Vikan - 07.09.1989, Blaðsíða 38

EÐAL
ÞVAG
- EÐA HVAÐ?
Vissir þú að:
• Þvagið þitt hefur
lœkningamótt?
• Ef þú drekkur það verður
það um síðir tœrt eins og
eðalvín?
• Þúsundir einstaklinga neyfa
þvags síns í kyrrþey?
HEIL5A
TEXTI: SIGRÚN HARÐARDÓTTIR
LJÓSM.: GUNNLAUGUR RÖGNVALDSSON
I't il forna var þvag kallað guðaveig.
Það er elst allra læknislyfja. Margir
græðarar álitu það gjöf frá Guði og
tóku vers númer 5:15 í Orðskvið-
um Gamla testamentisins bókstaflega, en
þar stendur: „Drekk þú vatn úr vatnsþró
þinni.“
Þvagmeðferð, sem felst í því að drekka
eigið þvag eða að leggja það á sár í formi
baksturs, er vel þekkt í heimildum frá Ind-
landi, þaðan sem hún er líklega upprunn-
in. Hún finnst einnig í heimildum firá
Grikkjum til forna og víðar um Evrópu. í
Englandi skrifaði Samuel bókina „English
Physician" árið 1695. Þar stendur að þvag-
drykkja hreinsi blóðið og lækni m.a. floga-
veiki, svima, hjartaáföll, höfuðverk og
lömun! Og á seinni hluta 19. aldar var
þvagdrykkja vel þekkt og áhrifaríkt meðal
við gulu og læknar mæltu meira að segja
með henni.
Við tuttugustu aldar manneskjur erum
ekki eins jarðbundnar hvað varðar líkams-
starfeemi okkar. Flestir myndu annaðhvort
fá hláturskast af tilhugsuninni um að
drekka eigið þvag eða bregðast ókvæða
við. Hvaða gildi hefur þá þessi „elsta lækn-
ingaaðferð" mitt í öllum þessum mismun-
andi nýju straumum í lækningum?
Árið 1944 gaf J.W. Armstrong út bókina
„Lífevatnið". Hann hafði verið alvarlega
sjúkur í mörg ár af völdum berkla og syk-
ursýki. Eftir að læknum hafði mistekist að
lækna hann rak hann minni til vitneskju frá
afa sínum um sjúkdóma sem þvag læknar.
Hann fór í góðan matarkúr og drakk
„hvern dropa sem ég lét frá mér“. Hann
varð svo fljótt heill heilsu að hann hóf að
ráðleggja öðrum og fylgjast með þeim.
Arthur Lincoln Pauls stundar lækningar
með þvagmeðferð. Pauls er sextugur mað-
ur sem hefur hreint ótrúlega orku. Þegar
hann var ungur maður þjáðist hann af húð-
sjúkdómum, blóðrásartruflunum, óskýrri
sjón, háum blóðþrýstingi og ristilbólgu
sem olli stöðugum niðurgangi. Hann leit-
aði aðstoðar bæði hjá venjulegum læknum
og hómópötum svo og öðrum náttúru-
læknum, en ekkert dugði fyrr en hann las
bók Armstrongs. Hann taldi að hann hefði
engu að tapa við að prófa þessa vægast
sagt undarlegu aðferð. Fyrstu áhrifln voru
stórbrotin. Hann steyptist út í kýlum. En
hann óttaðist ekki því þetta voru við-
brögðin sem búast mátti við. Þvagið var að
hreinsa líkamann og losa hann við úr-
gangsefhi. Á nokkurra mánaða tímabili
breyttist þvagið úr dökkum og gruggugum
vökva í tæran og ljósan vökva. Hái blóð-
þrýstingurinn og ristilbólgan hurfu og
hann varð uppfullur af orku. Hann hefur
drukkið tvö glös af þvagi úr miðri bunu á
morgni hverjum æ síðan. Hann rekur
lækningastofu með mjög góðum árangri
og heldur fýrirlestra um heim allan.
Það er skiljanlegt að fýrstu viðbrögð við
hugmyndinni um þvagdrykkju séu nei-
kvæð. Þegar Arthur Pauls heldur fyrir-
lestra eru viðbrögðin allt ffá: „Þú ert að
gera að gamni þínu,“ til: „Það hlýtur að
vera eitthvað að þér.“ Svar hans við því er:
„Nei, en það var það.“ Sumir sitja negldir
af undrun, sumir spyrja endalaust og sum-
ir hæðast að honum. Um það bil 10 pró-
sent þeirra prófa þetta og um það bil 5
prósent halda meðferðinni áffam. Þeir
sem fá bata segja öðrum ffá því. Einhvern
tíma á meðan á fyrirlestrinum stendur tek-
ur hann upp glas og drekkur úr því.
Arthur Pauls segir að stærsta hindrunin
sé í hugum okkar.
Flestum er okkur kennt að klósettferðir
séu skítugar og að við verðum alltaf að
þvo okkur um hendur á eftir. Mikið af
þessu tengist gömlum kynferðislegum
bönnum við að snerta kynfærin. Hitt við-
bragðið er að þvag sé úrgangsefhi og þar af
leiðandi þurfum við að losa okkur við það.
Hugmyndaffæðin á bak við þvagmeðferð
kemur úr ríki náttúrunnar. Rétt eins og tré
og plöntur þurfa dauð blöð og blóm sem
næringu, þannig endurnýjum við forða
okkar af steinefúum, vítamínum, hormón-
um og söltum.
Sextug kona, sem var í meðferð hjá
Pauls, var tekin tali. Hún virtist ekki eldri
en fimmtug. Hún hóf að drekka eigið þvag
36 VIKAN 18. TBL.1989