Vikan - 07.06.1984, Blaðsíða 44

1S Framhaldssaga
ekki von á vandræðum meö aö
taka viö VHF-sendingu á stutt-
bylgju. Hann vissi upp á hár hvar
hann var, nefnilega sex mílur
vestan viö Kapp Martin, hélt leti-
legum þriggja hnúta hraöa og
fylgdist vandlega meö ísjökunum
sem virtust vera á reki úr noröri.
En hvar í andskotanum var Peter-
son? Hann lyfti höfði frá varnar-
skermi ratsjárinnar og talaði viö
Clifford sem sat á litlum bekk og
hélt meidda fætinum frá gólfinu.
,,Við verðum aö gera ráö fyrir
aö siöustu skilaboö okkar hafi ekki
verið meötekin. Við höfum ekkert
samband viö Osló. Gætu þeir hafa
afturkallaöfallið?”
,,Eg efast um þaö. Peterson of-
ursti er ekki maður sem gefst upp.
Auk þess heyrðum viö vélina
fljúga yfir.”
Weston íhugaði þetta. Lang-
bylgjusendingar hans höfðu oröið
æ háöari truflunum í andrúmsloft-
inu eftir því sem veðrið versnaöi.
Hann hafði fengiö fyrirmælin um
fallið og svar hans haföi veriö
staðfest. Þaö voru tveir hugsan-
legir lendingarstaðir fyrir sveit-
ina: annar í Marvagen-flóa, hinn 1
Bellsundi sjálfu, miklu nær birgö-
unum og þvi skjóli sem fjöllin
myndu veita. Peterson haföi
fundið dulnefni fyrir þá, Gulur og
Rauður.
Arásarsveitin átti að tilkynna
Bodö um vel heppnaöan fund meö
,,skeyta”-radíóinu sínu og Bodö
myndi aftur á móti gefa Weston
heimild til að fara frá svæðinu. Ef
umhverfiö var athugað hafði
Peterson ekki um neitt aö velja.
Hann varö aö stökkva nálægt
Gulum, en ef veörið heföi allt 1
einu batnaö heföi hópurinn verið
óþægilega auöséður, bæði frá hafi
og úr lofti, meöan hann beið i
flóanum. Þegar þokan skall á
kvöldiö áður varö tækifæriö til aö
lenda óséöur of gott til aö sleppa
því. Weston haföi mjakað togaran-
um inn í mynni Bellsunds og
sveitin haföi fariö í land í upp-
blásanlegum Zodiac-bátnum á
Rauöum, landsvæði sem var
rúmar átta mílur frá Gulum.
Mennirnir fóru í tveimur hópum,
fyrst Millar liðþjálfi meö öörum
manni sem strandhópur, seinni
flokkurinn meö Clifford um borö,
en hann haföi þrátt fyrir ökklann,
komiö aftur meö Zodiac-inn og til-
kynnt að þetta heföi farið að ósk-
um. Mennirnir klöngruöust upp í
flæðarmál þakið ís sem gekk
kraftaverki næst að haföi ekki
skemmt bátinn. Svo hafði Weston
sent skemmstu orðsendingu sem
hugsast gat til Bodö: „Rauður
núna, endurtek. Rauður núna.”
Það haföi ekki borist neitt svar.
„Þeir geta ekki hafa náð
þessu,” sagöi Weston. „Við
veröum að rjúfa radíóþögnina. Ef
þokunni léttir verður hann auð-
veld bráö.”
Þaö var allt annaö aö tala viö
Peterson á VHF heldur en aö
senda gulltrygga sekúndubrots-
sendingu til Bodö. Ef Rússar voru
meö einhvers konar áttavísandi
kerfi í gangi á þessu svæöi myndu
VHF-sendingar gera þeim kleift
að finna Peterson og Norðurljósiö.
Þeir hlutu aö fylgjast með mörg-
um bylgjum og þeir höfðu búnað-
inn til þess. Einhvers staöar fyrir
ofan Ishafiö var sovéski flotinn
meö flugvél á ferö, troöfulla af
rafeindatækjum til eftirlits, dag-
inn út og daginn inn, hvort sem
var á tímum friösamlegrar sam-
búöar eöa á átakatímum. Uti á
hafinu voru þeir meö togara búna
rafeindanjósnatækjum. Nú
myndu þeir beita öllu sem þeir
höföu yfiraðráða.
„Utilokað,” sagöi Clifford
snöggt. „Samkvæmt fyrirmælum
okkar má því aðeins taka þá
áhættu ef aögeröin veröur gefin
upp á bátinn og þetta skip veröur
að koma þeim undan. Nei, majór.
Peterson myndi sjálfur segja þaö
sama. Þaö má ekki undir neinum
kringumstæöum rjúfa þögnina.
Hann getur sér til aö þaö hafi orðiö
Neytendur Neytend
Meira magn
fyrir
lægra verð
Úrklippa úr Neytendasiðu DV fimmtudaginn16. febrúar 1984.
Eldhúsrúllur.
Rúllan
100 blöð
Serla Fant, 2 rúllur, 72 arkir
Edet, 2 rúllur, 7 arkir
Hagkaup, 2 rúllur, 72 arkir
Papco, 2 rúllur, um 32 m á rúllu
26,15 kr. 36,31 kr.
18,40 kr.
19,20 kr. 26,66 kr.
26,70 kr. 23,42 kr.
Veljum íslenskt!
papco
■ Simi 687788
breytingar og fer á Rauöan ef
hann finnur þá ekki í flóanum. Þaö
tekur hann bara svolítið lengri
tíma. Ef marka má kortin og ljós-
myndirnar ætti þetta að vera fljót-
fariö. Ekki meira en þrjár stundir,
aömínumati.”
„Jæja, þú ert yfirmaöurinn.”
„Var yfirmaðurinn.” Sem
snöggvast heyrðist beiskja Clif-
fords yfir óheppninni. „Veistu
nokkuö, þaö gæti verið rétt hjá
Peterson ofursta að taka viö
stjórninni. Eg held aö Howard
Smith hafi verið illa valinn í þessa
aðgerö. þaö er eitthvaö of æst í
fari þess náunga og þeir heföu átt
aö sjá þaö í Fort Bragg. En aftur á
móti var Peterson sjálfur alltaf að
segja okkur að við mættum ekki
hugsa um þetta svo að viö æddum
inn og hirtum stóru orðuna —
samt er hann aö gera nákvæmlega
þaö núna.” Hann leit á ökkla sinn
og hristi höfuðið dapur í bragði.
„Drottinn minn, hvílík óheppni.
Eg gæti stútaö andskotans
Rússanum.”
„Við erum helviti heppnir aö
hann skyldi ekki drepa okkur. Satt
aö segja erum viö ekki aö gera þaö
sem er öruggast í heiminum, aö
hanga hér dögum saman. ”
Clifford andvarpaði. „Það er
víst best að við byrjum aö veiöa.
Hvers konar heiðursmerki ætli viö
fáum fyrir að veiða þorsk.”
STRÖNDIN VIÐ flóann var eyöi-
legur hálfmáni, meö flötum ís-
jökum á víö og dreif, sjórinn
drungalegt endurvarp skýja þar
til hann rann saman við þau í
fjarska. Peterson skoöaði landið
enn einu sinni í gegnum kíkinn
sinn, tók eftir dökkum flekkjum
auörar jarðar, stöku steinþúfu,
gráum sjónum. Skýið var aö taka
á sig greinilega útlínu í staö þess
aö vera baðmullarhjúpur. Hann
hélt á skíðunum sínum og reyndi
aö ganga á auöu til aö skilja ekki
eftir sig fótspor. Ekkert annaö
bæröi á sér.
„Fjandinn má vita aö þeir eru
ekki hér,” tautaöi hann viö sjálfan
sig, „og helvítis þokunni er aö
létta.”
Honum fannst hann ákaflega
einangraður. Einhvers staöar á
þessari köldu strönd var árásar-
hópurinn, einhvers staöar á hafinu
Norðurljósiö. Ef hann fann ekki
annað varö hann aö hafa samband
við hitt. Svalbarði var þegar best
lét ekki staður til að vera einn á
ferö, jafnvel þó aö M-16-riffillinn
væri vörn viö flestum hættum frá
dýrum. Hann renndi bakpokanum
44 Vikan 23. tbl.