Vikan - 18.02.1988, Page 22

Ævar R. Kvaran:
Hin óskiljanlega
Þau þrjú hundruð ár sem
það hefur tekið að þróa
nútímavísindi Vesturlanda
hefur hraði framfaranna
aukist með hverju ári. Vita
menn það til dæmis að 90%
allra þeirra vísindamanna
sem tekið hafa þátt í þessari
framþróun vísindanna eru
á lífl í dag? Þetta telja flestir
mikið tilefni fagnaðar því
þetta séu raunverulegar
framfarir. Og hver fagnar
ekki firamförum? Fróðir
menn telja að þekking
mannkynsins hafi tvöfald-
ast á tveim síðustu áratug-
um.
En því miður hefiir hið illa
og hvers konar vandamál einn-
ig tvöfaldast á sama tíma. Þetta
sýnir takmarkað gildi framfara
vísindanna fyrir mannkynið.
Þótt hinn mikli þekkingarauki
hafi að vísu ekki valdið hörm-
ungum einum þá hefur hann
heldur ekki komið í veg fyrir
þær. Þetta stafar af því að vís-
indin hafa ósjálfrátt leitt til
aukinnar efnishyggju sem ekki
hefur í för með sér að menn
átti sig á því að einu gildin í líf-
inu sem verulegu máli skipta
eru andlcgs eðlis, svo sem
friður, hamingja, gleði og vel-
líðan almennt.
jjHið illa hefur
tvöfaldast á
tveim síðustu
áratugumÍS
Vísindamenn eru þeir sem
mest eru dáðir í hinum vest-
ræna heimi. Það er skiljanlegt
því margir þeirra eru stórgáf-
aðir menn og snjallir og hafa
margt afrekað. En oftrú sumra
þeirra á svokallaðri „skynsemi"
og heilastarfsemi hefur leitt þá
til vanmats á hinum andlega
hluta mannsins; því það er
misskilningur að halda að
maðurinn sé einungis efnis-
vera. Hann er einnig andleg
vera.
Á þróunarferli vísindanna
hafa fræknir vísindamenn
skapað margs konar lögmál
sem þeir síðan hafa stuðst við í
rannsóknum sínum og af flest-
um hafa verið talin óskeikul.
Að vísu hafa menn verið til
ffá aldaöðli er hafa búið yfir
hæfileikum sem telja má að
brjóti í bága við ýmis þessara
lögmála. Slíkt hafa flestir vís-
indamenn afgreitt með þeirn
hætti að allar frásagnir af slíku
væru einber þvættingur og
hjátrú. Hér væri því um ævin-
týri ein og þjóðsögur að ræða.
Og þeir sem mest dýrka vís-
indamennina og skoðanir
þeirra hafa tekið undir þetta.
En nú lifum við á tímum
þegar hvers konar fxéttir ber-
ast með ótrúlegum hraða um
allan hnöttinn, hvers eðlis sem
þær eru. Það er því ekki lengur
hægt að leyna neinu sem
gerist, hvort sem mönnum er
það ljúft eða leitt.
Þetta hefúr haft það í för
með sér meðal annars að ekki
er lengur hægt að þræta fyrir
að ákveðnir atburðir gerist
þótt ýmsum þætti þægilegra
að segja slíkt skrök og þjóð-
sögu.
Lifandi ófreskigáfa, sem
ýmsir eru gæddir, hefur því
skapað vísindamönnum veru-
leg vandamál því ef taka má
mark á lögmálum þeirra getur
hún ekki átt sér stað! Það getur
stundum verið broslegt að
fýlgjast með því hve vandlega
sumir vísindamenn hafa gætt
þess að taka ekki mark á því
sem virðist brjóta gegn þekk-
ingu þeirra.
Shafica Caragulla er heila-
sérfræðingur og hámenntaður
læknir. Hún var önnum kafin
við störf sín sem hún var afar
mikils metin fyrir af starfe-
bræðrum sínum og vann með
sumum af ffægustu heilasér-
lfæðingum heimsins í Kanada.
Hún fékk næga styrki til hvers
konar rannsóknastarfa og
sennilega beið hennar heims-
firægð. En svo braut hún alvar-
lega af sér. Gömul og kær vin-
kona hennar, sem hún hafði
þekkt frá barnæsku, bað hana
að gera sér greiða. Hann var sá
að lesa án allra fordóma til-
tekna bók, sem hún sendi
þessum fræga lækni, þótt hún
væri vafalaust önnum kafin.
Dr. Shaficu þótti þetta nú ekki
sérstaklega mikill greiði. Skrif-
aði vinkonu sinni og sagðist
gera þetta með ánægju fyrir
hana. En því miður, þetta var
ekki rétt bók fyrir frægan lækni
að lesa. Hún fjallaði nefnilega
um ómenntaðan mann, Edgar
Cayce, og hina stórkostlegu
jjVísindin hafa
ósjálfrátt leift til
aukinnar efnis-
hyggju11
hæfileika hans til þess að lækna
fólk sem hann jafnvel þurfti
ekki að skoða. Hin hámennt-
aða dr. Shafica Caragulla hafði
aldrei lesið um þennan furðu-
lega mann og las bókina með
undrun og ánægju.
En hún lét ekki þar við sitja
heldur tók að velta því fyrir
sér hvort ekki fyndist fleira
fólk gætt slíkum dásemdar-
hæfileikum. Og hún tók að
leita og fann ófreskar mann-
eskjur. Þar á meðal var henni
bent á iækni nokkurn í New
York sem frægur var orðinn
fýrir nákvæmni í sjúkdóms-
greiningum. Henni tókst að
22 VIKAN