Vikan - 23.08.1990, Síða 29

TEXTI: ÓLAFUR GEIRSSON
FYRSTU KYNNI BRYNDISAR GUÐMUNDSDÓTTUR OG ÁRNA SIGFÚSSONAR:
RÓMANTÍKIN
í HAMRAHLÍÐARKÓRNUM MIUNDIR
Það var eitt fagurt haust-
kvöld árið 1975. Við
eldri félagar í Hamra-
hlíðarkórnum höfðum boðið
nýjum félögum á nokkurs kon-
ar kynningarkvöld. Þar kynnt-
um við fyrir þeim kórinn og
kórstarfið og buðum bæði upp
á kaffi og kökur.“ Það er Árni
Sigfússon borgarfulltrúi sem
hefur orðið.
„Og þarna var meðal ann-
arra komin þessi yndisfríða
unga stúlka sem ég strax varð
mjög hrifinn af,“ heldur Árni
áfram.
ÞARNA SÁ ÉG ÁRNA
FYRST í JAKKAFÖTUM
OG MEÐ BINDI
„Já, þarna sá ég Árna líka í
fyrsta skipti í jakkafötum og
meö bindi," segir Bryndís
Guðmundsdóttir, talmeina-
fræðingur og eiginkona Árna
Sigfússonar, en VIKAN ræðir
að þessu sinni við þau um
fyrstu kynni þeirra.
„Síðan kom hann til okkar
tveggja vinkvennanna sem
vorum þarna báðar nýliðar í
kórnum. Talaði eitthvað við
okkur og var ósköp vingjarn-
legur.“
EN VARÐ MJÖG
FEIMINN VIÐ ÞESSA
STÚLKU
„En ég varð jafnframt mjög
feiminn við þessa stúlku og
það tók mig töluverðan tíma
að koma mér að verki, ef svo
má taka til orða," segir Árni.
„Enda má svo sem segja að
þetta hafi frá byrjun verið mál
sem ég ætlaði að vinna og
þess vegna bara kostur að
hafa að því traustan undirbún-
ing.“
„Það er rétt hjá Árna að það
var líklega töluvert langur að-
Bryndís og Árni eiga ekki nema þrjú af þelm fjórum börnum sem á myndinni sjást. Hins vegarkann að vera aö Bryndís verði
búin að ala bónda sinum fjórða barnið þegar þetta tölublað Vikunnar kemur á blaðsölustaði...
28 VIKAN 17. TBL. 1990
dragandi að þessu hjá okkur.
Svona meira vinskapur í
byrjun. Sjálf var ég rétt að
byrja í menntaskóla. Allt var
nýtt fyrir manni og skoðanirnar
á lífinu rétt að mótast. Árni var
Þarna hins vegar á seinni hluta
námsins og satt að segja var
hann þarna fyrir mér „maður-
inn“ í kórnum. Bæði var
klæðnaðurinn sérstakur og
svo líka hvernig hann var í
framgöngu. Á mig virkaði hann
bæði ákveðinn og staðfastur,
ekki eins og dæmigerður villu-
ráfandi menntskælingur," seg-
ir Bryndís.
einn af örfáum í
JAKKAFÖTUM í
MENNTASKÓLA
hví má svona skjóta hér inn í,
Yegna frásagna af jakkafata-
klæðnaði Árna, að árið 1975
var hreint ekkert sjálfsagt að
nemandi í menntaskóla gengi
í hefðbundnum jakkafötum.
Heldur þvert á móti. „Ég hef
líklega verið í mjög fámennum
hópi jakkafataklæddra
menntaskólanema á þessum
hma,“ segir Árni. „Þetta voru
síðustu ár hippaklæðnaðar af
ýmsu tagi og mér þótti vel við
eiga að sýna ákveðna íhalds-
semi í þessum efnum."
Árni og Bryndís árið 1976 og nýlega farin að vera
saman. „Varð mjög feiminn við þessa stúlku og
það tók mig töluverðan tíma að koma mér að
verkl,“ rifjar Árni upp í viðtalinu við Vikuna. „Árni
virkaði á mig bæði ákveðinn og staðfastur, ekki
eins og dæmigerður villuráfandi menntskælingur,"
segir Bryndís.
Bryndís og Árni eru sam-
mála um að á þeirra tíma í
Hamrahlíðarkórnum hafi allt
verið mjög rómantískt í kring-
um kórinn og starf hans. Og
ekki bara rómantískt heldur
líka bæði ánægjulegt og gagn-
legt að taka þátt í kórstarfinu
undir stjórn Þorgerðar Ingólfs-
dóttur.
■ Eítt
kvöld í
viku tekið
frá fyrir
ffölskyld-
una.
KÓRINN GAF FESTU
í TILVERUNA
„Kórinn flytur mjög vandaða
tónlist og í það minnsta á okk-
ar tíma var hann svona eins
og vin í eyðimörk að ýmsu
leyti. Þetta voru nokkrir róstu-
tímar í Hamrahlíðarskólanum.
Verið var að koma á nýju ein-
inga- og annakerfi og það
skapaði óvissu. Kórinn og kór-
starfið var einn af föstu punkt-
unum i tilverunni. Þar var
maður aö vinna með sama
fólkinu að sama markmiði all-
an veturinn."
Það má líka með sanni
segja að vetrarstarfið í Hamra-
hlíðarkórnum hafi borið góðan
ávöxt á fleiri sviðum en söng-
listinni.
ALLT í EINU TVÖ
EIN MEÐ GÍTAR
„Það var síðan í einni af mörg-
um söngferðum kórsins sem
við Bryndís létum til skarar
skríða í okkar málum,“ segir
Árni Sigfússon.
Hamrahlíðarkórinn var á
miklu móti kóra víðs vegar að
úr Evrópu. Það var haldið í
borginni Leicester á Englandi.
Þau Árni og Bryndis eru sam-
mála um að tildrögin hjá þeim
hafi verið bæði hugljúf og róm-
antísk. Reyndar telur Árni að
hann hafi fyrir þetta tiltekna ör-
lagaríka kvöld í Leicesterborg
á Englandi verið ákveðinn í að
nú skyldi eitthvað gert í mál-
inu. En hvað um það - við
erum stödd í Leicester.
Hamrahlíðarkórinn átti fríkvöld
og eins og gerist hjá ungu fólki
ákvað stærsti hluti hópsins að
fara á diskótek.
Nokkrir urðu þó eftir heima á
hóteli, þar á meðal okkar fólk,
Bryndís Guðmundsdóttir og
Árni Sigfússon. Og hvernig
sem það nú gerðist þá voru
þau tvö allt í einu orðin ein
með einn gítar. Þeirri samveru
hefur ekki lokið enn því eins
og Árni sagði þá var þetta upp-
hafið að þessu öllu saman -
þrem börnum og því fjórða á
leiðinni. Sem reyndar gæti vel
verið fætt þegar þetta tölublað
VIKUNNAR kemur fyrir augu
lesenda.
FORMLEGUR BÚSKAPUR
HÓFST í RISÍBÚÐ VIÐ
ESKIHLÍÐ
Ferðin til Leicester var farin
sumarið 1976 og skömmu síð-
ar fluttu Bryndís og Árni inn í
kjallarann uppi í Breiðholti hjá
foreldrum hans. Það var síðan
Frh. á bls. 30
ZANCASTER
PMP RAKALÍNA FYRIR UNGA HÚÐ
íl
17. TBL. 1990 VIKAN 29