Vikan - 21.05.1987, Blaðsíða 6

„Þetta er rmnn stfll“
- segir Guðrún Sigurðardóttir Urup listakona sem
hélt sína fyrstu einkasýningu á íslandi nú í maí
Það eru fjörutíu ár síðan Guðrún
Sigurðardóttir myndlistarmaður
og teiknikennari fluttist til Kaup-
mannahafnar og hóf nám i
Kúnstakademíunni, þá tvitug.
Hún stundaði nám í málaralist í
fimm ár. Þó Guðrún hafi eitthvað
fengist við list sína síðan var hún
með sína fyrstu einkasýningu
núna í maí og var sú sýning í
Gallerí Gangskör sem er til húsa
í Torfunni. Sýningin vakti mikla
athygli enda eru myndir Guð-
rúnar hennar eigin stíll, eins og
hún orðar það sjálf, og kannski
ekki beint í líkingu við þær mynd-
ir sem ungir myndlistarmenn í dag
eru að sýna.
„Þetta eru svokallaðar klippi-
myndir,“ sagði Guðrún er hún
sýndi blaðamanni Vikunnar verk
sín. „Það sem er svolítið sérstakt
við þær er að ég lita allt efni áður
en ég vinn úr því og þannig fæ
ég mína eigin liti. Einnig vil ég
passa upp á að myndirnar haldi
sínum litum en það gera þær með
þessari aðferð,“ hélt hún áfram.
Það eru þó ekki einungis klippi-
myndir sem Guðrún sýnir heldur
einnig ntjög skemmtilegar silki-
þrykktar myndir og gvassmyndir.
Alls voru þrjátíu og sex myndir á
sýningunni.
En hvað kemitr til að listakonan
er nú komin til íslands til að halda
sýningu?
„Það hafa margir kunningjar
mínir hvatt mig til að sýna verk
mín og mig langaði mikið til að
sýna þau hér heima. Fyrir unt
tveimur árum var ég hér á ferð
og skoðaði þá nokkur gallerí. Ég
varð mjög hrifin af þessu vegna
þess hve húsin eru falleg og um-
hverfið allt. Svo fannst mér kostur
að vera í miðbænum. Ég óskaði
því eftir því við konurnar að fá
að halda sýningu hér. Það leið
síðan ekki langur tími þar til ég
fékk bréf frá þeim um að mér
væri velkomið að halda sýningu í
Guðrún Sigurðardóttir Urup listakona hefur búið i Kaupmannahöfn
fjörutiu ár og heldur nú sína fyrstu einkasýningu.
galleríinu. Síðan tók mig nokkuð heimalandi sínu, Danmörku, og
langan tíma að koma mér af stað hér heima. Hann hefur unnið
til þess,“ segir Guðrún. mörg stór verk og haldið margar
Hún er gift Jens Urup listmál- sýningar. Jens hefur skreytt tólf
ara sem er vel þekktur bæði í kirkjur og þar á meðal er Sauðár-
krókskirkja, þar sem öll glugga-
skreyting er eftir þau hjónin en
Guðrún hefur verið manni sínum
hjálparhella í nrörgum verkum
hans. Tvo síðustu gluggana, sem
hefur vantað í kirkjuna, komu þau
hjónin með núna og var það
Guðrún sem vann þá. Reyndar
er Guðrún ættuð úr Skagafirðin-
um og á tvo þekkta listamenn
fyrir bræður, þá Sigurð og Hrólf.
Þérhefurekki fundist þú falla
í skuggann öll þessi ár með svo
marga listamenn í kringum þig?
„Nei, alls ekki," svarar Guð-
rún. „Ég hef aldrei haft neina
minnimáttarkennd gagnvart þeim
enda er mín list svo ólík þeirra."
Áður en Guðrún hélt til Dan-
merkur hafði hún verið tvö ár í
Handíða- og myndlistarskóla ís-
lands, þar sem hún lærði hjá
Þorvaldi Skúlasyni og Kurt Zier,
og auk þess verið teiknikennari í
Austurbæjar- og Miðbæjarskól-
unum, silt árið i hvorum skóla.
Þú hefur kannski kynnst
manni þínum í Akademíunni?
„Það vildi nú svo skemmtilega
til að þegar ég kom út þá kynnti
prófessorinn okkur með þeim
orðum að_ hér væri komin litil
stúlka frá íslandi og hann ætti að
passa hana. Það má segja að hann
hafi staðið viö það allur götur síð-
an,“ segir Guðrún og hlær. „Við
giflum okkur að nánii loknu og
héldum þá lil ýmissa landa lil að
kynna okkur list. Við bjuggum
aldrei lengi á sama stað, aðcins í
nokkra mánuði. En við höl'um
alllaf ferðast mikið til að kynna
okkur list í öðrum löndum. Síðan
eignuðumst við Ijögur börn og
það má segja að ég hafi helgað
mig húsmóöurhlutvcrkinu í þrjá-
tíu ár. Mér lánnsl ég hvorki hal'a
tíma né frið til að mála meðan ég
var að koma börnunum mínum
upp. Það eru því ekki nema um
átta til tiu ár síðan ég fór að mála
fyrir sjálfa mig. Síðan hef ég tekið
Viðtal: Elín Albertsdóttir
Myndir: Valdís Óskarsdóttir
6 VI KAN 21. TBL