Vikan - 11.07.1985, Síða 29

hafi lifað mjög lífsglöðu lífi. Eftir
slysið varð ég að stokka spilin
algjörlega upp á nýtt og byggja
á nýjum grunni. Þetta gengur
hægt og bítandi en ég set
markið hátt og er ákveðinn að
ná öllu aftur."
Eitt líf eða tvö?
,,Ég hef oft verið spurður
þessarar spurningar," svarar
Stefán þegar ég spyr hann
hvernig tilfinning það hafi verið
að vakna upp við vondan
draum eftir slysið.
,,Þetta var ekkert áfall fyrir
mig því ég var svo lengi að
vakna. Með öðrum orðum
gerði ég mér grein fyrir þessum
breytingum á lífi mínu og
líkama í smáskömmtum og
þess vegna hef ég kannski frek-
ar getað sætt mig við þetta
hlutskipti. Ég var líka að mörgu
leyti vel undir það búinn að
mæta svona erfiðleikum. Ég
hef alltaf verið fílhraustur og
viljasterkur og til í allt. Ég hef
alltaf verið til í að prófa eitthvað
nýtt og því ekki líf í hjólastól
eins og hvað annað!
Oft finnst mér ég hafa endur-
fæðst eftir slysið! Ég hafði
byrjað nýtt líf með gott vega-
nesti frá gamla lífinu. Þetta
tengist lífsskoðun minni: Það
þýðir ekki að gráta löngu liðna
tíma, við verðum að horfa fram
á veginn."
Líf á hjólum
Stefán hefur búið í Sjálfs-
ökumaðurinn, ungur
Kópavogsbúi, liggur á gjör-
gæsludeild Borgarspitalans,
lifshættulega slasaður. Slysið
varð með þeim hætti að Volvo
Amazon-bifreið, árgerð. . .
(Dagblaðið 12.10. 1981.)
bjargarhúsinu í Hátúni 12
síðastliðin tvö ár. Þegar ég
heimsótti hann þangað var
hann að klippa út mynd af
Bubba Morthens.
,,Mér finnst Bubbi pottþéttur
og pæli mikið í textunum hans.
Annars hlusta ég á alls konar
tónlist og fer reglulega á tón-
leika hjá Sinfóníunni." Það
kemur upp úr dúrnum að
Stefán vasast í ýmsu.
„Annað hvert fimmtudags-
kvöld fer ég í Frikirkjuna.
Þangað safnast Ungt fólk með
hlutverk og ég tek virkan þátt í
starfinu. Trúin hefur gefið mér
mikið. Maður sækir eitthvað í
trúna sem fæst ekki hvar sem
er. Ég er líka forfallinn bridge-
spilari og spila mikið á veturna,
bæði hérna í Hátúninu og úti í
bæ. Það er bæði spilamennsk-
an sjálf og félagsskapurinn sem
ég sækist eftir. Ég hef alltaf
verið mikil félagsvera."
— Verðurðu þá aldrei einmana?
,,Ekkert meira en gengur og
gerist. Sko, ég finn mér alltaf
Stefán hefur unnið töluvert fyrir sér sem fyrirsæta. Þessi mynd var tekin á
árinu 1980. „Ég væri alveg til í að fara út í þennan bransa einhvern tima
aftur," segir hann.
„Maður verður að passa sig á þvi að verða ekki sjálfskipaður fangi hérna i
húsinu." Stefán fyrir framan Hátún 12.
28. tbl.Vikan 29