Vikan - 07.06.1984, Blaðsíða 18

Lawrence Millman
Smásaga
Handayfiríagning
Þegar séra Frank James sté í
fyrsta skipti í stólinn í babtista-
kirkju hins frjálsa vilja í
Agamenticus í Maine hleypti hver
einasti maöur sem þar var
brúnum. Opnunarsálmurinn var
sunginn í kapp við hvískrið. í
miðri ræöunni, en efni hennar var
„gakk inn í herrans helgidóm”,
fórnaði hin feitlagna Hattie
Fawcett höndum og hrópaði „Nei,
nei, nei!” og stikaöi út úr kirkj-
unni eins hratt og hún mátti. Þetta
var í fyrsta sinn sem hún hafði séð
þeldökka manneskju í nálægð.
Þegar presturinn spurði hvort
einhver vildi koma upp gaf enginn
sig fram. Organistinn lék samt
sem áður „Hér kem ég seki synd-
arinn”. Þessi sálmur hafði ávallt
verið ómissandi þáttur guðsþjón-
ustunnar. Söfnuðurinn söng eins
og hann væri við jaröarför.
Á eftir safnaðist hópur af
áhyggjufullum konum saman hjá
Meredith Neddick og þær ræddu
saman langt fram eftir degi. Það
hafði verið auglýst eftir presti en
enginn hafði búist við manni eins
og Frank James. Maður skyldi
ætla að hann vissi betur en svo að
voga sér til Agamenticus. Konurn-
ar veltu því fyrir sér hvort ef til
vill væri verið aö hafa þær að
spotti.
„Mér er þetta alveg hulin
ráögáta,” sagöi Meredith.
„Anthea talaöi við hann og hún
myndi aldrei hafa málefni kirkj-
unnar í flimtingum. Hún hlýtur að
hafa haft sínar ástæður fyrir því
aðráða manninn.”
„Hún hefur ekki verið alveg
með sjálfri sér upp á síðkastið,”
sagði einhver. „Hún kom ekki í
kvenfélagskaffið í síðustu viku. ’ ’
„Og ekki á samskotaborðhaldiö
þar áður.”
„Það er alls ekki líkt henni.”
Ordney, afi Antheu Peary, hafði
stofnað kirkjuna vegna þess aö frí-
kirkjusöfnuðurinn í bænum haföi
ekki haldið nógu fast við fagnaðar-
erindið. Ordney hafði verið fyrsti
prestur kirkjunnar. Edgar sonur
hans varð næsti prestur. Að
honum látnum hafði kallið í raun
gengið í erfðir til Antheu dóttur
hans þótt ekki erfði hún kjólinn.
Söfnuðurinn sat og stóð eins og hún
skipaði. Hún kunni hvorki sælu-
boðoröin né spámenn ísraels en
hún rak kirkjuna meö harðri
hendi. Hún réð alla starfsmenn,
frá presti niður í garðyrkjumann.
Aðeins með því að skoöa hjarta
mannsins og finna þar heilagan
anda gat hún séð hvort hann var
fær um að fást við fíflana á gras-
flötinni við kirkjuna á hverju vori.
Meredith ákvað að einhver yrði
að heimsækja gömlu konuna og
komast að því hvers vegna hún
hafði lagt blessun sína yfir að ráða
mann sem var svo gjörsamlega
óhæfur til starfans.
Daginn eftir óku þær Faith
Chase upp hæðina að stóra gula
húsinu, heimili forfeðra Peary-
anna síðan í indíánadrápunum
1693. Byggingin var í senn bæði
víggirt og vinaleg og þurfti mjög á
endurnýjun að halda. Tólf kyn-
slóðir sömu ættarinnar höfðu lifað
18 Vikan 23. tbl.