Vikan - 07.06.1984, Page 6

„Góðan daginn,
pening!"
Texti: Kristján Bjarnason
Myndir: Kristján Bjarnason og Hreinn Jónsson
gefðu mér
Vikan trítlar um Thailand
Frá Kína lá leiðin til Hongkong,
þar sem við dvöldum í nokkrar
vikur, og síðan flugum við til
Thailands. — Ef þú, lesandi góöur,
tekur þér hnattlíkan í fang og
snýrð heiminum hægt og rólega
þangað til Asía veröur fyrir aug-
um kemur þú auga á Thailand
fyrir sunnan Kína og þú sérð að
landið er ekki ósvipað fílshaus í
laginu. Við Hreinn fórum vítt og
breitt um þetta land, frá munni
aftur í hnakka, þaðan á hökuna og
loks upp í augu. Hér ætla ég að
segja svolítið frá ferð okkar, en
þriðja heiminum eru upp til hópa
refir og erfitt að eiga við þá. Þeir
reikna alltaf með að ferðamaður-
inn sé annaðhvort milljónamær-
ingur eða fífl, nema hvort tveggja
sé, og setja upp svimhátt gjald.
Síðan er það spurning um tíma
hve langt maður kemst frá því að
vera hvorugt, hve lengi maður
nennir að prútta. Eftir mikiö
handapat, tiltal og kúnstir tókst
okkur að koma verðinu niður um
helming og mátti þá leggja af
staö.
Það höfðu verið óvenju slæm
Fiskar og froskar.
ekki nema lítið, því ætti ég að
segja frá flestu myndi þaö ekki
rúmast á öllum síðum þessa blaðs.
Thailand hefur nokkra sérstöðu
meöal ríkja Asíu. Þar búa ekki
alltof margir, eins og víða annars
staðar, landið er tiltölulega ríkt,
Thailendingar flytja út matvæli í
stórum stíl, olía og gas eru unnin
úi' jörðu og ekki síst eru það ferða-
mennirnir sem færa þeim tekjur,
mældar í milljöröum dollara á ári.
Við lentum að nóttu til á flug-
vellinum fyrir utan Bankok. Það
voru fáir á vellinum og lítiö um að
vera, reyndar svo lítið að rútur
voru hættar að ganga í bæinn og
við neyddumst til að þjarka við
leigubílstjóra áður en við kom-
umst af stað. Leigubílstjórar í
flóð í höfuðborginni og nágrenni
þetta haust og allir vegir yfirflotn-
ir. Bílstjórinn var í gúmmístígvél-
um því það vildi skvettast inn á
gólf, og ekki leiö á löngu þar til við
blotnuðum og sátum í fótabaði.
Við vorum á hraðbraut undir
rauðum ljósum og gusurnar gengu
í allar áttir frá bílnum, sums
staðar höfðu bílar drepiö á sér og
menn voru að ýta með uppbrettar
skálmar, sumir höföu gefist upp
og sátu niðurdregnir á eyjum eins
og þeir væru staddir á miöju
Kyrrahafi og ekki nokkur von til
að skip sigldi hjá. Bílstjórinn
reykti hverja sígarettuna af ann-
arri og benti flissandi á þá sem
voru aö ýta. Óraleið var til borgar-
innar og þó dnislan fengi svolitinn
hiksta á leiðinni tókst bílstjór-
anum að halda henni gangandi
alla leið að hóteli í miðbænum þar
sem við áttum pantað herbergi.
Yfir borginni lá blá móða og all-
ar götur og gangstéttir voru
flotnar vatni. Umferðin var mikil,
umferðarhnútar, og hávaðinn svo
yfirgengilegur að við uröum aö fá
okkur tappa og troða í eyrun. —
Hvenær kemur að því að Japanir
fari aö framleiða handa okkur
hljóðlausa bíla? Ha, Japanir!?
Hitinn var líka mikill, sólin hellti
yfir mann geislum svo maður
ætlaði að kikna og táraðist undir
þessum ósköpum. Gegnum tárin
grillti í snoörakaða búddamunka
vafða rauðgulum klæðum, en
Thailendingar eru flestir búdda-
trúar og sá sonur sem gerist
munkur stolt hverrar fjölskyldu.
Munkar eru algeng sjón um allt
land, ekki síst snemma á morgn-
ana þegar þeir ganga í röðum,
berfættir meö leirpotta í fanginu
og lofa mönnum veita sér ölmusu.
Á þriðja degi héldum viö noröur
í fjöllin. Við vorum svo heppnir að
reka augun í danskt bakarí nálægt
rútustöðinni og höfðum vínar-
brauð með okkur í nesti. Leiðin
norður liggur um hrísgrjóna-
ræktarhéruð og var þarna allt
meira og minna á floti. Viö ókum á
120 kílómetra hraða eftir Asíu-
brautinni í loftkældri rútu og segir
ekki af þeirri ferð, nema hún tók
okkur heilan dag. Og á meðan við
skiptum um umhverfi má minnast
á að Thailand þýðir land hinna
frjálsu. Yfir þessum mönnum rík-
ir þó kóngur, Bhumipol Adulyadej
að nafni, sem segist reyndar ekki
ríkja yfir neinum heldur vera odd-
urinn á píramíta á hvolfi, með alla
þjóðina, 50 milljón manns, á herð-
unum. Bhumipol er maður vinsæll
og svo drottning hans, Sirikit, og
börnin þeirra, prinsinn og
prinsessan. Það var sama hvar í
landinu við vorum og í hvaða
húsakynnum, alls staðar var
mynd af kóngaslektinu, meh-a að
segja í lestum og rútum. Herinn er
að sjálfsögöu valdamikill líka og
leikur annað aðalhlutverkið, það
þriðja er trúin. Þetta er hin
heilaga þrenning og hin sýnilegu
tákn: Bhumipol, Búdda og her-
maðurinn, þótt í augum Vestur-
landamanna sé annað meira áber-
Bóndi í Chiengsaen.
6 Vikan 23. tbl.