Vikan - 05.07.1984, Blaðsíða 58

Iff Barna—Vikan
Ævintýrið um kónginn
Tuma Þumaling
Er það ekki einkennilegt að sum
böm eru aldrei verulega þæg þegar
komið er vel fram yfir jól? Þau vita
stundum ekki að hverju þau eiga að
leika sér enda þótt þau hafi fengið
mikið af nýjum og fallegum leik-
föngum. Þau eru sum í leiðu skapi og
óþekk. Hvaðgeturveriðaðþeim?
Svona hugsaði móðir Helga litla
þegar sonur hennar var óþekkur og
óstýrilátur. Hann nennti ekki að
leika sér að nýju leikföngunum
sínum. Þau lágu bara í reiðileysi á
gólfinu, í gluggakistunum og á stól-
unum. Mamma varð ergileg og
sagði: „Helgi, taktu saman dótið þitt
og farðu nú út dálitla stund.” Helgi
tók saman dótið sitt — en þótt leiðin-
legt sé að segja frá því þá gerði hann
það illa og með ólund. Hann fleygði
öllu í eina hrúgu í leikfangaskápinn
og þaut út. 0, hvað það var mikill
nístandi kuldi úti. Helgi skalf.
„Sæll, félagi, af hverju skelfurðu
svona?” heyrði hann allt í einu sagt
rétt hjá sér. Helgi leit í kringum sig.
„Sérðu mig ekki?” sagði röddin
aftur. „Líttu niður.” Helgi hlýddi og
varð steinhissa þegar hann kom
auga á örsmáan dreng, ekki stærri
en fingur.
„Hver ert þú?” spurði hann.
„Ertuálfur?”
Litli náunginn hló. „Ég er víst af
þeirri ætt,” sagði hann, „en annars
heiti ég Tumi Þumalingur — þú
hlýtur að kannast við það nafn. Ég
er kominn út í heim til að verða
kóngur.”
„Kóngur,” sagði Helgi. „Það get-
ur þú víst aldrei orðið. ”
„Attu við að ég sé of lítill til þess? ”
spurði Þumalingur og varð mjög
dapur í bragði. Þetta þótti Helga
leitt.
„Nei, ég á við að við höfum sjálfir
kóng og í öðrum löndum hafa þeir
líka kónga eða forseta eins sumir
erukallaðir.”
„Já, en ef þeir hafa ekki kónga í
öllum löndunum þá geta þeir kosið
mig,” svaraði Þumalingur. „Mig
langar svo mikið til að búa í stórri
höll og hafa hermenn í rauðum
frökkum.”
„Heyrðu,” sagði Helgi og var
orðinn ákafur. „Komdu með mér
inn, þú mátt fá leikfangahöllina
mína og alla fínu hermennina.”
Helgi tók félaga sinn varlega upp,
horfði á hann í hendi sér og gekk inn
í stofuna. Hann mundi allt í einu eftir
að hann var einn heima því mamma
hans hafði sagt að hún ætlaði að
skjótast út í búð.
„Nú skulum við leika okkur
saman,” sagði Helgi og setti Þumal-
ing á lítinn stól. „Ég ætla líka að ná í
kleinu og mjólk handa þér,” sagði
hann og kom að vörmu spori inn með
litla kleinu og mjólk í brúðubolla.
Á meðan Þumalingur var að borða
tók Helgi fram alla kubbana sína og
byggði stóra og fallega höll. Fyrir
framan hana raðaði hann öllum
hermönnunum sínum en þeir voru
einmitt í rauðum frökkum. Þegar
Þumalingur var búinn að borða og
drekka gekk hann inn í höllina.
„Nú ert þú kóngurinn,” sagði
Helgi ákafur, „og þegar þú gengur
fram á tröppumar skjótum við úr
fallbyssum.” Þumalingur gekk út á
tröppurnar og Helgi blés í lúður og
skaut úr fallbyssunni. Búmm!
Þumalingur heilsaði með
hermannakveðju. En skyndilega
opnaðist glugginn og inn kom lítil
leikfangaflugvél. Ofan á henni sat
negrabrúða sem sagði:
„Mér er sagt að hér sé einhver
sem vill verða kóngur. Fólkið í leik-
fangalandi ætlar einmitt að kjósa
sér kóng. Komið með mér.”
Þumalingi þótti þetta ákaflega
skemmtilegt og klifraði upp í leik-
fangaloftbelg sem kom inn um
gluggann rétt í þessu.
„Viltu ekki koma með, Helgi,”
kallaði hann og rétti út höndina til
leikfélaga síns. Allt í einu var Helgi
orðinn jafnstór og Þumalingur og
þeir svifu hátt uppi í loftinu. Þeir
voru á leið til leikfangalands og
negrabrúðan í flugvélinni flaug á
undan þeim til að undirbúa komu
þeirra. Þeir svifu lengi og brátt sáu
þeir land þar sem bæirnir voru
byggðir úr kubbum og þar voru
brúður og leikfangadýr um allt.
\
58 Vikan 27. tbl.