Vikan - 14.06.1990, Blaðsíða 28

i

ASA

A LEIÐ UTI
LÍFIÐ
Ása Ólafsdóttir er
nítján ára Reykjavík-
urmær sem á dögun-
um dúxaði á stúd-
entsprófi í Verslunar-
skóla íslands. Ása var
á hagfræðibraut skól-
ans og aðaleinkunn
hennar var 9,07. Hún
leyfir Vikunni að
skyggnast inn í hugar-
heim þeirra ungu og
efnilegu sem eru á leið
út í lífið.
Hvað tekur við að námi
loknu?
„Skólaferðalagið er fyrst á
dagskrá. Við förum til Jamaika
og verðum þar í þrjár vikur.
Eftir það ætla ég til
Frakklands. Mig langar að
læra frönskuna vel svo ég
hafði samband við virta ráðn-
ingarskrifstofu í Frakklandi.
Þeir sem óska eftir fólki þurfa
að borga þónokkra upphæð til
að fá uppgefin nöfn svo ég
treysti því að skrifstofan sé
örugg. Ég mátti velja hvað ég
vildi gera og óskaði eftir að
vera á Rivierunni í þrjá mánuði
við að gæta hunda. Ég kann-
ast við stúlku sem fór út á veg-
um þessarar skrifstofu og hún
var í rauninni aðeins ráðin
sem selskapsdama."
Ætlarðu svo að búa í París I
vetur?
„Já, nú ætla ég að reyna að
treysta á sjálfa mig og þrosk-
ast svolítið á þessu. Mér finnst
margir þeirra sem útskrifast
með mér ætla að fara út og
vera í eitt ár og sjá til með
áframhaldandi nám. Fyrir-
heitnu staðirnir eru Þýskaland
og Frakkland í Evrópu og svo
Los Angeles I Ameríku. Þeir
sem ætla til LA eru þó mest að
hugsa um að lifa og leika sér
en þeir sem fara til Evrópu
taka sig kannski alvarlegar.
Sjálfri finnst mér gaman að
koma til svona stórborga en
fsland og Reykjavfk eru miklu
persónulegri og ég hef enn
ekki fundið neinn annan stað
sem ég gæti hugsa mér að
eyða ævinni á.“
Hvernig finnst þér skemmti-
legt að skemmta þér?
„Ég fer stundum á pöbb
en finnst orðið leiðinlegt
að fara eitthvað að
hrista sig. Það er allt-
af sama fólkið sem
fer út að skemmta
sér og ég verð
þreytt á því að
sjá ailtaf sömu
andlitin.
Skemmtana-
Iffið verður
mjög
alveg sama hvenær maöur
fer, það er alltaf eins. Ég vildi
að einhvers staðar væri hægt
að fá að sjá það fólk sem
nennir ekki á þessi hefð-
bundnu öldurhús."
Hvernig líst þér á jafnaldra
þína?
„Ég held að þeir þekki mjög
vel til umheimsins og séu tölu-
verðir heimsborgarar. Fólk er
Ifka svo sniðugt núna að finna
sér leiðir til að vera lengi úti og
kynnast staðháttum vel. Hérna
er samfélagið svo lítið og
maður hugsar svo þröngt að
það er nauðsynlegt að komast
á brott og kynnast einhverju
nýju. Svo fara krakkarnir miklu
lengra en til Evrópu eða Amer-
fku. Það er farið í alla afkima,
eins langt og hægt er að
komast. Vinir mínir óku til
dæmis um austantjaldslöndin
í fyrra, áður en breytingarnar
urðu. Fólk fór meðal annars
eftir að hafa séð Óbærilegan
léttleika tilverunnar á hvíta
tjaldinu. Það fylgist alltaf svo-
lítið aö, hvað er efst á baugi í
dægurmálum og hvert fólk fer.
Það hefur líka mikið að segja
að fara út og kynnast öðru. Þá
fyrst skynjum við hvað við eig-
um gott að búa á íslandi."
En kynslóð foreldra þinna?
„Það er ekki þessi virðuleiki
yfir þeim sem eflaust hefur
einu sinni verið yfir rúmlega
fertugu fólki. Þau reyna að
vera vinir manns frekar en að
þau vilji láta líta upp til sín.
Pabbi er kennari og mamma
vinnur á skrifstofu og ég á einn
bróður sem er þremur árum
yngri. Mamma var á sumar-
skóla í Bournemouth á Eng-
landi og fór sem au-pair til
Þýskalands svo hún er alveg á
því að ég fari út núna. Svo vor-
um við í Danmörku á hverju
sumri þegar ég var lítil og
leigðum þar hús. Þar var kona
sem hét Lise. Hún tók mig í
skóla og kenndi mér dönsku.
Orðin má læra hér f skólanum
en hún vildi kenna mér að
finna hljóðin og tala dönskuna
rétt. Ég lærði heilmikið á
þessu."
Ásu er ýmislegt til lista lagt
annað en að vera frábær
námsmaður. Hún er kattþrifin
eins og stúlku í meyjarmerkinu
sæmir og hefur meðal annars
unnið fyrir sér með skólanum
með því að þrífa heimili fólks.
En hvað hefurðu gert annað?
„Ég hef verið að vinna í
blómabúð, var í öskunni f
nokkur sumur og svo verið í
cjarðavinnu í kirkjugörðunum.
I fyrrasumar var ég í París allt
Frh. á bls 30
28 VIKAN 12. TB' 1990
TEXTI: ÞÓRDÍS BACHMANN