Vikan - 03.09.1992, Blaðsíða 36

JÓNA RÚNA KVARAN SKRIFAR
hafa aðgang að tölvu heima
hjá sér. Hinir, sem eiga hana
ekki, geta fengið aögang að
tölvum skólans eftir því sem
þurfa þykir.”
Markmið skólans er að vera
með starfsnám og því er leit-
ast við aö kenna ekki náms-
greinar nema þær sem nýtast
fólki beinlínis úti á vinnumark-
bregðast viö þeim fjölmörgu
ábendingum sem við höfum
fengiö og stjórnendur þessara
fyrirtækja hafa verið okkur
hjálplegir. Samstarfið við hin
ýmsu fyrirtæki hefur því haft
mikil áhrif á skólann, sem
reynir að vera í takti viö þau.
Sem dæmi um eitt slíkt má
nefna Flugleiðir. Fræðslustjór-
inn þar hefur verið okkur
hjálplegur meö uppbyggingu
sölu- og markaösbrautar svo
dæmi sé tekið. Þangaö hafa
fjölmargir nemendur frá okkur
farið í starfsþjálfun og þá hafa
yfirmenn fylgst með því hvaða
hluti námsins og námsgreinar
nýtast starfsmanninum best
og hverju mætti við bæta eða
sleppa.”
MIKIÐ HEIMANÁM
Skólinn starfar annars vegar
frá því í janúar og fram í júlí
og hins vegar frá því í sept-
ember og fram i maí og tekur
hvor önn heilar þrettán vikur.
Nemendur eru að meðaltali
þrjá tíma á dag í skólanum,
auk þess sem gert er ráð fyrir
miklu heimanámi, einkum á
sérbrautunum. „Fólk þarf til
dæmis aö gefa sér góðan
tíma til að æfa sig á tólvurnar
ef það ætlar að ná fullkomnu
valdi á hinum margbreytilegu
verkefnum,” segir Kristín.
„Þeir standa betur að vigi sem
aöinum. „Þess vegna hefur
veriö um nokkurt tilraunastarf
aö ræða og við höfum ávallt
verið að þróa skólann með
því að bæta við námsgreinum
og taka aðrar út, þær sem
okkur finnast ekki passa leng-
ur inn í myndina.”
AÐ FJÁRFESTA í NÁMI
Þar eð skólinn er ekki styrktur
af opinberum aðilum þurfa
nemendur sjálfir að bera allan
kostnað af náminu. Því má
segja að þeir sem skólann
sækja ætli sér að fjárfesta í
náminu í orðsins fylltu merk-
ingu. Sérhæfða námið kostar
209.500 krónur en almenna
námið 197.500. Lánasjóður
íslenskra námsmanna veitir
nemendum sérhæfða náms-
ins framfærslulán en íslands-
banki lánar hins vegar öllum
nemendum fyrir skólagjöldum.
- Hvers konar fólk sækir
skólann?
Að sögn Kristínar veröa
nemendur að vera orðnir 18
ára þegar þeir hefja nám og
eru flestir á aldrinum 18-20
ára. Þeir hafa annaðhvort
hætt námi strax að grunn-
skóla loknum eða verið í
framhaldsskóla í einhvern
tima án þess að hafa lokiö
námi. „Konur eru ennþá í
meirihluta en karlmönnum
fjölgar jafnt og þétt," segir
Kristín. „Almenna skrifstofu-
námiö sækja margar konur
sem eru á leið út á vinnu-
markaðinn á nýjan leik eftir að
hafa verið heima að gæta bús
og barna um nokkurra ára
skeið. Einnig er algengt aö til
okkar komi fólk sem vill breyta
til. Þaö hefur þá kannski lært
iöngrein og starfaö við hana
um tíma, svo og hafa verið
hér fóstrur til dæmis, sjúkra-
liðar og kennarar.”
GÓDAR UNDIRTEKTIR
- Hvernig hefur svo vinnu-
markaðurinn tekið skólanum
og nemendum sem útskrifast
hafa?
„Hann hefur fengið mjög
góöar undirtektir úti á vinnu-
markaðinum, sérstaklega eftir
að við byrjuðum meö starts-
þjálfun sem fer fram í fyrir-
tækjunum.
Við gerum þær kröfur til
nemenda okkar aö þeir út-
skrifist ekki nema þeir hafi
náð aö minnsta kosti 7,0 í ein-
kunn í öllum greinum. Til þess
að komast í starfsþjálfun
þurfa nemendurnir að hafa
náð þessu marki - við lítum
svo á að þeir séu okkar besta
auglýsing. í langflestum tilvik-
um fara ekki frá okkur nema
úrvals starfskraftar. í skólann
kemur yfirleitt mjög áhuga-
samt fólk og það borgar ekki
þessi skólagjöld nema vegna
þess að það vill læra og ætlar
að standa sig. Það er undan-
tekning ef hingaö kemur fólk
til þess að slugsa.” □
INNS/EISNEISTAR
SKÆTINGUR
Aöllum tímum hefur
með einstaka fólki
þrifist óheppileg
hegðun sem kallast skæting-
ur. Ekki þarf hjá okkur sumum
mikil innri átök til aö við teljum
okkur hafa prýðilegasta tilefni
til ónota. Þegar þannig árar
hið innra erum við ekkert sér-
staklega aö vanda val þeirra
oröa sem frá okkur fara eða
þær hugsanir sem um hug-
ann leika. Við erum einfald-
lega, aö okkur finnst þegar
þannig stendur á, beinlínins
ósátt viö aðra og kannski ekk-
ert síður við aðstæður okkar.
Furöulegustu ástæður geta
legið til þess aö okkur þyki
nánast réttlætanlegt að vera
bæöi viðskotaill og hortug við
allt og alla. Þeir sem minna
mega sín verða oftar en ekki
fyrir ömurleika þeirra sem eru
kaldir og óvarkárir í viðhaldi
og yfirfærslu óheppilegra til-
finninga. Það er nokkuð al-
gengt aö þeir sem eru morg-
unlatir séu tilbúnir að hreyta
ónotum í aðra heimilisfasta.
Ágætt er fyrir þá sem eiga við
þannig vanda að stríða að
telja fremur upp aö tíu heldur
en aö vera afundnir og ó-
þægilegir við þá sem eru
kannski að hjálpa viðkomandi
til að vakna.
Þeir sem eru veikir og
veröa aö þiggja stuðning ann-
arra um tíma eða til lang-
frama mega því miöur oft
sætta sig við aumlegt og ó-
notalegt atferli og framkomu
þeirra sem trúa því aö þeir
séu að styðja viðkomandi
með ráðum og dáð. Vissu-
lega getur verið erfitt aö
sækja sér þjónustu sem er
veitt með mismiklum skömmt-
um af hvers kyns ónotum
þess eða þeirra sem þjónust-
una veita.
Börn, sem alast upp við að
foreldrar þeirra eru sífellt með
ónot hvort við annað, eiga
vissulega erfitt. Þau heyra
kannski daglega fúkyrði og
skæting ganga á milli foreldra
Kurteisi
kostar
ekki aura
en greini-
lega erfiöi
fyrir sum
okkar.
sinna af nánast engu tilefni.
Þetta gerir þau bæöi óörugg
og leið, auk þess sem miklar
líkur eru á aö þau kunni síðar
að taka upp þessa hvimleiðu
ósiði sinna nánustu.
Kurteisi og mannúðlegt við-
mót er býsna mikilvægt atriði
tilfinningalega í samskiþtum
okkar hvert við annað. Það er
ömurlegt til þess að vita aö
viö kunnum að geta orðið til
að særa og stórsvekkja hvert
annað, bara vegna þess aö
við erum viöskotaill. Hortug-
heit koma oftar en ekki upp
um manngildi þess sem
þannig framkomu og fas á-
stundar. Það er í sjálfu sér
ekkert stórmál að temja sér
hlýlegt og hrokalaust viðmót
en gengur samt bögulega hjá
ótrúlegasta fólki.
Kurteisi kostar ekki aura en
greinilega erfiði fyrir að
minnsta kosti sum okkar. Við
vitum ekki alltaf hvernig öör-
um líöur og ef við venjum
okkur umhugsunarlaust á
hvers kyns skæting í sam-
skiptum kunnum við að valda
þeim sem fyrir verður bæöi
vanlíðan og vanda. Við ætt-
um því aö láta „ósiðaða” um
skætinginn, þeim er hann
eðlilegur, en aftur á móti
kappkosta að vera í sem
flestum samskiptum við-
mótsljúf og varkár. Þannig
aukum við líkur á hamingju-
ríkum samskiptum. Skætingur
er skaösamur en kurteisi
kostur í fari fólks og hana
nú. □
36 VIKAN 18. TBL.1992