Vikan

Tölublað

Vikan - 23.01.1986, Blaðsíða 21

Vikan - 23.01.1986, Blaðsíða 21
AÐ SKAPA HUNDA- MENNINGU Á ÍSLANDI — er helsta baráttumál Hundaræktarfélags Islands Texti: Kristín Jónsdóttir Ljósmyndir: Ragnar Th. „Hundamenning er að hundahald sé leyfilegt að ákveðnum skilyrðum uppfylltum, að fólk kunni að umgangast hunda og vera með þá og að stunduð sé skipulögð og markviss hunda- rækt," segir Guðrún Ragnars Guðjohnsen, for- maður Hundaræktarféiags íslands. „Allt starf Hundaræktarfélagsins miöar aö því aö skapa hundamenningu á Islandi. Þessi ár, sem styrinn stóð um hundahald í þéttbýli, var þaö á oddinum hjá okkur aö fá hundahald leyft og svo er enn. 5. október 1984 gekk í gildi reglugerö sem leyfir hundahald í lög- sagnarumdæmi Reykjavíkur, aö minnsta kosti næstu fjögur árin. Hundaeigendur vilja lifa í sátt viö samfélagiö enda höfum viö haft samstarf við yfirvöld í þessum málum allt frá byrjun. Viö vitum öll aö bann virkar ekki, þaö hefur veriö reynt í sextíu ár, árangurslaust. Viö viljum fylgja leyfinu eftir meö fræöslu og kennslu í hundahaldi og koma þannig til móts viö yfirvöld. Áöur en reglugerðin var samin lögöum viö til ýmsar grunnreglur sem ekki var fariö eftir nema aö litlu leyti, vildum til dæmis aö skilyröi fyrir leyfisveitingu væri aö fólk heföi fariö á eins kvölds námskeiö í hundahaldi en þaö þótti víst bara hégómlegt. Gjaldið er fjögur hundruö krónur á mánuöi og þaö finnst okkur of hátt. Skráning er númer eitt, tvö og þrjú og víöar erlendis er stefnan sú aö gengiö er hart eftir því aö fólk skrái hundana en gjaldiö skiptir minna máli. Hér getur gjaldiö staöiö í fólki en einnig eru margir hunda- eigendur hræddir viö aö láta skrá hunda sina, halda aö meö því gefi þeir höggstaö á sér, en þaö er ekki rétt því þaö er öllum til bóta aö allir hunda séu skráöir og hreins- aöir reglulega.'' „Fæ mér hund," segir einhver og þar með er málið afgreitt. En Guðrún Guðjohnsen er ekki á sama máli — hún talar um ábyrgð, fóðrun, uppeldi, þjálf- un... „Abyrgð þess sem ræktar og selur hund er fyrst og fremst sú aö vera meö heilbrigöa tík og heilbrigö- an hund, likamlega og andlega, því þetta veröa aö vera góöir einstaklingar og heppilegir til ræktunar. Ræktandinn veröur aö gera sér Ijósa ábyrgö sína gagnvart þeim einstaklingum sem hann lætur frá sér og því þarf aÖ finna öllum hvolpum góö heimili. öllum hvolpum er nauösyn- legt aö vera meö mömmu sinni og systkinum fyrstu átta vikurnar því þaö þroskastig, sem hvolpur gengur í gegn- um á þeim tíma, eiga þau mikinn þátt í aö móta. Sá sem tekur aö sér eöa kaupir sér hvolp á fyrst og fremst aö gera sér grein fyrir til hvers hann ætlast af hund- inum sínum, hvernig hund hann vill, stóran eöa lítinn hund, hund sem þarf mikla útiveru eða litla og svo fram- vegis. Fólk, sem er mikið fyrir aö eyöa kvöldunum inni í stofu, ætti ekki aö fá sér stóran hund og alls ekki vinnu- hund því vinnuhundar eru ræktaöir upp á hreyfingu og at- höfn, eins og til dæmis setterar og íslenskir hundar. Fólk þarf líka aö athuga aö þó þaö só þroskandi og gefandi aö umgangast hunda þýðir ekkert aö gefa bami hund og ætl- ast til þess aö þaö hugsi um hundinn. Umhirðan hlýtur alltaf aö falla á þá fullorönu á heimilinu og því verður þaö aö vera sameiginleg ákvöröun allra heimilismeölima aö fá hund, og á ábyrgö allra. Einnig veröur fólk aö vera tilbúið til aö gefa sér tíma til aö vera meö hundinum sínum. Lág- marksútiverutími hunda er ein til tvær klukkustundir á dag og þá er ég ekki aö tala um aö hundinum sé hleypt út í garö til aö gera þarfir sínar, þaö tel ég ekki meö. Fólk þarf aö fara út aö ganga meö hundinn sinn, tvisvar til þrisvar á dag. Ef það gerir þaö ekki fær hundurinni ekki útrás fyrir þarfir sinar og getur oröiö stressaöur og fariö aö hegöa sér illa. Fóðrun hunda þarf ekki að vera dýr, því hefur oft verið slegið fram að það kosti svipaö aöfóðra hund og reykja einn pakka af slgarettum á dag. Það eru tveir mátar á aö fóðra hunda, að kaupa tilbúið fóður — og sé það frá góöum framleiðanda á að vera tryggt að I þvl séu öll þau efni sem hundurinn þarf — eða að setja saman gott og rétt fóður af heimilismatnum. Það er þumalfingursregla að hundur þarf einn hluta af kjöti, einn af kolvetnum, það er aö segja þrauöi og korni, og einn hluta af grænmeti. Til dæmis finnst mörgum hundum mjög gott að naga gulræt- ur og þaö er mjög hollt fyrir þá. Margt grænmeti þarf að rífa eða stappa ofan í hundana en það er þeim jafnnauð- synlegt og kjötið. Það er allt í lagi að gefa hundum hrátt kjöt en það er ekki slöra að sjóöa aöeins upp á þvl ef leyn- ast kynnu einhver sníkjudýr I þvl hráu. Fisk á að sjóða af sömu ástæðu, það geta alltaf veriö ormar I fiski. Blóöugt kjöt gerir ekki hund að villidýri eins og sumir halda. Hund- urinn er rándýr en grimmd kemur einungis fram i hundi sem hefur sætt illri meðferð eða fengiö slæmt uppeldi. Uppeldi hunda þarf aö vera rótt frá upphafi og þó svo aö börn hafi sórstaklega gott lag á hundum eru þau ekki fær um aö annast þaö ein. Helstu vandamál í uppeldi eru smávandamál eins og aö gera hund húshreinan, þaö er aö kenna hundi aö pissa úti, og þaö er mjög auövelt ef rétt er farið aö honum frá byrjun. Svo eru stundum vanda- mál í umgengni, hundar geta veriö erfiöir í ól eöa koma ekki þegar kallaö er á þá, eru óþægir í einu oröi sagt. Þjálfun hunda byggist á því aö nota hvatir hundsins og upprunalega eiginleika hans. Hundar eru ekki komnir langt frá uppruna sínum þó búiö só aö rækta upp og styrkja ýmsa eiginleika í hinum ýmsu kynjum. Þeirra upprunalega eöli er ekkert breytt, ef fólki finnst þaö þá er það vegna þess aö þaö skilur ekki hundinn og nær ekki þeim boöum sem hann sendir frá sór. Þaö er mikil stúdía aö skilja hundinn sinn og kunna aö fara meö hann og við í Hundaræktarfólaginu viljum einmitt hjálpast að og hjálpa öörum til aö ala upp hunda sína, þjálfa þá og skilja þá." Hundaræktarfélagið var upp- haflega stofnað af þeim sem vildu hindra að íslenski fjérhund- urinn dæi út. „íslenski hundur- inn er fjárhundur og varðhundur sem gerir viðvart. Eðli sinu trúr geltir hann þegar gesti ber að garði. Hann er kátur, glaður, for- vitinn, tryggur, húsbóndahollur og með afbrigðum harngóður enda mjög greindur, stundum jafnvel greindari en húsbónd- Vikan 4. tbl. 21
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.