Vikan - 23.06.1988, Blaðsíða 7

Fiskvinnslukonur hjó Granda hf. í Vikuviðtali:
„Finnst þetta fjandi hart“
Fá fyrirtæki hafa verið eins mikið í sviðsljósinu og
Grandi hf. Allt frá því það var stofnað við samruna
Bæjarútgerðar Reykjavíkur og ísbjamarins hefur
fyrirtækið þótt fréttnæmt. Samruninn og stofnun
Granda þóttu mikil tíðindi og athyglisverð. Þetta hlaut að
verða fyrirmynd annarra fyrirtækja í fiskiðnaði að hygg-
indum og hagræði, stór og hagkvæm rekstrareining sem
væri öðrum betur í stakk búin til að standa af sér brotsjói
í fallvöltum rekstri sem fiskiðnaðurinn óneitanlega er.
AJlt þótti fara afar vel af stað en það er nokkuð síðan
fram kom í fréttaviðtölum að ýmsa erfiðleika væri við að
etja í rekstrinum enda varð útkoman nú tap - vemlegt
tap. Flest fyrirtæki í fiskvinnslu hafa orðið fyrir tapi vegna
lækkunar á erlendum mörkuðum og óhagstæðrar gengis-
skráningar, en þó em til undantekningar eins og Útgerð-
arfélag Akureyringa. Að sjálfsögðu varð almenningur
undrandi á afar slæmri stöðu Granda því það var búið að
telja fólki trú um að einmitt hjá Granda væri þannig að
málum staðið að það fyrirtæki yrði einna síst til að kikna
vegna mótlætis. í ljós hefur komið að hjá þessu fyrirtæki
hagræðingarinnar var skrifstofu- og stjómunarkostnaður
helmingi hærri en hjá Útgerðarfélagi Akureyringa, sem
er talið hliðstætt til samanburðar.
Annað reiðarslagið í kjölfarið var uppsögn 50—60
starfsmanna sem flestir em konur. Reynt var að milda
málið með því að setja á laggimar vinnumiðlun til að út-
vega þessu fólki önnur störf. Vissulega virðingarverð við-
leitni. Við getum rétt ímyndað okkur hvílíkt ramakvein
myndi heyrast ef 50-60 bændum yrði gert að bregða búi
í einni svipan. Vinnumiðlun þætti vafalaust haldlítil úr-
lausn og vesæl.
Þegar svo í ljós kom í sömu vikunni að stjómarformað-
ur Granda hefði þegið einnar og hálfrar milljón króna
bifreið í „þóknun“ ásamt stjómarlaunum, þótti flestum
mælirinn fullur. Lái þeim hver sem vill.
Auðvitað hefur mikið verið rætt um öll þessi mál og
ekki hefur staðið á afsökunum og útskýringum. Einn
stjómenda er fulltrúi verkalýðshreyfingarinnar og hann
hefiir að líkindum verið lítils megnugur og vissi aðeins
um bílakaupin eftir á, að sögn. Vonandi að öðm leyti
röskur þátttakandi í stjómarstörfum. Forstjóri Granda
fræddi fjölmiðla, og þar með alþjóð, um að bílakaupin
hefðu fýrir löngu verið ákveðin, þá væntanlega áður en
fýrirtækið fór að tapa. Ennfremur upplýsti forstjórinn að
slík bílakaup fyrir stjómarmenn í fyrirtækjum aJF svipaðri
stærð væm algeng. Okkur er spum: Getur það virkilega
verið satt og rétt? Við leyfum okkur að spyrja af handa
hófi: Gerir til dæmis Landsvirkjun þetta, eða bankamir
eða Útgerðarfélag Akureyringa? Hvað sem því líður hefúr
stjómarformaðurinn „millifært“ bílinn á sjálfan sig.
Öll þessi ósköp hafa valdið talsverðri ringulreið og um-
ræðu, eins og nærri má geta, með tlheyrandi bollalegg-
ingum og útskýringum. Þeir era flestir af æðra veldinu
sem lagt hafa til málanna í þessum vandræða uppákom-
um. En hvað segir starfsfólk Granda? Það er þó allavega
miklir þolendur í þessum kaldranalegu málum.
VIKAN 7