Vikan - 31.10.1991, Blaðsíða 25

H. Ragnar. Hann hélt ungur til Kanada en bjó
( Bandaríkjunum þegar þetta var og var kom-
inn í herinn. Hann kom þá í heimsókn til okkar
meö kveðju frá frænku minni sem haföi verið
einsöngvari í kirkjukór sem hann stjórnaði í
Winnipeg. Ég hafði frá upphafi mjög gaman af
tónlist og mérfannst aldrei neitt annað komatil
greina. Þess vegna tók ég strax þessa stefnu.
Móðir mín hvatti mig líka enda var hún mjög
áhugasöm. Hún reyndi til dæmis að sækja alla
tónleika sem boðið var upp á í borginni. Föður-
amma mín, sem bjó í nágrenninu, átti
grammófón af gömlu gerðinni, sem trekktur
var upp, og plötur með stórsöngvurum eins og
Stefáni íslandi og Caruso. Ein platan var í
sérstöku uppáhaldi hjá okkur Skúla bróður
mínum. Það var hlátursplata, eins og við
kölluðum hana. Um var að ræða kennslustund
( trompetleik og söng. Þar var einhver nem-
andinn að spreyta sig og sprakk af hlátri þegar
síst skyldi. Þá fór kennarinn að hlæja líka og
við Skúli smituðumst alltaf og hlógum og
hlógum.11
EINLEIKARI Á KLARINETT
„Ég fór í Tónlistarskólann í Reykjavík árið
1946 og útskrifaðist þaðan '52 sem einleikari á
klarinett en ég er einnig með tónmenntakenn-
arapróf og kenndi um tíma. Ég held að ég fari
rétt með ef ég segi að ég hafi verið fyrsta kon-
an hér á landi sem útskrifaðist með próf á
blásturshljóðfæri. Ég hafði alltaf verið mjög
hrifin af klarinetti. Ég stundaði líka píanónám (
skólanum og í fjögur ár hafði ég tónsmíðar
Ingibjörg og Guðmundur taka oft lagið saman en Guðmundur hefur
verið eftirsóttur undirleikari og kennir nú við Tónlistarskóla
Kópavogs.
■ Mér fannst
ávallt sér-
staklega
skemmtilegt
að koma
norður á
Akureyri. Þá
beið eftir
mér sœgur
af börnum
og ungling-
um sem
báðu mig
um eigin-
handarárit-
un.
enningarpostular
glegir gestir"
sem aðalgrein, en mig hafði alltaf langað til að
læra meira ( hljómfræði og að semja svolítið
sjálf. Reyndar samdi ég fyrsta lagið níu ára og
skrifaði það út. Kennarar mínir í þessum grein-
um voru þeir Karl Runólfsson og Jón Þórarins-
son. Ég starfaði síðar með Jóni í tónlistardeild
útvarpsins, þar sem hann var tónlistarráðu-
nautur. Ég bar mikla virðingu fyrir honum -
hann var stórkostlegur kennari. Ég hef aðal-
lega samið klassísk sönglög og lítillega fengist
við tónlist af léttari tagi líka.“
VAR HAFNAÐ AF
TÓNSKÁLDAFÉLAGINU
„Ég hef alla tíð haft mestan áhuga á að semja
fyrir söngrödd enda er það sú grein sem ég er
best inni í þar eð ég hef lagt stund á söng árum
saman og meðal annars sungið undir stjórn
framúrskarandi stjórnenda og hljómsveitar-
stjóra. Flest laga minna hafa hafnað niðri í
skúffu og ég hef aldrei komist til þess að gefa
þau út. Þess vegna hefur meirihluti þeirra
aldrei verið fluttur utan heimilisins. Árið 1987
komu út tíu laga minna á plötu. Það hefur lík-
lega verið fyrsta alíslenska jólaplatan en allir
textarnar eru eftir þjóðkunn skáld, nema tveir
sem eru eftir sjálfa mig.“
Þú hefur starfað með Félagi tónskálda og
textahöfunda, þar sem dægurlagahöfundar
eru mikilvirkastir. Áttir þú ekki samleið með
hinum „alvarlegri" tónskáldum?
„Ég hef haft mjög gaman af því að starfa
með ungu gæjunum mínum, eins og ég kalla
þá. Þeir hafa sýnt mér mikla þolinmæði því
yfirleitt er ég langelst og stundum ein kvenna á
fundunum. Hins vegar var mér á sínum tíma
hafnað þegar ég sótti um inngöngu í Tón-
skáldafélagið. Einhverjir meðlima þess stóðu á
móti mér, hver svo sem ástæðan var. Það er
eins og félagið sé fyrst og fremst karla- og ætt-
arveldi sem reynir að vernda hagsmuni fá-
menns hóps. - Það er margt skrítið í kýr-
hausnum.“
SÖNG MEÐ VINSÆLUSTU
HUÓMSVEITUNUM
Ingibjörg hefur sungið fjölmörg barnalög á ferli
sínum og samið heilu barnaleikritin. Sjálf var
hún barnung þegar hún hóf söngferil sinn, tólf
ára gömul. Þá kom hún fram í útvarpinu. Upp
úr 1950 æxluðust mál þannig að hún varð ein
vinsælasta dægurlagasöngkona landsins og
stóð það tímabil í nær áratug. Auk þess að
syngja inn á hljómplötur kom hún fram á
skemmtunum víða um land. Hún kveðst ekki
hafa haft áhuga á því að syngja mikið fyrir
dansi þó það hefði stundum komið fyrir, til
dæmis í gamla Gúttó í Reykjavík. Hún var
spurð að því hvernig ferillinn hefði byrjað.
„Þetta kom svolítið af sjálfu sér en ýmislegt
varð þó til þess að beina mér inn á þessa
braut. Pétur Pétursson þulur var líklega sá
fyrsti sem orðaði það við mig hvort ég gæti
komið fram. Ég var þá í Útvarpskórnum og var
við nám í Tónlistarskólanum. Þettavissi Pétur,
sem stjórnaði vinsælum útvarpsþætti um
þessar mundir. Hann vantaði söngvara til að
syngja lagið sem hann vildi enda þáttinn sinn
á. Hann bað mig um að syngja þetta fyrir sig,
sem ég gerði.
Fljótlega upp úr þessu hóf ég að syngja með
Smárakvartettinum í Reykjavík en það voru
strákar úr Menntaskólanum og Háskólanum.
Við sungum á ýmsum skemmtunum sem Pét-
ur og fleiri stóðu fyrir. Við komum til dæmis
nokkrum sinnum fram í Þjóðleikhúskjallaran-
22 m. i99i VIKAN 21