Vikan - 03.12.1987, Blaðsíða 5

Líður best
á sviðinu
og í rúminu
Viðtal við Cock Robin
Hljómsveitin Cock Robin
hélt tónleika hér á landi um
síðustu helgi. Blaðamaður
Vikunnar hitti söngvara
hljómsveitarinnar Peter
Kingsbury og Ann LaCazio
að máli efitir tónleikana í
Reiðhöllinni í Víðidal.
Peter og Ann eru mjög sér-
stæðir söngvarar með ein-
stakan hljóm, eins og einn
aðdáenda hljómsveitarinnar
orðaði það við blaðamann
Vikunnar.
En hvemig skyldu söng-
vararnir líta sjálfa sig og
hvert annað?
— Nú eruð þið bæði mjög sér-
stæðir söngvarar með einstakan
hljóm. Hvernig lítið þið á ykkur
sjálf og hvort annað?
Peter: Ég lít á sjálfan mig sem
söngvara fyrst og fremst. Vissu-
lega spila ég á bassa á tónleik-
um, en aðalhljóðfæri mitt er
píanó. Ég byrjaði að spila á það
fimm ára og lærði klassíska tón-
list lengi. Samt lít ég aðallega á
mig sem söngvara og ég vil að
mín verði minnst fyrir söng
minn. Og kannski líka fyrir lögin
sem ég hef samið. söngurinn er
mesta ábyrgð mín gagnvart
hljómsveitinni og ég verð að
gæta vel að röddinni. Ef ég hita
ekki röddina upp í u.þ.b. 40 mín-
útur fyrir tónleika get ég ekki
ffamleitt neitt hljóð daginn
eftir. Mér finnst Anna alveg stór-
kostleg og þegar ég heyrði út-
komuna fyrst þegar við sungum
saman vissi ég að við vorum
með rétta hljóminn.
Anna: Ég er engin söngkona.
í alvöru. Ég lít ekki á mig sem
söngkonu, enda átti ég ekki að
verða það í upphafi Cock Robin.
Ég spilaði á hljómborð og söng
bakraddir. Svo vildi Peter fá mig
til að syngja meira og þannig er
ég orðin söngkona. Eg er firekar
takmörkuð og get ekki sungið
hvað sem er. Ef Iögin henta mér
ekki hljóma ég ömurlega. Peter
getur hinsvegar sungið hvað
sem er, allt hljómar dásamlega
þegar hann syngur það. Ég hef
dáð hann sem söngvara í mörg
ár, miklu lengur en við höfúm
starfað saman.
Nú er sviðsframkoman sér-
staklega hressileg hjá þér, Anna.
Hvernig líður þér þegar þú er á
sviðinu?
Anna: Alveg stórkostlega.
Mér líður best á sviðinu eða í
rúminu — sofandi (hlær). Þetta
er það stórkostlegasta sem mað-
ur gerir. Það að ná góðu sam-
bandi við áhorfendur gefúr
manni „kikk“ sem maður fær
hvergi annarsstaðar. En maður
getur líka lent í því að líta á vit-
lausan áhorfanda og séð andúð-
ina í svipnum. Þá horfi ég stíft á
móti eins og ég vildi segja:
Hvern andskotann ert þú að
gera hérna? Ekki bað ég þig að
koma.
— Hvernig lítið þið á tónlist-
ina ykkar?
Peter: Margir hafa kallað
tónlist okkar „Californiulega",
en mér finnst það kjaftæði. Við
erum ekki lík neinni hljómsveit
þaðan sem ég hef heyrt i. Ég
held að ég hafi orðið fyrir meiri
áhrifúm ffá Kanada sem krakki.
Svo á klassíkin alltaf mikið í mér
og ég held að áhrif frá henni séu
greinanleg í tónlist okkar. Ég vil
bara að tónlistin sé melódísk og
seiðandi, enda nota ég hljóm-
borðið mikið til að ná fram
þeim áhrifúm.
Anna: Tónlistin okkar er
furðulegt samsafn. Mér finnast
lögin hans Peters mjög góð og
textarnir ekki síðri. Ég kem yfir-
leitt ekki mikið við sögu við
samningu laganna, en ég hef
mitt að segja og ég held að hann
virði álit mitt og ef ég segi að
mér Iíki ekki eitthvað breytir
hann því. Það mikilvægasta fyrir
mig er að hann semur lög sem
henta vel fyrir rödd mína.
— Að lokum?
Peter: Við komum örugglega
hingað aftur, og ég vona að við
fáum fleiri áheyrendur þá,
vegna þess að ég veit að tón-
leikarnir í dag voru ágætir og
það er alltaf auðveldara að spila
einhversstaðar í annað sinn. Þá
vil ég líka hafa meiri tíma og
leigja bíl til að geta ferðast um
og skoðað landi. Ég eyddi
morgninum í að lesa bókina „ís
og eldur“ og mig langar virki-
lega til að sjá þessa fegurð með
eigin augum.
Anna: Mig langar bara til að
þakka öllum sem komu á tón-
leikana. Það var virkilega gaman
að spila fyrir ykkur og eins og
Peter langar mig til að koma
aftur. AE.
máli nn frÍSögn Vikunnar í
ndur Cock Robin mun Vikan
hins vegar birfa spjall blaða-
™r,nnaSr. SÖn9vara hliómsveit-
VIKAN 5