fót
tölvuhljómsveit eða venjulegri rokk-
hljómsveit með gítar, bassa og
trommum?
— Það er einfaldara að koma
rokkhljómsveit á laggirnar. Samt er
einfaldara að blekkja í synthahljóm-
sveitum því að í þeim þarf ekki að
kunna eins mikið á hljóðfærin.
— Við gjörbreytumst þegar við
förum upp á svið. Þá erum við eins
og leikarar, tökum myndbreytingu,
klæðumst nýjum fötum og svo fram-
vegis.
Að þessu sögðu var kaffið á
þrotum, spurningar blaðamanns á
þrotum og ekkert annað eftir en að
standa upp og þakka fyrir sig.
TEXTI: ÁRNI DANÍEL
60 Vikan I. tbl.