Vikan - 23.08.1990, Page 19

okkar frá ferðinni og tilurð
hennar.
„Þessi ferð kemur upphaf-
lega til í kringum heimsókn
Tammy Wynette hingað,"
sagði Magnús. Þegar viö hitt-
umst var greinilegt aö hann
hafði komist í tæri við amer-
íska menningu nýverið, í-
klæddur kúrekastígvélum og
með þungan, harðan kúreka-
hatt. „Ég fór í amerísku menn-
ingarstofnunina í mikið fínt
partí sem haldið var fyrir
Tammy. Þar kynntist ég strax
strákunum í hljómsveitinni
hennar og fór að ræða við þá.
Þeir sýndu okkur íslensku
tónlistarmönnunum mikinn
áhuga og skutu að mér af
hverju við komum ekki niðurtil
Nashville að taka upp plötu.
Svo sögðust þeir ennfremur
ætla að vera mér innanhandar
ef þess væri óskað.“
Magnús gerði f fyrrahaust
plötu með Hallbirni sem var þá
rétt að jafna sig eftir mikið
bflslys. „Sú plata gekk vægast
sagt mjög vel og var á topp tíu
í fjóra mánuði og Hallbjörn
náði aö varpa Rolling Stones
úr fyrsta sætinu.“
í hófinu fyrir Tammy Wyn-
ette var einnig Hallbjörn stadd-
ur sem konungur íslenskrar
kántrítónlistar. „Þarna á
staðnum segi ég honum að
hann ætti bara að láta slag
standa og fara til Nashville og
gera eina alvöru kántríplötu."
Hallbjörn skrifar síðan
Magnúsi bréf í vetur og segist
vera ákveðinn í að slá til og
hvort Magnús vilji kanna þetta
mál fyrir sig. Eftir að hafa gefið
út fimm kántríplötur langaði
Hallbjörn að leyfa aðdáendum
sínum að heyra plötu með
undirleik toppmanna f faginu
og ákvað því að fara þessa
leið.
Þegar Magnús svo fór að
hringja út til að fá pantaðan
upptökutíma og tónlistarmenn
beindust fljótlega öll bönd að
ákveðnu stúdíói og ákveðnum
manni til að spila á pedal steel
gítar og sjá um hluti fyrir þá
félaga úr norðrinu. „Þessi
maður tók mér svo vel að
hann var boðinn og búinn að
sjá um allt fyrir okkur, meðal
annars að útvega aðra tónlist-
armenn. Þetta stóð hann svo
sannarlega við því ég held að
við höfum fengið alla bestu
spilara í Ameríku, hvern á
sínu sviði, til þess að spila
með okkur. Hann heitir Sonny
Garrish, þessi gítarleikari og
Frh. á næstu opnu
ao
við
neld
höfum fengið
alla bestu spilara
í Ameriku, hvern
á sínu sviði, til
þess að spila
með okkur,“
segir Magnús
Kjartansson um
hljóðritun nœstu
kántríplötu
Hallbjörns.

II
H
.,-5