Vikan - 31.10.1991, Síða 26

■ Ég var orð-
in 45 ára
þegar við
Guðmundur
fórum að
búa saman
og við gift-
um okkur
þremur
árum síðar.
Við unnum
saman á
tónlistar-
deildinni,
þar kviknaði
neistinn og
ástin hefur
sannarlega
ekki minnk-
að með ár-
unum.
um í kaffitímanum um helgar og fyrr en varði
vorum við komin á þeyting út um allt. Um skeið
söng ég svo með Marsbræðrum en þeir tóku
einmitt undir með mér í laginu um Sveinka
skó. Á þessum tíma var Karl Billich með eigin
hljómsveit og svolítið söng ég með henni. Ég
söng orðið eitthvað smávegis með flestum eða
öllum starfandi danshljómsveitum á þessum
tíma.
Svona kom þetta koll af kolli. Þess má geta
að um þetta leyti las Helga Valtýsdóttir leik-
kona Bangsimon í útvarpið. Hún fékk mig til að
raula lögin sem lestrinum fylgdu og spila undir
á gítar. Upp úr því fór ég að syngja inn á
plötur. Þetta kom allt saman einhvern veginn
af sjálfu sér. Kannski er það þess vegna sem
ég hef ekki ennþá gefið sönglögin mín út á
nótum, af því að ég hef alltaf verið að bíða eftir
því að það gerðist af sjálfu sér.“
BIÐU í PÖÐUM EFTIR
EIGINHANDARÁRITUN
„Tage Ammendrup, sem er jafnaldri minn, var
með Drangeyjarútgáfuna á þessum árum. Auk
þess sem hann gaf út hljómplötur var hann
duglegur við að halda miðnæturskemmtanir og
revíukabaretta út um allt land. Þar komu
fjölmargir söngvarar, hljómsveitir og aðrir
skemmtikraftar fram. Mér fannst ávallt sérstak-
lega skemmtilegt að koma norður á Akureyri.
Þá beið eftir mér sægur af börnum og ungling-
um sem báðu mig um eiginhandaráritun. Akur-
eyri var og er skemmtilegur bær og það var
alltaf ævintýri að koma þangað."
Þú hefur gjarnan samið og sungið barnalög
inn á plötur, eins og Aravísur sem öll börn
kunnu og mörg læra enn.
„Þótt ég eigi engin börn sjálf hef ég alltaf haft
gaman af því að vinna með yngstu kynslóð-
inni. Mér hefur þótt leiðinlegt hvað lítið hefur
verið gefið út af góðri tónlist handa börnum því
þau eru þakklátustu áheyrendurnir og ákaflega
móttækileg og fljót að læra lög og texta. Ara-
vísur komu út á plötu 1953 og Hin fyrstu jól ári
seinna. Það lag útsetti ég sjálf fyrir hljómsveit -
flautu, fagott, horn, gftar, fiðlur, bassa og fleiri
hljóðfæri. Ég fékk nokkra hljóðfæraleikara úr
Sinfóníunni til að leika undir. Ég stóð á bak við
hlera í útvarpssal og reyndi að stjórna hljóm-
sveitinni um leið og ég söng. Það var mikið í
húfi því menn voru alltaf að flýta sér og höfðu
ýmsu öðru að sinna. Ekkert mátti fara úrskeið-
is því ekki var hægt að endurtaka flutninginn.
Hann varð helst að heppnast í fyrsta sinn. Á
þessum tíma var ekki einu sinni komið segul-
band og því var þetta tekið upp beint á lakk-
plötur sem voru dýrar og því ekki vinsælt að
láta þær fara til spillis."
Þú samdir líka lög í heilan barnasöngleik,
ekki satt?
„Jú, hann hét Ferðin til Limbó eftir Ingibjörgu
Jónsdóttur og var sviðsettur í Þjóðleikhúsinu
1965-1966. Lögin voru tuttugu talsins. Þrjú
þeirra komu út á plötu ásamt jafnmörgum
barnalögum öðrum. Á tímabili notaði ég frí-
stundirnar til þess að skrifa barnaleikrit. Þau
urðu sjö og voru flutt í útvarpinu - eitt þeirra
meira að segja í Svíþjóð. Ég hef alltaf haft
gaman af því að skrifa fyrir börn - en sneri mér
hins vegar frá því vegna þess að barnastarf er
svo vanmetið á fslandi."
TÓK TÓNLISTINA FRAM YFIR
GIFTINGU OG BARNEIGNIR
Þú hefur ekki ætlað þér að eignast börn sjálf?
„Nei, ég tók starf mitt og tónlistina fram yfir
það aö gifta mig og stofna heimili. Mér fannst
ég ekki geta verið í vinnu og skilið börnin mín
eftir f pössun einhvers staðar. Ég sá mig ekki
heldur í því að þjóna tveimur herrum, tónlist-
inni og fjölskyldunni. Einhvern veginn var
hugsunarhátturinn slíkur þegar ég var ung.
Hann hefur mikið breyst síðan og nú þykir
þetta ekki lengur neitt tiltökumál. Ég var orðin
45 ára þegar við Guðmundur fórum aö búa
saman og við giftum okkur þremur árum síðar.
Við unnum saman á tónlistardeildinni, þar
kviknaði neistinn og ástin hefur sannarlega
ekkert minnkað með árunum. Við eigum mjög
margt sameiginlegt og áttuðum okkur snemma
á því.“
Hefurðu tölu á þeim lögum sem þú hefur
sungið inn á plötur, bæöi eigin og annarra?
„Nei, ekki hef ég það. Mörg þeirra komu út á
tveggja laga plötum og þá var kannski annar
söngvari á hinni hliðinni. Ég gæti trúað að lögin
væru í kringum tuttugu talsins. Það lag frum-
samið, sem mér finnst hafa tekist best hjá mér,
hefur samt aldrei komið út á hljómplötu. Ég
söng það fyrst '56 með sinfóníuhljómsveit
Jans Morevek á skemmtun í Austurbæjarbíói.
Ég söng það líka í Bandaríkjunum sama ár við
undirleik áttatíu manna hljómsveitar. Á ensku
hét það My Heart Is Yours Alone. Löngu síðar
gerði ég íslenskan texta við það sem ég til-
einka manninum mínum, Guðmundi Jónssyni,
Hjarta mitt átt þú einn.“
FRÓN í STAÐ FRvEGÐAR
„Ég lenti í heilmiklu ævintýri með þessu tónlist-
arfólki frá Bandaríkjunum. Þetta var kór og
hljómsveit Georg Washington- háskóla. Ég átti
þátt í að undirbúa heimsókn þeirra hingað til
lands en þau höfðu verið á tónleikaferð um
Evrópu og ég var þeim lítillega innan handar.
Kórfélagarnir buðu mér út til sín. Ég þáði
boðið með þökkum, hélt vestur um haf í
sumarfríinu og dvaldi þar í tvo mánuði. Helj-
armikil dagskrá hafði verið skipulögð fyrir mig