Vikan - 17.12.1942, Blaðsíða 17

JÓLABLAÐ VIKUNNAR 1942
17
Spilakvöldjð góða.
Rásmína: Það gleður mig, að þú skulir ætla að
vera heima í kvöld í stað þess að fara út og spila
fjárhættuspil við þessa líka félegu kunningja þína,
eins og þú ert vanur.
Gissur: Þú kvartar aldrei, þegar ég kem heim með
vinning.
Rasmína: Nú hringir bjallan. Hver skyldi vera að
koma ?
Gissur: Vertu ekki að ónáða þig, vina min, ég skal
fara til dyra.
Rasmína: Seztu niður. Þú skalt ekki komast nærri
dyrunum. Ég þekki þig!
Herra Lobbi: Ah — kemur sjálfur heimilisfaðirinn. Komið þér sælir, Gissur.
Herra Snobbi: Eruð þér heima svona til tilbreytingar, ha? Hvað er að
yður? Eruð þér veikur?
Frú Snobba: Nei, komið þér sælir, Gissur. Hvernig llður yður? Við vorum
að ganga hérna fram hjá og okkur datt í hug að líta inn og fá okkur einn
umgang í bridge. Ég veit, að þér spilið ekki. Hvar er frú Rasmína ?
Gissur: Rasmína, hm — he — ég — hm!
Rasmína: Þetta var yndisleg og óvænt gleði. Fáið ykkur sæti. Ég ætla að spila
á móti herra Lobba.
Herra Lobbi: Þá skulið þér sitja héma. Ég dáist að hinni góðu dómgreind yðar,
frú Rasmína.
Frú Snobba: Ó, elskan mín, hann spilaði á móti Línu Löpp í gær, og hún spilaði
alveg hræðilega.
Herra Snobbi: Nú skuium við byrja.
Gissur: Mikið skrambi var ég heppinn núna.
Lalli: Ég býð annan tiKall, þú getur jafnað það, ef þú vilt.
Leppur: Mér er sama, þótt ég tapi, en það er verst að hlusta á fyrirlestrana heima.
Lubbi: Við megum nú ekki eyðileggja skemmtunina fyrir okkur, við skulum ekki tala um heimilin.
Gissur: Nú verð ég að fara heim. ,
Kubbur: Hvaða della. Þú spilar nokkur spil enn.
Gissur: Fjári er ég nú búinn að skemmta mér vel.
Ég ætla að vona að kerlingin sofi, þegar ég kem
heim.
tBSTS-'to,.
Gissur: Fyrirgefiö. Ér það nokkuð, sem ég get gert fyrir ykkur?
Rasmína: Þegiðu, Gissur. — Jæja, hvað segið þið?
Herra Lobbi: Ég sagði sex hjörtu.
Frú Snobba: Bíðið augnablik. Lofið mér að hugsa.
Herra Snobbi: Já, vina mín, við skulum gera það, ef þú þá ætlar að fara áð hugsa.