Vikan - 18.02.1988, Page 31

Arthur Tuckerman:
Skerðu ó reipið!
Þessi frásögn A. Tuckerman styðst við sannsögulegan atburð og segir
frá manni sem sýndi hvað með honum bjó begar í nauðimar rak
Arlberg-hraðlestin staðnæmdist í fjólubláu
vetrarrökkrinu. Dr. Frank Mason stökk út úr
lestinni og ók sér í kvöldkuldanum. Andar-
taki síðar var ekki laust við að honum
brygði í brún því rétt hjá sér á stöðvarpall-
inum, sem var þakinn ísi, kom hann auga á
Gregory Valio sem var að heilsa einhverjum
komumönnum.
Dr. Mason flýtti sér frá stöðinni því hon-
um varð hálfórótt af að hitta Valio í Kitzhof.
Að loknum miðdegisverði á veitingaliús-
inu gaf hann sig á tal við gestina í litlu veit-
ingastofúnni. Flann kunni sérstaklega vel
við tvo þeirra, einu Ameríkumennina í veit-
ingahúsinu auk hans. Annar var hár, ungur
maður með uppbrett nef og í hvítri prjóna-
peysu. Flinn var grannvaxin, ljóshærð ung
stúlka. Hún hafði stór blá augu, óvenju fagr-
an munn og iðaði af fjöri og kátínu.
Dr. Mason féll vel við unga fólkið og því
virtist líka falla vel við hann. Það var áfjáð í
að gefa honum allar upplýsingar um
Kitzhof. Þau sögðu honum hvor skíðabraut-
in væri betri og hældu mikið skíðakennara
sem hét Leutner. Dr. Mason tók eftir því að
ungi maðurinn leit ekki af ungu stúlkunni.
Klukkan tæplega níu kom dyravörður
veitingahússins inn í veitingastofuna:
— Það er síminn til yðar, ungfrú Ellison,
sagði hann.
Ungfrúin flýtti sér út og ungi maðurinn
hleypti brúnum.
Þegar hún kom aítur að lítilli stundu lið-
inni skein af henni fögnuðurinn og hrifning-
in.
— Ég ætla upp að skipta um föt, Jasper,
sagði hún við unga manninn.
— Gregory Valio er að bjóða mér á Tyr-
ola-kvöld í Majestic gistihúsinu. Hann kem-
ur að sækja mig eftir nokkrar mínútur.
Ungi maðurinn sagði stuttaralega:
- Jæja þá!
Hann hleypti brúnum og sneri ölglasinu
sínu ótt og títt, auðsjáanlega æstur í skapi.
Dr. Mason hafði tekið eftir nafni Gregory
Valios en sagði ekkert. Skömmu síðar fór
hann upp að hátta. Hann var þreyttur eftir
ferðalagið.
Næstu daga gaf hann sig mikið að Jasper
Brian. Þeir voru á sömu skíðabraut. Unga
stúlkan, Christine Ellison, var í einni byrj-
endadeildinni svo þeir sáu hana mjög sjald-
an á daginn. Fyrst þegar vika var liðin þorði
dr. Mason að spyrja Brian:
— Eruð þér trúlofaður ungfrú EUispn?
Jasper Brian roðnaði. Hann horfði á dr.
Mason og það var eins og hann fengi löngun
til að gera hann að trúnaðarmanni sínum.
— Ég hef verið skotinn í henni í tvö ár,
sagði hann, en við erum enn ekki trúlofuð.
Dr. Mason kveikti í pípunni sinni.
- Segið mér, spurði hann, hver er hann
eiginlega þessi Valio sem býður henni öðru
hverju út á kvöldin?
— Það er einhver sem hún kynntist síð-
astliðið sumar í Deanville. Ég veit ekkert
um hann annað en það að hann er forríkur
og kvenfólk er alveg vitlaust í honum. Ég
þoli hann ekki.
Dr. Mason líkaði vel þessi athugasemd en
ungi maðurinn bætti allt í einu við vand-
ræðalega:
— Hann er vonandi ekki vinur yðar?
— Nei, hann er ekki vinur minn, svaraði
dr. Mason rólega.
Hann tók eftir því og kunni því illa að
Brian hélt sig oftast á kvöldin í litlu veitinga-
VIKAN
FYRIR
50 f
ÁRUM
Sprungan gliðnaði
og snjórinn undir
hægra skíðinu brakaði
og brast undan fæti.
\
VIKAN 31