Vikan - 18.04.1985, Blaðsíða 40

Fimm mínútur með Willy Breinholst
Klukkurnar í Tíról
Ég heyrði plötu í útvarpinu í
gærmorgun á meðan ég stóð og
var að raka mig. Já, ég heyrði nú
reyndar fleiri en eina en það var
ein ákveðin sem ég lagði við hlust-
irnar þegar ég heyrði. „Klukk-
urnar í Tíról” hét hún. Það var
stemmningsríkt, fallegt og áleitið
lag með kúabjöllum og fuglaflauti
og Tírólum sem jóðluðu í fjarska,
á háum fjallstindi í Tíról. Þegar
ég var búinn að heyra fyrsta vers
gat ég raulað með. Og smájóðlað
líka. Þetta var lag sem var alveg
tilvalið að vakna við og maöur
komst í gott skap út af.
— Nei, nú trúi ég ekki mínum
eigin, sagði Maríanna þegar hún
fór fram hjá baðherberginu, ertu
ekki þama syngjandi! Það er nú
ekkert líkt þér.
Þó sonurinn hafi hingað til séð
um plötuinnkaup fyrir heimilið
(og það er nú í harðari kantinum
allt saman) þá ákvað ég að
skreppa í bæinn eftir morgunverð
aö ná í tírólalögin. Við höföum
nýlega verið átta daga í Tíról og
mér fannst að það hlyti að vera
skemmtilegt að fá plötu þaðan.
Það hellirigndi en samt lagði ég
í hann. Það voru minnst tuttugu ár
síðan ég hafði komið inn í plötu-
verslun. Ég fann fljótlega út að
það hafði gerst eitt og annað í
plötuiðnaðinum síðan ég fletti 78-
40 Vikan 16. tbl.